Η στεγαστική κρίση στην ΕΕ έχει αυξηθεί, επηρεάζοντας την οικονομική κατάσταση και την κοινωνία. Μέσα στον Δεκέμβριο, οι ηγέτες της ΕΕ θα συζητήσουν το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη στεγαστική κρίση. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το πρόβλημα επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής, από την ανεξαρτησία των νέων έως την ανεργία. Καθώς οι πιέσεις που προκαλεί η στεγαστική κρίση στις κοινωνίες αυξάνονται και οι επιπτώσεις επηρεάζουν ακόμη και τις πολιτικές εξελίξεις, η ΕΕ, σύμφωνα με την έρευνα της Κομισιόν, έχει εκπονήσει ένα σχέδιο για περισσότερο προσιτή στέγαση. Ωστόσο, υπάρχουν διαφορές μεταξύ των χωρών ως προς τη δομή και τη διαμόρφωση των συνθηκών που επηρεάζουν τη στεγαστική κρίση. Η κοινή συνισταμένη για όλη την ΕΕ είναι το κόστος στέγασης, το οποίο αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, ενώ τα εισοδήματα δεν ακολουθούν.
Η Κομισιόν στην έκθεσή της για τη στεγαστική κρίση διαπιστώνει ότι το κόστος στέγασης αυξάνεται συνολικά, είτε πρόκειται για αγορά ή ενοικίαση κατοικίας είτε για την ενέργεια που απαιτείται για ψύξη και θέρμανση. Η άνοδος των τιμών στην ΕΕ είναι ραγδαία την τελευταία δεκαετία, με τις τιμές των κατοικιών να έχουν αυξηθεί κατά μέσο όρο έως και 60%. Σε ορισμένα κράτη μέλη, οι αυξήσεις ξεπερνούν το 200%. Η Επιτροπή διαπιστώνει ότι τα εισοδήματα των νοικοκυριών δεν έχουν συμβαδίσει με αυτές τις αυξήσεις, με αποτέλεσμα πολλοί Ευρωπαίοι να δυσκολεύονται να καλύψουν τα έξοδα στέγασης.
Παρά τις διαφορές μεταξύ των χωρών και των περιφερειών, ο ευρύς αντίκτυπος της στεγαστικής κρίσης αφορά όλους τους Ευρωπαίους. Σήμερα, το κόστος στέγασης καλύπτει σχεδόν το 20% του μέσου εισοδήματος ενός νοικοκυριού στην ΕΕ, με περίπου έναν στους δέκα ανθρώπους να δηλώνει ότι δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο ή το στεγαστικό του δάνειο εγκαίρως. Το πρόβλημα είναι εντονότερο στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, όπου ένας στους δέκα κατοίκους δαπανά περισσότερα από το 40% του εισοδήματός του για τη στέγαση.
Τα δεδομένα καταδεικνύουν ότι οι επιλογές για υποψήφιους αγοραστές ή ενοικιαστές κατοικίας έχουν περιοριστεί σημαντικά, ειδικά στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, όπου τα διαμερίσματα γίνονται ολοένα και πιο απρόσιτα για τον μέσο εργαζόμενο. Στις περισσότερες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, το ποσοστό του μισθού που δαπανάται για ενοίκιο το 2025 είναι εντυπωσιακό. Για παράδειγμα, στη Λισαβόνα, ένας μέσος εργαζόμενος θα χρειαστεί να δαπανήσει το σύνολο του μισθού του, ακόμη και κάτι παραπάνω, για να νοικιάσει ένα διαμέρισμα.
Η στεγαστική κρίση επηρεάζει και τη λειτουργία της κοινωνίας, τις δυνατότητες των νέων να ανεξαρτητοποιηθούν από το γονικό σπίτι και να δημιουργήσουν τις δικές τους οικογένειες. Η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών όπου οι νέοι φεύγουν από το σπίτι τους μετά τα 30. Επίσης, σύμφωνα με στοιχεία, η στεγαστική κρίση συνδέεται σε σημαντικό βαθμό με την ανεργία, καθώς μεγάλο ποσοστό των ανέργων έχει πρόβλημα στέγασης.
Η κατάσταση της στεγαστικής αγοράς ποικίλει μεταξύ των κρατών-μελών, καθώς οι αιτίες είναι ποικίλες και συνδέονται με τη δομή της αγοράς στέγης, το νομικό πλαίσιο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Σε ορισμένα κράτη μέλη, το ποσοστό ιδιοκατοίκησης είναι υψηλό, ενώ σε άλλα κυριαρχεί το ενοικιοστάσιο. Περίπου τα δύο τρίτα των Ευρωπαίων έχουν στην κατοχή τους σπίτι, με τη Ρουμανία να παρουσιάζει το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκτησίας, φτάνοντας το 90%. Αντίθετα, στην Ολλανδία, μόνο το 10% είναι ιδιοκτήτες κατοικίας, και στη Γαλλία, πάνω από το 20% των πολιτών βασίζεται σε επιδοτήσεις ενοικίου.
Η κατάσταση στέγασης ποικίλει, με τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκτησίας κατοικίας να παρατηρούνται σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, σε αντίθεση με τα υψηλότερα ποσοστά ενοικίασης σε χώρες όπως η Αυστρία, η Γερμανία και η Γαλλία. Αυτές οι διαρθρωτικές διαφορές διαμορφώνουν τον τρόπο που οι χώρες βιώνουν τη στεγαστική κρίση και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία και την οικονομία.
Καθώς οι πιέσεις για στέγαση αυξάνονται, η πολιτική στέγασης παραμένει εθνική ευθύνη εντός της ΕΕ, με τις περιφερειακές και τοπικές αρχές να διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην αντιμετώπισή της. Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με σχέδιο για τη στεγαστική κρίση καταδεικνύει ότι οι συνέπειες της κρίσης εκτείνονται σε ολόκληρο το οικονομικό και κοινωνικό τοπίο της Ευρώπης, επηρεάζοντας την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού και συμβάλλοντας στις ανισότητες μεταξύ περιοχών και κοινωνικών ομάδων.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
