Αναλύοντας τη σύγκρουση φιλελευθερισμού και νεοφιλελευθερισμού στην πολιτική σκέψη και πρακτική. Σύμφωνα με μια κοινώς αποδεκτή προσέγγιση, η σημερινή πολιτική και θεσμική κατάσταση στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ωκεανίας, καθώς και σε άλλα μέρη του κόσμου που καταγράφουν πρόοδο, συνιστά την πραγματοποίηση ενός ιδεώδους που διαμορφώθηκε στον 19ο αιώνα. Αυτό το ιδεώδες κέρδισε δύο παγκοσμίους πολέμους και έναν Ψυχρό πόλεμο απέναντι σε παραλλαγές του ολοκληρωτισμού, και περιγράφεται στην έννοια της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε συνδυασμό με την οικονομία της ελεύθερης αγοράς.
Σύμφωνα με αυτό το σχήμα, ο κλασικός φιλελευθερισμός με έμφαση στα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με την οικονομική ορθοδοξία του νεοφιλελευθερισμού. Αυτή η οικονομική ορθοδοξία θεωρεί τις ελεύθερες και ουσιωδώς ανεξέλεγκτες αγορές βασικό μηχανισμό οικονομικού ορθολογισμού και αντιμετωπίζει τις κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία ως καταδικαστέες. Ακόμα, περιορίζει τη δράση των συνδικάτων και αμφισβητεί τα δημόσια αγαθά, διευρύνοντας τα πεδία εμπορευματοποίησης.
Ο Δημητρίου επισημαίνει ότι η κοινωνική δημοκρατία είναι αναγκαία προϋπόθεση για να διεκδικήσουν τα ασθενέστερα στρώματα αναδιανεμητικές πολιτικές, οι οποίες απορρίπτονται από τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό. Στο νέο του βιβλίο «Η πολιτική σε κρίση», ο καθηγητής Στέφανος Δημητρίου αναλύει αυτή τη σύνθετη σχέση και προτείνει τη σημασία των κρατικών παρεμβάσεων ως αναγκαία εξέλιξη του φιλελεύθερου κράτους, ενισχύοντας τις πολιτικές ελευθερίες και τη δημοκρατική αντιπροσώπευση. Η κρίση της πολιτικής αντιπροσώπευσης, σύμφωνα με τον Δημητρίου, υπονομεύει τη διαδικασία μέσω της οποίας οι πολίτες μετατρέπονται σε ίσους και ελεύθερους, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημοκρατία και προσφέροντας χώρο για την άνοδο της Άκρας Δεξιάς.
Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι συζητήσεις για έναν σύγχρονο σοσιαλισμό θα πρέπει να εστιάζουν στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που καθορίζουν την δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Δημητρίου υπογραμμίζει ότι μόνο μια μεταρρυθμιστική Αριστερά μπορεί να προασπίσει τον σύγχρονο, δικαιικό πολιτισμό ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τις προκλήσεις της ολιγαρχίας των αγορών.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
