Τα πανεπιστήμια οφείλουν να διατηρήσουν τη διεθνοποίησή τους εν μέσω της παγκόσμιας πόλωσης. Έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο σημαντικών αλλαγών στο διεθνές σύστημα, με τον κατακερματισμό να αποτελεί μια αδιάψευστη τάση. Αυτό το φαινόμενο εκδηλώνεται σε τομείς όπως το εμπόριο, η διπλωματία και ο πολυμερισμός, με τα πανεπιστήμια να υφίστανται πιέσεις, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να παραιτηθούν από τη διαχρονική τους αποστολή της διεθνοποίησης.
Η ιστορία της ακαδημαϊκής κοινότητας μας διδάσκει ότι τα πανεπιστήμια υπάρχουν ακριβώς για να συγκεντρώνουν την ευρύτερη δυνατή κοινότητα και να δημιουργούν νέες μορφές γνώσης που μεταμορφώνουν την κοινωνία προς το καλύτερο. Ο Manuel Muniz, πρύτανης του IE University στην Ισπανία, επισημαίνει την ανάγκη για διεθνοποίηση και προειδοποιεί ότι η αναβίωση του εθνικισμού υπονομεύει την αποστολή των ιδρυμάτων αυτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, προκύπτουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των πανεπιστημίων. Πρέπει να γίνουν λιγότερο πολυπολιτισμικά και να ευθυγραμμιστούν με τη μονολιθική πολιτική; Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη μελέτη του κόσμου, αλλά να συνεχίσει να διαδραματίζει ιστορικό ρόλο στη διαμόρφωσή του. Στο εξαιρετικά πολωμένο περιβάλλον μας, ο πειρασμός να απαντήσουμε αρνητικά είναι ισχυρός.
Τα πανεπιστήμια είναι, από τη φύση τους, ιδρύματα χωρίς σύνορα, με ρόλο στην προώθηση παγκόσμιων δικτύων μάθησης και έρευνας. Η ανάγκη για διεθνή συνεργασία είναι πιο επιτακτική από ποτέ, καθώς η γνώση και οι ιδέες αποτελούν κινητήριους παράγοντες της καινοτομίας και της προόδου.
Στην τρέχουσα συγκυρία, τα πανεπιστήμια καλούνται να λειτουργούν ως χώροι ανοιχτού διαλόγου και συζήτησης, αναζητώντας τη διαφύλαξη της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της αυτόνομης σκέψης, απέναντι στην πόλωση που επικρατεί στην κοινωνία. Η διαχείριση αυτών των προκλήσεων είναι καθοριστική για την ουσία της αποστολής τους ως καθολικών θεσμών.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
