Αμερικανική έκθεση αναδεικνύει τις αδυναμίες των κυρώσεων κατά της Κίνας, τονίζοντας την περιορισμένη τους αποτελεσματικότητα. Καθώς η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της προειδοποιούν ολοένα και πιο συχνά για πιθανή οικονομική αποτροπή απέναντι σε μια ενδεχόμενη κινεζική επιθεση στην Ταϊβάν, μια νέα έκθεση της RAND καταδεικνύει τις δυσκολίες αυτού του στρατηγικού εργαλείου. Η μελέτη αναφέρει ότι οι κυρώσεις συχνά αποδεικνύονται ατελείς και αναποτελεσματικές όταν αφορούν την Κίνα.
Η μελέτη «Economic Deterrence in a China Contingency» υπογραμμίζει ότι, παρόλο που οι κυρώσεις μπορεί να επιβάλλουν σοβαρά οικονομικά κόστη, η ικανότητά τους να επιτυγχάνουν πολιτικούς στόχους παραμένει περιορισμένη. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι κυρώσεις μπορούν να μειώσουν την ετήσια ανάπτυξη ενός κράτους κατά 2,3-5%, αλλά η στρατηγική επιτυχία τους κυμαίνεται μόλις από 4% έως 40%. Δηλαδή, αν και προκαλούν ζημιά, σπάνια οδηγούν σε αλλαγές συμπεριφοράς.
Ένας από τους κύριους λόγους γι’ αυτή την αποτυχία είναι ο κακός σχεδιασμός. Η έκθεση επισημαίνει ότι οι σταδιακές κυρώσεις αποτυγχάνουν, καθώς επιτρέπουν στα στοχευμένα κράτη να προσαρμόζονται, βρίσκοντας παρακαμπτήριες οδούς και αναδιοργανώνοντας προμηθευτές. Όταν η πίεση ασκείται αργά, το Πεκίνο προλαμβάνει, ενισχύοντας την ανθεκτικότητα του.
Επιπλέον, οι κυρώσεις μπορούν να δημιουργήσουν πολιτικά μπούμερανγκ. Σύμφωνα με την RAND, οι κυρώσεις ενδέχεται να οδηγήσουν σε ενίσχυση της εσωτερικής υποστήριξης σε αυταρχικά καθεστώτα, καθώς η ελίτ μπορεί να μεταφέρει το βάρος στις κοινωνικές μάζες, αποκομίζοντας πολιτικά οφέλη από την εξωτερική πίεση.
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση της Κίνας, τα μειονεκτήματα εντείνονται. Η έκθεση αναδεικνύει ότι ένα αυστηρό καθεστώς κυρώσεων κατά της Κίνας θα έχει αναπόφευκτες επιπτώσεις και για τις χώρες που επιβάλλουν αυτές τις κυρώσεις. Σε σενάριο πλήρους και πολυμερούς κυρώσεων, το ΑΕΠ της Κίνας θα μπορούσε να μειωθεί πάνω από 2,5% ετησίως, ενώ οι ΗΠΑ θα έχαναν έως 0,5% του ΑΕΠ τους.
Αυτή η κατάσταση εξηγεί την επιφυλακτικότητα των συμμάχων. Οι αρχικές υποθέσεις για ευρεία συμμετοχή σε καθεστώς κυρώσεων αποδεικνύονται υπεραισιόδοξες, με τους εταίρους να είναι διστακτικοί να ενταχθούν σε τέτοια μέτρα. Η Ουάσινγκτον, σύμφωνα με την έκθεση, φαντάζει λιγότερο αποφασισμένη απ’ ότι οι δημόσιες δηλώσεις της υποδηλώνουν.
Η ίδια η Κίνα δεν μένει αδρανής. Η RAND εκτιμά ότι εάν σχεδιάζει επίθεση στην Ταϊβάν, θα προσπαθήσει να ενισχύσει την ανθεκτικότητά της, διαφοροποιώντας τις πηγές πρώτων υλών και αποθηκεύοντας αγαθά. Οι συγγραφείς της έκθεσης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα οικονομικά μέτρα, από μόνα τους, δεν είναι πιθανό να αποτρέψουν μια κινεζική εισβολή.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι η απειλή κυρώσεων προς την Κίνα στηρίζεται περισσότερο σε επιθυμίες παρά σε ρεαλιστική ανάλυση. Επιπλέον, η στρατηγική αποτροπής πρέπει να αντιμετωπίζει τις κυρώσεις ως συμπληρωματικό εργαλείο, αντί ως απόλυτη λύση, ειδικά καθώς η παγκόσμια οικονομία είναι στενά συνδεδεμένη με την Κίνα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
