Η αναγκαστική γάμηση κοριτσιών στο Ιράκ παραβιάζει τα δικαιώματα τους και προκαλεί σοβαρές ψυχολογικές συνέπειες. Text: Ήμουν περίπου 13 ετών όταν η οικογένειά μου αποφάσισε να με παντρέψει με έναν άντρα 29 ετών. Ένιωσα αβάσταχτο πόνο καθώς ήξερα ότι τα δικαιώματά μου παραβιάζονταν, αν και σε εκείνη την ηλικία με ενδιέφερε να διαβάζω για ελευθερίες και δικαιώματα. Αναγκάστηκα να αποδεχτώ την κατάσταση, αφού δέχτηκα σφοδρές απειλές και ξυλοδαρμούς. Μην έχοντας κανέναν να με υποστηρίξει, υπέφερα από ψυχολογική πίεση, αισθανόμενη ντροπή για την επιθυμία μου να αρνηθώ τον γάμο.
Στις πρώτες μέρες του γάμου, το μίσος μου για τον σύζυγό μου άρχισε να μπερδεύεται με την επιθυμία. Οι τραυματικές εμπειρίες που βίωσα στο σπίτι μου, όπως οι επιθέσεις από τον πατέρα μου, ενίσχυαν την αίσθηση της μοναξιάς και της αδυναμίας μου. Αν και υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ανακούφιση με την απομάκρυνσή μου από τον σύζυγό μου, η ενοχή για το τι είχα υποστεί με κατέτρεχε. Σήμερα, προσπαθώ να διηγηθώ την ιστορία μου, ώστε να αναδείξω την ανάγκη για προστασία των δικαιωμάτων των κοριτσιών και την κατάργηση νόμων που νομιμοποιούν την παιδική γάμο.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
