Μακροχρόνια φροντίδα στην Ευρώπη: Αντιμετωπίζοντας την έλλειψη πόρων και προσωπικού – Υποχρηματοδότηση στην Ελλάδα

Μακροχρόνια φροντίδα στην Ευρώπη: Αντιμετωπίζοντας την έλλειψη πόρων και προσωπικού – Υποχρηματοδότηση στην Ελλάδα

Η μακροχρόνια φροντίδα στην Ευρώπη πλήττεται από έλλειψη πόρων και προσωπικού, με την Ελλάδα να καταγράφει τις χαμηλότερες δαπάνες. Η Ευρώπη είναι η ήπειρος που γερνάει πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη στον πλανήτη, με τον αριθμό των ατόμων που θα χρειαστούν μακροχρόνια φροντίδα λόγω ηλικίας και γηραστικών προβλημάτων να αυξάνεται ραγδαία. Αν και οι ανάγκες για υπηρεσίες φροντίδας αυξάνονται, οι διαθέσιμοι πόροι και οι εργαζόμενοι στον τομέα δεν επαρκούν. Οι ηλικιωμένοι, ειδικότερα αυτοί που πάσχουν από άνοια ή χρόνιες ασθένειες, βρίσκονται σε δυσχερή θέση.

Στην Ελλάδα, η κατάσταση είναι ακόμα πιο επιβαρυμένη, καθώς σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι δαπάνες για τη μακροχρόνια φροντίδα περιορίζονται στο 0,2% του ΑΕΠ, το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη. Η έλλειψη συντονισμού μεταξύ φορέων και η διάσπαση υπηρεσιών επιτείνουν τα προβλήματα στον τομέα της υγειονομικής φροντίδας.

Η μέση ηλικία στην Ευρώπη ανέρχεται σε 43 χρόνια, ενώ υπολογίζεται ότι έως το 2050 το 6% των ανθρώπων στην ΕΕ θα είναι άνω των 85 ετών. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στις χώρες της νότιας και ανατολικής Ευρώπης, όπου παρατηρείται αυξημένο ποσοστό γηραιότερου πληθυσμού, σε συνδυασμό με τη φυγή των νέων προς το εξωτερικό.

Η έκθεση του Ινστιτούτου Bruegel δείχνει ότι στην Ιταλία, η γηραιότερη χώρα της Ευρώπης, η μέση ηλικία είναι 49 έτη, και ότι μόνο το 2021, το 2,8% των αποφοίτων πανεπιστημίων ηλικίας 25-34 ετών μετανάστευσαν. Στην Ελλάδα, ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας αναμένεται να μειωθεί κατά 20% από το 2023 έως το 2050, γεγονός που θα καθιστά την παροχή επαρκών υπηρεσιών φροντίδας ακόμη πιο δύσκολη.

Η έλλειψη επαρκών δαπανών για τη μακροχρόνια φροντίδα επηρεάζει αρνητικά και την οικονομία. Η κακή χρηματοδότηση του τομέα της φροντίδας συνδέεται με τη μείωση των δικαιωμάτων των άτυπων φροντιστών, οι οποίοι είναι συνήθως μέλη της οικογένειας. Οι ανάγκες του γηρασμένου πληθυσμού απαιτούν άμεσες δράσεις και αλλαγές στην πολιτική της υγειονομικής φροντίδας, για να διασφαλιστεί η υποστήριξη των ανθρώπων που τη χρειάζονται.

Πηγή περιεχομένου: in.gr

Loading

Play