Η ανάπτυξη υπερηχητικών πυραύλων μεταμορφώνει την στρατηγική ισχύς των μεγάλων δυνάμεων. Σε μια εποχή όπου το διεθνές δίκαιο αντιμετωπίζει προκλήσεις, οι μεγάλες δυνάμεις ενισχύουν τη στρατιωτική τους υπεροχή, με περιφερειακές δυνάμεις να προσπαθούν να ακολουθήσουν. Ο ανταγωνισμός για την ανάπτυξη υπερηχητικών πυραύλων έχει επιταχυνθεί, με τον Κίνα να ηγείται και τις Ηνωμένες Πολιτείες να προσπαθούν να καλύψουν το κενό. Οι πύραυλοι αυτοί, με ταχύτητες τουλάχιστον 5 Mach, έχουν τη δυνατότητα να ανατρέψουν τις ισορροπίες ισχύος στις πολεμικές συγκρούσεις.
Η παρουσίαση των κινεζικών DF-17 το 2019 στο Πεκίνο σηματοδότησε την αρχή ενός νέου κεφαλαίου στον παγκόσμιο στρατηγικό ανταγωνισμό. Τα συστήματα αυτά θεωρούνται ικανά να αλλάξουν τη φύση των πολεμικών συγκρούσεων, προσφέροντας μοναδική ταχύτητα και ευελιξία. Η Κίνα πρωτοστατεί, με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ να προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στον νέο στρατιωτικό χάρτη.
Ειδικότερα, η Ρωσία εκμεταλλεύεται τις στρατιωτικές συγκρούσεις στην Ουκρανία για να δοκιμάσει νέους πυραύλους, όπως ο Oreshnik, με δυνατότητα να φτάνουν ταχύτητες έως και 10 Mach. Αν και πολλές ρωσικές δηλώσεις αμφισβητούνται από Δυτικούς αναλυτές, η παρουσία συστημάτων όπως οι Avangard και Kinzhal προκαλεί ανησυχία.
Το Ισραήλ διαθέτει τον υπερηχητικό πύραυλο Arrow 3 για αναχαιτίσεις, ενώ το Ιράν ισχυρίζεται ότι διαθέτει υπερηχητικά όπλα. Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο επενδύουν στην ανάπτυξη τέτοιων τεχνολογιών.
Η κατηγοριοποίηση των υπερηχητικών πυραύλων δείχνει δύο κύριες κατηγορίες: τους ώθησης-ολίσθησης και τους υπερηχητικούς πύραυλους Cruise, οι οποίοι εκμεταλλεύονται ελιγμούς για να αποφύγουν την ανίχνευση. Αυτοί οι πύραυλοι μπορούν να φέρουν συμβατικές ή πυρηνικές κεφαλές και είναι ιδιαίτερα δύσκολοι στην αναχαίτιση, χάρη στην ταχύτητα και την ευελιξία τους κατά την πτήση.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
