Αναλύσεις σχετικά με την ευτυχία αποκαλύπτουν το κόστος πίσω από την αναζήτησή της. Η πρόσφατη μελέτη που εξετάζει τα επίπεδα ευτυχίας 1.800 ατόμων, καθώς και την επιθυμία τους για χαρά, αποκαλύπτει ένα ανησυχητικό φαινόμενο. Καθώς οι άνθρωποι επιθυμούν ολοένα και περισσότερο να είναι ευτυχισμένοι, η απογοήτευση που βιώνουν μπορεί να αυξάνεται αναλογικά. Το πρόβλημα δεν έγκειται στην επιθυμία για ευτυχία — αυτό είναι φυσικό και αναμενόμενο. Αρχίζει όταν κάποιος νιώθει την ανάγκη να είναι συνεχώς χαρούμενος και αναπτύσσει ενοχές κάθε φορά που δεν το καταφέρνει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια εκτίμησης για τις αυθόρμητες στιγμές χαράς που προκύπτουν φυσικά.
Αμφιβολίες όπως «Είμαι αρκετά χαρούμενος;» ή «Γιατί δεν μπορώ να είμαι τόσο ευτυχισμένος όσο οι άλλοι;» δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και ευαλωτότητας, ενδεχομένως οδηγώντας σε άγχος και απογοήτευση.
Στην ίδια κατεύθυνση, άλλη μελέτη που περιλάμβανε 2.324 φοιτητές από οκτώ χώρες, εξέτασε αν η ευτυχία πηγάζει από θετικά συναισθήματα ή από τη συμβατότητα αυτών με τις προσωπικές αξίες. Τα ευρήματα έδειξαν ότι η γνησιότητα των συναισθημάτων, ακόμη και αν αυτά είναι αρνητικά, αποτελεί ισχυρότερο δείκτη ευτυχίας.
Μια πρόσθετη έρευνα αποκάλυψε ότι η προσποίηση συναισθημάτων για να ικανοποιηθούν επαγγελματικές ή κοινωνικές προσδοκίες συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα άγχους και κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης.
Η γνωστική ασυμφωνία που προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ πράξεων και συναισθημάτων απομακρύνει την ευτυχία. Αντίθετα, η συναισθηματική ειλικρίνεια προσφέρει έναν πιο ασφαλή δρόμο προς την πραγματική χαρά. Είναι σημαντικό να μην βλέπουμε τα πράγματα με άσπρο-μαύρο τρόπο και να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους για την ευτυχία μας, αποφεύγοντας τις συγκρίσεις με τους άλλους.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
