Οι εκδηλώσεις του δήμου Αθηναίων για την Παγκόσμια Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο προσελκύουν σήμερα την προσοχή κατοίκων και επισκεπτών της πόλης, όμως η σκέψη επιστρέφει στο ερώτημα: πώς ήταν η Αθήνα όταν δεν υπήρχε ούτε ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της; Στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, πριν την εμφάνιση των πρώτων αυτοκινήτων, η ζωή στην Αθήνα κυλούσε με αμαξάδες και άλογα. Οι αμαξάδες είχαν τις δικές τους πιάτσες στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια, δημιουργώντας μια εντελώς διαφορετική καθημερινότητα.
Μια σπάνια εικόνα αυτής της Αθήνας χωρίς αυτοκίνητα παρέχουν τα απομνημονεύματα του Μίλτου Γ. Λιδωρίκη, ο οποίος υπηρέτησε ως βουλευτής και διευθυντής της Βουλής. Τα κείμενά του, που δημοσιεύτηκαν στον Ασύρματο, αναδεικνύουν την εικόνα μιας πόλης πριν η μηχανή καταλάβει τον δρόμο και αλλάξει ριζικά την καθημερινότητα των κατοίκων της. Οι αμαξάδες της εποχής εκείνης, κυρίως Κορίνθιοι και Θηβαίοι, ζούσαν με τις αντιζηλίες τους και είχαν ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία, δίνοντας τον δικό τους ρυθμό στη ζωή της Αθήνας.
Ο Μίλτος Λιδωρίκης περιγράφει τις συναντήσεις που έκαναν οι πλατωνικώς ερωτευμένοι στις άμαξες, ενώ οι αμαξάδες περίμεναν τους πελάτες τους, παρέχοντας τους υπηρεσίες με αφοσίωση και υπομονή. Ο καλός Αθηναίος αμαξάς ήταν «μια ασφάλεια της ζωής», με σπάνια ατυχήματα να αναφέρονται στις εφημερίδες. Η Αθήνα των αμαξάδων ανήκει πια στο παρελθόν σε μια εποχή που δεν μπορεί να επιστρέψει.
Σήμερα, οι δρόμοι του κόσμου γεμίζουν από περισσότερα από ενάμιση δισεκατομμύριο οχήματα, αποδεικνύοντας την απόσταση από την Αθήνα του 19ου αιώνα. Όμως, η Παγκόσμια Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο μας καλεί να αναζητήσουμε και πάλι πιο ανθρώπινους ρυθμούς και να ξανακερδίσουμε τον δημόσιο χώρο μας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
