Η αλλαγή της ώρας δεν ήταν πάντα αυτόματη. Σήμερα, οι έξυπνες συσκευές ρυθμίζονται αυτόματα, μία ώρα πριν ή μία ώρα πίσω, όταν πραγματοποιείται η αλλαγή της ώρας, ενώ για να ρυθμίσει καλά κάποιος οποιοδήποτε ρολόι, αρκεί να ρίξει μια ματιά στο κινητό του. Πριν από μερικές δεκαετίες, αρκούσε ένα τηλεφώνημα στο τριψήφιο νούμερο, 141, για να ακούσει κανείς τη χαρακτηριστική γυναικεία φωνή που ενημέρωνε για την ώρα Ελλάδος: «Στον επόμενο τόνο, η ώρα θα είναι…» και μετά ακολουθούσε ο μακρύς τόνος: «μπιιιιπ».
Ακόμα παλαιότερα, η ρύθμιση της ώρας και η χρονομέτρηση ήταν ένας ιδιαίτερος γρίφος. Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν το Αστεροσκοπείο βρισκόταν υπό τη διεύθυνση του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Αστρονομικό Τμήμα είχε αναλάβει, εκτός από επιστημονικές έρευνες και σχετικές με την αστρονομία δραστηριότητες, μία από τις σημαντικότερες πρακτικές εργασίες της εποχής: τη ρύθμιση εκκρεμών και χρονομέτρων, κυρίως των πλοίων του βασιλικού και εμπορικού ναυτικού, ώστε να ρυθμίζεται ο χρόνος απόπλου στο λιμάνι.
Η ανάπτυξη της ωρολογοποιίας, ωστόσο, έφερε και μία επιπλέον αρωγή από πλευράς πανεπιστημίου στον κοινωνικό βίο: τη ρύθμιση της ώρας στην πόλη των Αθηνών και του Πειραιά. Καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος ενημέρωσης για την ακριβή ώρα στην πρωτεύουσα, επετράπη στους ωρολογοποιούς Αθηνών και Πειραιά να επισκέπτονται το Αστεροσκοπείο μεταξύ 3 και 4 μ.μ. καθημερινά, προκειμένου να συγχρονίζουν τα ρολόγια τους.
Ωστόσο, η ενημέρωση των πολιτών για την ακριβή ώρα ήταν πολύ δύσκολη, λόγω έλλειψης δημοσίων ρολογιών. Έτσι, αποφασίστηκε να χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών κάθε μεσημέρι, με την υποστολή της σημαίας του Αστεροσκοπείου, προκειμένου έτσι να δηλώνεται η μεσημβρία. Όσο για τις υπόλοιπες πόλεις, η ώρα των Αθηνών μεταδίδετο σχεδόν καθ’ εκάστων τηλεγραφικώς εις τις διάφορες πόλεις του Κράτους, προς κανονισμόν των ωρολογίων αυτών.
Ο ανθρώπινος παράγοντας επηρέαζε σημαντικά την ακρίβεια, καθώς ορισμένοι υπάλληλοι και οι ιερείς των εκκλησιών που ήταν επιφορτισμένοι με την κωδωνοκρουσία «δεν επιτελούσαν με μεγάλη συνέπεια το καθήκον τους, δημιουργώντας έτσι αποκλίσεις στην ώρα διαφόρων περιοχών». Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο 19ος αιώνας σημαδεύτηκε από την εξέλιξη της ακρίβειας των μετρήσεων και των οργάνων, ως καταστατικό στοιχείο της κρατικής συγκρότησης, έτσι, το Αστεροσκοπείο Αθηνών ανέλαβε τη δημιουργία ενός δικτύου ηλεκτρικών ρολογιών.
Στην Ετήσια Έκθεση του Αστεροσκοπείου για την περίοδο 1897-1898, υπογραμμίζεται η «απόλυτη ανάγκη» της ακριβούς ώρας, καθώς και η αναγκαιότητα «της τελειοποίησις της χρονομετρικής υπηρεσίας». Έτσι, για μεγαλύτερη ακρίβεια στον καθορισμό της ώρας, το Αστεροσκοπείο πρότεινε στον Δήμο Αθηναίων να τοποθετηθούν ηλεκτρικά ρολόγια, τη ρύθμιση των οποίων θα αναλάμβανε το ίδιο. Ωστόσο, η πρόταση αυτή δεν εγκρίθηκε για λόγους οικονομίας.
Τα ηλεκτρικά ρολόγια ήρθαν στην πρωτεύουσα τις αρχές της δεκαετίας του 1890, λύνοντας το πρόβλημα της ακριβούς ώρας και διευκολύνοντας τη λειτουργία των υπηρεσιών και των λιμανιών. Ο Κωνσταντινοπολίτης Νικόλαος Ζαρίφης χρηματοδότησε ένα μεγάλο ηλεκτρικό ρολόι στο Αστεροσκοπείο και 12 ηλεκτρικά ρολόγια σε διάφορα σημεία της Αθήνας, ενώ η δημοτική αρχή τοποθέτησε άλλα 5, φτάνοντας έτσι συνολικά τα 17 ηλεκτρικά ρολόγια.
Έτσι, δινόταν η δυνατότητα στους κατοίκους όλων των συνοικιών να πληροφορούνται την ακριβή ώρα ανά πάσα στιγμή της ημέρας. Τα εγκαίνια του δικτύου των ηλεκτρικών ρολογιών πραγματοποιήθηκαν στις 25 Μαρτίου 1892, και σε πόλεις πέραν της πρωτεύουσας, η ώρα συνέχιζε να κοινοποιείται τηλεγραφικά.
Επρόκειτο για μία προσθήκη που άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο οι Αθηναίοι βίωναν την καθημερινότητά τους, καθώς πλέον η ακρίβεια είχε μπει στη ζωή τους. «Πόσο συγκλονιστική αλλαγή θα ήταν για τη ζωή ενός Αθηναίου του τέλους του 19ου αιώνα να ξέρει ακριβώς την ώρα, με βάση το δίκτυο των ηλεκτρικών ρολογιών που εγκαταστάθηκαν στην πόλη χάρη στο Αστεροσκοπείο και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών;»
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η εγκατάσταση των ρολογιών ήταν μια από τις πολλές δραστηριότητες του Αστεροσκοπείου, το οποίο είχε συγκροτήσει τμήματα σεισμολογίας και μετεωρολογίας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
