Λένε για τους δημοσιογράφους, μεταξύ άλλων, θετικών ή αρνητικών, πως τους λείπει το συναίσθημα, κυρίως εξαιτίας της πολυπλοκότητας και της θεματολογίας μέσα στην οποία εξαντλούν τους εαυτούς τους.
Μέσα από τη ματιά όμως ενός δημοσιογράφου, υπάρχουν πολλά που δύσκολα οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν ότι τον επηρεάζουν, τον ανασυντάσσουν, τον περιβάλλουν προστατευτικά ή ακόμα και γίνονται αιτία και αφορμή για πιο εσωτερική δημιουργία. Ανάμεσα σε αυτούς τους δημοσιογράφους θα γνωρίσουμε τον Ευάγγελο Φυντριλάκη, τον Βαγγέλη όπως τον φωνάζουν όλοι στα Χανιά, ο οποίος επιμένει να μην εξαντλεί και να μην απαξιώνει την αλήθεια και τη δύναμη του συναισθήματος.
«Οι δημοσιογράφοι της επικαιρότητας και του ρεπορτάζ, καταγράφουμε το γεγονός, το οποίο είναι κατά μία έννοια το πιο σημαντικό, άρα φωτογραφίζουμε είτε περιγράφοντας είτε φωτογραφίζοντας το. Υπό την καλλιτεχνική οπτική, η θάλασσα και γενικότερα το τοπίο που θα εντοπίσει κάποιος -αν έχει τη σχετική ευαισθησία να το διακρίνει- είναι πολύ σημαντικά, για τον αξιοθαύμαστο τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται ή μεταβάλλονται, ομορφαίνοντας τον πλανήτη και αφήνοντας όμορφα συναισθήματα, που θυμάται κάποιος για πάντα -μια μοναδική στιγμή που θα βρεθεί μπροστά της- όπως ακριβώς κι ένα γεγονός ειδησεογραφικού ενδιαφέροντος», μας εξηγεί ο κ. Φυντριλάκης. Η αποτύπωση ενός καρέ στο οπτικό του πεδίο, την κάνει φωτογραφία πρώτα μέσα του, κατόπιν την εκτυπώνει, την κουβεντιάζει, την εναποθέτει σε καμβά και καλεί πρώτα τους συναδέλφους, μετά τους φίλους, ύστερα τους γνωστούς της κοινωνίας των Χανίων και όχι μόνο για να τους ξεναγήσει στο πιο εσωτερικό του κόσμο, πιο πέρα από τη δημοσιογραφία.
Η ζωγραφική, μας λέει, είναι μια θαυμάσια τέχνη. «Η φωτογραφία είναι ζωγραφική απόλυτης ακριβείας. Ασχολούμαι αρκετά χρόνια. Πιο παλιά όμως, δεν υπήρχαν όλα αυτά τα τεχνολογικά μέσα όπως η επεξεργασία, αυτό το μαγευτικό παιχνίδι δηλαδή ή αν θέλετε δεν μπορούσε να τα έχει ένας επαγγελματίας αν έπρεπε να ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτό. Σας θυμίζω τα σκοτεινά στούντιο φωτογραφίας, που απαιτούσαν χώρο για μηχανήματα, χημικά, τα φιλμ κι όλα αυτά τα μαγευτικά εργαλεία που ανέβαζαν βέβαια και το κόστος. Έτσι και εγώ, έφτιαξα μέσα μου μαγικές γραμμές, εργαλεία θα μπορούσα να πω, ώστε να μη χαθώ στην αποκλειστικότητα της δημοσιογραφίας».
Γιατί η ακτογραμμή; «Δεν είναι ακριβώς η ακτογραμμή, είναι η γραμμή που καθορίζει τη συμμετρία στον καμβά, όπως ακριβώς χωρίζει τον καμβά ο ζωγράφος παίρνοντας αποστάσεις με το μολύβι του. Απλώς αυτό έτυχε να μπορώ να το αντιλαμβάνομαι στο κάδρο, από πριν, για να βγει έπειτα αποτυπωμένο χάρις στην εξάσκηση του ματιού, εξαιτίας της δουλειάς μας, δηλαδή του ρεπορτάζ και μοντάζ. Στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ, έχουμε δει σε μια καριέρα, εκατομμύρια κάδρα όλα διαφορετικά. Εμπειρικά αναπτύσσεται η αντίληψη». Και το σύνορο μεταξύ θάλασσας και στεριάς; «Αυτά τα δύο αλληλοσυμπληρώνονται. Η στεριά φτάνει μέχρι ένα σημείο. Η θάλασσα πολλές φορές έρχεται και την σκεπάζει με διαφορετικό τρόπο το κάθε κύμα, όμως είναι αυτή που επιτρέπει να ανοιχτεί κάποιος, να πάει πιο πέρα. Αυτό οι άνθρωποι το κατάλαβαν από πολύ νωρίς».
Τις μέρες που διανύουμε, ο Ευάγγελος Φυντριλάκης φιλοξενείται στο Νεώριο του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Χανίων στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων. Κάνει ένα ταξίδι εικόνων, απλώνει χρώματα με ένταση και ζυγιάζει συναισθήματα με εργαλείο τις δημιουργίες του. Μία έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Θάλασσο – φωτο – γραφίες». Από εκεί έχουν περάσει, έχουν σταθεί μπροστά στις δημιουργίες του και έχουν ανασηκώσει το φρύδι πολλοί. Δήμαρχοι, άνθρωποι της περιφέρειας, δημοσιογράφοι, στελέχη φορέων, υπηρεσιών και τόσοι άλλοι για τους οποίους ο Βαγγέλης ήταν πάντα ο δημοσιογράφος της Τηλεόρασης. Ανασήκωσαν το φρύδι, διότι γνώρισαν τον άλλον Βαγγέλη, εκείνον που δημιούργησε χωρίς τυμπανοκρουσίες, ακτογραμμές, διαχωριστικές δηλαδή γραμμές στη δημοσιογραφία… «Στη δουλειά μας πρέπει να γνωρίζει κάποιος καλά αυτά τα όρια και πολλές φορές είναι σκληρά. Δεν είναι φαντασία, είναι καταγραφή, είναι περιγραφή, αναφορά αν προτιμάτε. Αυτό τα λέει όλα. Έρευνα και αναφορά, οπότε είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο».
Ρωτήσαμε τον κ. Φυντριλάκη για το μήνυμα που στέλνει μέσα από τις αποτυπώσεις του «Θάλασσο – φωτο – γραφίες» και απάντησε με μία παιδικότητα και ένα χαμόγελο βαθιάς ειλικρίνειας: «Να ανοίξουν όλοι τα μάτια και να δουν πόσο όμορφη είναι η ζωή και η φύση γύρω τους. Οι πόλεμοι, οι μικρότητες, οι μικρές και οι μεγάλες κόντρες, δεν βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ροκανίζουν και μειώνουν τη ζωή μας μέρα με τη μέρα. Είναι κρίμα πραγματικά».
Διακρίνοντας το έντονο συναίσθημα που διατηρεί, τον ρωτήσαμε για το τι θα προέτρεπε τους ανθρώπους ώστε να αντιληφθούν τα καρέ που περνάνε από τα μάτια τους αλλά δεν τα συγκρατούν. «Δεν τα συγκρατούν γιατί τρέχουν γενικώς. Περνώντας με το αυτοκίνητο, βλέπει κάποιος ελάχιστα πράγματα. Με ένα ποδήλατο με μικρότερη ταχύτητα, βλέπει περισσότερα. Πεζός ελέγχει τα πάντα. Περισσότερο περπάτημα λοιπόν».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
