Από πεταμένα διαβατήρια, πλυντήρια και λάστιχα αυτοκινήτων, μέχρι βαλίτσες και διαφημιστικές συσκευασίες από το μουντιάλ του 1994. Αυτά είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά ευρήματα που έχουν συλλέξει οι εθελοντές των ομάδων του Cyclone Project, οι οποίοι σαρώνουν σημαντικά τοπόσημα, απορριπαίνοντας περιοχές με ιδιαίτερη φυσική και πολιτιστική αξία. «Είναι θλιβερό το πόσα πολλά απορρίμματα πετάγονται στη φύση και ειδικά σε περιοχές σημαντικού ενδιαφέροντος, εδώ και δεκαετίες. Προσπαθούμε να καθαρίσουμε αυτές τις περιοχές αντιστρέφοντας αυτό το θλιβερό φαινόμενο», αναφέρει εθελοντής του προγράμματος.
Το Cyclone Project είναι μια πρωτοβουλία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αθανάσιος Κ. Λασκαρίδης, στο πλαίσιο του οποίου, σε λιγότερο από έναν χρόνο, έχουν ήδη καθαριστεί 51 αρχαιολογικοί χώροι, 27 ρέματα, 20 επαρχιακές οδοί, 8 ποτάμια και 2 λίμνες, με τη συμμετοχή 920 εθελοντών από τοπικούς συλλόγους, σχολεία και τις ένοπλες δυνάμεις.
Σήμερα, το Cyclone Project επιχειρεί στην Πελοπόννησο, έχοντας ολοκληρώσει τον καθαρισμό του Άργους και της Πύλου, ενώ συνεχίζει στους ίδιους νομούς με δράσεις στις Μυκήνες και στην Τριφυλία. Επόμενοι σταθμοί του προγράμματος είναι οι νομοί Λακωνίας και Ηλείας.
Η εκτελεστική διευθύντρια του Ιδρύματος, Πέγκυ Ξυροταγάρου, εξηγεί ότι «μέσα σε 290 ημέρες δράσης και 83.256 ώρες καθαρισμού, οι πολυάριθμες ομάδες του προγράμματος έχουν απομακρύνει πάνω από 1.068 τόνους απορριμμάτων» και προσθέτει ότι η δράση του Cyclone Project διαφοροποιείται καθώς συνδέει την περιβαλλοντική προστασία με την πολιτιστική κληρονομιά.
Οι ομάδες του Cyclone Project πραγματοποιούν καθημερινά καθαρισμούς μεγάλης κλίμακας και καταγράφουν λεπτομερώς οτιδήποτε συλλέγεται. Στα πιο συχνά απορρίμματα περιλαμβάνονται πλαστικά μίας χρήσης, οικοδομικά υλικά, παλέτες, νάιλον φύλλα, αλλά και ογκώδη αντικείμενα, όπως καναπέδες, στρώματα, χαλιά, ηλεκτρικές συσκευές και εξαρτήματα αυτοκινήτων.
Η κα Ξυροταγάρου εξηγεί ότι το Cyclone Project ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2024 ως απάντηση σε ένα κρίσιμο συμπέρασμα ότι μεγάλο μέρος των απορριμμάτων που εντοπίζονταν στη θάλασσα προερχόταν από την ενδοχώρα, πιθανότατα μέσω ποταμιών και ρεμάτων. «Έτσι, γεννήθηκε η ανάγκη για ένα πρόγραμμα που να στοχεύει κατευθείαν στη πηγή του προβλήματος», αναφέρει η κα Ξυροταγάρου.
Καταλήγοντας, η κα Ξυροταγάρου τονίζει ότι: «Η περιβαλλοντική δράση δεν είναι απλώς πρακτική αναγκαιότητα, αλλά τρόπος να ανακτήσουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον», επισημαίνοντας τη σημασία της συμμετοχής των ομάδων πεδίου του Ιδρύματος στην αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
