Στην παρουσίαση της «Ιθάκης» στο Παλλάς, το πραγματικό ενδιαφέρον δεν ήταν στη σκηνή αλλά… στο ποιος κάθισε πού. Οι πρώτες σειρές ήταν για το κοινό, οι πολιτικοί όμως ανέβηκαν στον εξώστη — όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη.
Σαν άτυπο τεστ δυνάμεων, ο εξώστης γέμισε με στελέχη που μέχρι πριν λίγο καιρό διεκδικούσαν ρόλο και τώρα διεκδικούν απλώς ορατότητα. Άλλοι έσπευσαν για να δείξουν πίστη, άλλοι για να φανούν διαθέσιμοι στο ενδεχόμενο «νέας αρχής», και μερικοί… απλώς για να μην λείπουν από την αναμνηστική φωτογραφία.
Καρφίτσα δεν έπεφτε, αλλά οι αγωνίες χωρούσαν μπόλικες: το ποιος θα μείνει μέσα, ποιος θα μείνει έξω — και κυρίως ποιος ελπίζει ότι ο Τσίπρας θα ξαναμοιράσει ρόλους.
Τελικά, το Παλλάς λειτούργησε σαν πολιτικός καθρέφτης: η σκηνή ανήκε στον συγγραφέα, αλλά ο εξώστης έδειχνε ξεκάθαρα ποιοι ψάχνουν ακόμη τρόπο να μείνουν στο έργο.
