Ο πρόεδρος του κινήματος «Ελληνικός Παλμός», κ. Νίκος Παπαδόπουλος γνώρισε τη μητέρα του Κωνσταντίνου Κατσίφα σε επίσκεψη του στη Βόρεια Ήπειρο.
Συνοδεύοντας τον σύζυγό μου στα ιερά βουνά της Βορείου Ηπείρου, είχα την ύψιστη τιμή και τη βαθιά συγκίνηση να γνωρίσω από κοντά τη μητέρα του Κωνσταντίνου Κατσίφα, του παλικαριού που έγινε σύμβολο Πίστης και Ελευθερίας.
Εκεί, στα ίδια βουνά όπου οι στρατιώτες του ’40 πολέμησαν και θυσιάστηκαν, ο Κωνσταντίνος, σαν άλλος Αυγουστίνος Καντιώτης, σήκωσε τον δικό του σταυρό.
Στο πιο ψηλό σημείο του χωριού του, σήκωσε έναν σταυρό διακοσίων κιλών και τον στήλωσε εκεί ψηλά, για να φαίνεται από παντού — δίπλα στον σταυρό κυματίζει περήφανα, όπως και η ψυχή του, η ελληνική σημαία.
Λίγο αργότερα, ο Κωνσταντίνος δολοφονήθηκε από την αλβανική αστυνομία, γιατί δεν λύγισε, δεν γονάτισε, δεν αρνήθηκε την ταυτότητά του: Έλληνας, Χριστιανός, Ηπειρώτης.
Πήγα να παρηγορήσω τη μάνα του. Κι όμως… εκείνη παρηγόρησε εμένα.
Μια μάνα με μάτια κόκκινα απ’ τα δάκρυα και φωτεινά απ’ την πίστη.
Μια μάνα που δεν κλαίει για το χαμένο της παιδί, αλλά δοξάζει τον Θεό για το παιδί που πρόσφερε στην Πατρίδα.
Την αγκάλιασα, φίλησα τα χέρια της, δεν μπορούσα να την αποχωριστώ.
Μου μίλησε με λόγια που βγαίνουν μόνο από μια γενναία καρδιά που πονούσε, μα δεν λύγισε.
Εγώ, μάνα έξι αγοριών και γιαγιά δύο εγγονών, στάθηκα απέναντί της και ένιωσα μικρή, πολύ μικρή...
Εκείνη, η μάνα του Κωνσταντίνου, μου έδειξε τι σημαίνει να μεγαλώνεις παιδί με ψυχή λεβέντη και καρδιά καθαρή.
Κατάλαβα γιατί ο Κατσίφας είναι ήρωας: γιατί τον μεγάλωσε μια γνήσια Ελληνίδα μάνα — μια μάνα που θα μείνει παράδειγμα για όλες εμάς.
Και καθώς την άκουγα, η σκέψη μου πήγε στη Μάνα όλων των μανάδων, την Παναγία μας, που στάθηκε κάτω από τον Σταυρό του Υιού της και δεν έσπασε· που ένωσε τον πόνο με τη λύτρωση, τη θυσία με την αιωνιότητα.
Όπως Εκείνη, έτσι κι οι μάνες των ηρώων σηκώνουν τους δικούς τους σταυρούς, με δάκρυα και προσευχή, προσφέροντας τα παιδιά τους στην Πατρίδα και στον Χριστό.
Η μάνα του Κατσίφα είναι μια τέτοια μάνα· μια γυναίκα που ενσαρκώνει την ίδια τη μορφή της Παναγίας μέσα στον σύγχρονο κόσμο — σύμβολο Πίστης, Δύναμης και Αθάνατης Ελλάδας.
Ο Κωνσταντίνος δεν πέθανε.
Το σώμα του αναπαύεται στη γη της Ηπείρου, αλλά η ψυχή του πετάει πάνω από τα βουνά, μαζί με τη σημαία που ύψωσε και τον σταυρό που σήκωσε.
Ζει μέσα μας, σε κάθε καρδιά που αγαπά τον Χριστό και την Ελλάδα.
Ζει στις προσευχές των μανάδων που μεγαλώνουν παιδιά για να είναι ΆΝΘΡΩΠΟΙ – ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Γιατί όσο υπάρχουν τέτοιες μάνες, η Ελλάδα δεν θα πεθάνει ποτέ.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟΚΛΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΓΓΙΖΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!!!
