«Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου δεν προσφέρεται σε καμιά περίπτωση για πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες», παραδέχεται ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην politic.gr.
Συνέντευξη στον Γιάννη Συμεωνίδη
Από την άλλη, πάντως, ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία εστιάζει στο ότι το κόμμα του κατάφερε να εδραιώσει τη θέση του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαψεύδοντας τις «κασσάνδρες», ενώ καθίσταται ο βασικός πυλώνας της προοδευτικής παράταξης της χώρας.
Όσον αφορά το ζήτημα της σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων, ο κ. Παναγιωτόπουλος εκτιμά πως η κοινωνία και οι προοδευτικοί πολίτες αναζητούν μια πολιτική απάντηση με κυβερνητική προοπτική η οποία θα αναχαιτίσει την επέλαση της νεοδεξιάς λαίλαπας, υποστηρίζοντας πως οι κοινωνικές αναγκαιότητες είναι αυτές που ωριμάζουν τις συνθήκες και οι όποιες διεργασίες δεν μπορούν να γίνουν με αποκλεισμούς, αφού οι συγκλίσεις προϋποθέτουν ζύμωση, σύνθεση κι αποφασιστικότητα.
Με την πολιτική ιδιότητα, εξάλλου, του τομεάρχη Υγείας αλλά και την επαγγελματική του γιατρού, υπογραμμίζει πως η κυβέρνηση το μόνο που κάνει από το 2019 είναι να απεργάζεται και να εκτελεί την απαξίωση και την εκθεμελίωση του ΕΣΥ προς όφελος λίγων ιδιωτών, των «μεγάλων κορακιών».
Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, ο κ. Παναγιωτόπουλος χαρακτηρίζει τον υπουργό Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, προεξάρχον «πιστόλι» της κυβέρνησης που δεν κουνήθηκε από τη θέση του στον πρόσφατο ανασχηματισμό.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη Παναγιωτόπουλου:
-Ποιος είναι ο βαθμός ικανοποίησής σας για το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία;
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου δεν προσφέρεται σε καμιά περίπτωση για πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες για κανένα από τα κόμματα που συγκροτούν το δημοκρατικό τόξο της χώρας και το μέτωπο της πολιτικής λογικής, αφού το ρεκόρ αποχής που σημειώθηκε έχει γεννήσει βαθύ προβληματισμό για το παρόν και το μέλλον της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αποχή για την οποία η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αφού τόσο με την πολιτική τους όσο και με την εισαγωγή νέων ηθών στη κοινοβουλευτική πρακτική-σύσταση σε βουλευτές της ΝΔ αν θέλουν να απέχουν από την ψήφιση νομοσχεδίων που δεν συμφωνούν- δημιουργούν μια θεσμική κουλτούρα αποχής.
Σε αυτό το πλαίσιο και χωρίς να εθελοτυφλούμε, αλλά ούτε και να αυτομαστιγωνόμαστε, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατάφερε να εδραιώσει τη θέση του ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαψεύδοντας τις «κασσάνδρες», και καθίσταται ο βασικός πυλώνας της προοδευτικής παράταξης της χώρας, θεσμικό ρόλο που δεν έχει απωλέσει σε καμιά εκλογική αναμέτρηση τα τελευταία 12 χρόνια. Και όλα αυτά μετά από μια διακυβέρνηση, αυτή του 2015- 2019, που το παλαιό πολιτικό σύστημα έδωσε λυσσαλέα τη μάχη της υπονόμευσης και της προπαγάνδας για την παλινόρθωσή του, τη μεγάλη εκλογική μας ήττα μόλις πριν ένα χρόνο και μετά από δύο διασπάσεις, με τα φίλια στην κυβέρνηση ΜΜΕ να συνεχίζουν την αντισύριζα προπαγάνδα.
-Ωστόσο, το εκλογικό αποτέλεσμα άνοιξε μια συζήτηση περί της ενότητας της προοδευτικής παράταξης. Ποια μορφή κατά τη γνώμη σας πρέπει να πάρει αυτή η περιλάλητη ενότητα; Πρέπει να περιλαμβάνει και την αυτοδιάλυση κομμάτων;
Με το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα η συζήτηση αναπόφευκτα θα άνοιγε. Όχι μόνο λόγω των αριθμητικών επιδόσεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, αλλά γιατί η κοινωνία και οι προοδευτικοί πολίτες αναζητούν μια πολιτική απάντηση με κυβερνητική προοπτική, η οποία θα αναχαιτίσει την επέλαση της νεοδεξιάς λαίλαπας. Αλλά οι ενδεχόμενες συγκλίσεις, ομονοήσεις και μέτωπα, όπως λόγου χάρη συμβαίνει στη Γαλλία, δεν μπορούν να είναι αποτέλεσμα ασκήσεων επί χάρτου, ούτε προϊόν πολιτικών εργαστηρίων ή κινήσεων στους διαδρόμους και το παρασκήνιο της πολιτικής. Προκύπτουν από τις ιστορικές συνθήκες, την πίεση από τα «κάτω», δηλαδή τον κυρίαρχο λαό, και προκαλούν κοινωνικοπολιτικές διεργασίες, οι οποίες ενδεχομένως να μορφοποιηθούν σε κοινές εκφράσεις.
Πρωτίστως όμως συναρθρώνονται στη βάση αρχών και προγράμματος. Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό, το κοινοβουλευτικό έργο, όπου διατηρώντας τα κόμματα την αυτονομία τους και τη θέση που τους έδωσαν οι Έλληνες πολίτες, να επιτευχθούν ουσιαστικές συγκλίσεις που θα διέπονται από σταθερές, όπως η προστασία του δημόσιου χαρακτήρα των αγαθών της υγείας, της παιδείας, της ενέργειας, του νερού, η επαναφορά στιβαρού θεσμικού πλαισίου στις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες, η θωράκιση του κράτους δικαίου, η προστασία του περιβάλλοντος, η φορολόγηση των υπερκερδών των εταιριών που συνιστούν ολιγοπώλια στον τομέα τους υπέρ των πολλών.
Με λίγα λόγια, οι κοινωνικές αναγκαιότητες είναι αυτές που ωριμάζουν τις συνθήκες και φυσικά οι όποιες διεργασίες δεν μπορούν να γίνουν με αποκλεισμούς. Οι συγκλίσεις προϋποθέτουν ζύμωση, σύνθεση και αποφασιστικότητα.
-Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως κάνει ό,τι μπορεί για την ενίσχυση του ΕΣΥ στο πλαίσιο που της επιτρέπουν τα δημοσιονομικά περιθώρια. Λεφτά υπάρχουν για κάτι καλύτερο;
Η κυβέρνηση το μόνο που κάνει από το 2019 είναι να απεργάζεται και να εκτελεί την απαξίωση και την εκθεμελίωση του ΕΣΥ προς όφελος λίγων ιδιωτών, των «μεγάλων κορακιών» στο χώρο της Υγείας. Και για του λόγου το αληθές, στον πρόσφατο ανασχηματισμό η ηγεσία του υπουργείου Υγείας με προεξάρχον «πιστόλι» τον κ. Γεωργιάδη, δεν κουνήθηκε από τη θέση της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά διατηρήθηκε όπως και άλλοι υπουργοί με το πρόσχημα της συνέχισης των μεγάλων «μεταρρυθμίσεων». Αυτές όπως π.χ. τα απογευματινά χειρουργεία που κατέδειξαν τις αποτυχημένες νεοδεξιές ιδεοληψίες που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τον άνθρωπο, αλλά μόνο το κέρδος. Και τι απομένει; Ένα ΕΣΥ που λειτουργοί του όπως ο άτυχος τραυματιοφορέας από τη Σαντορίνη πεθαίνουν μεταφερόμενοι από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, το μεγαλύτερο νοσοκομείο Παίδων στη χώρα να μην έχει αναισθησιολόγους, οι ασθενείς να είναι στα ράντζα, τα ταβάνια να πέφτουν, όσοι «αντιφρονούντες» ασκούν κριτική να διώκονται και οι νέοι γιατροί μας να φεύγουν στο εξωτερικό.
Και ορθώς ρωτήσατε αν υπάρχουν λεφτά, για να το ξεκαθαρίσουμε και αυτό. Την περίοδο 2015-2019, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τη χώρα, σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας όπου «όλα τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» βρήκαμε τρόπο να ενισχύσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας. Οι κυβερνώντες σήμερα τι κάνουν; Τα έχουμε αναδείξει επανειλημμένως, αλλά επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως: Φέρνουν ιδιώτες εργολάβους για τον καθαρισμό, τη σίτιση και άλλες πρώην δημόσιες παροχές υπηρεσιών που στοιχίζουν πολλαπλάσια ποσά από το να προσλάβουν μόνιμο προσωπικό. Από τα «απρόσμενα» υπερκέρδη των εταιριών ενέργειας που θησαυρίζουν στις πλάτες του Δημοσίου με την ανοχή της κυβέρνησης – κατά τα άλλα μας ενδιαφέρει η επίλυση του «Ουκρανικού» και ο νοών νοείτω. Από την επιβεβλημένη ανακατεύθυνση των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία πηγαίνουν προς «ημετέρους» αντί να κατευθυνθούν προς όφελος της κοινωνίας, ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους και της βιώσιμης ανάπτυξης.
