Ο Άντονι Χόπκινς αποκαλύπτει τις προκλήσεις της ζωής του: από τον αλκοολισμό στην αυτογνωσία

Ο Άντονι Χόπκινς αποκαλύπτει τις προκλήσεις της ζωής του: από τον αλκοολισμό στην αυτογνωσία

Ανακαλύψτε την ανατρεπτική ιστορία του Άντονι Χόπκινς για την αλκοολική του πορεία και τη φιλοσοφία της ζωής του. Λίγο πριν από τα 88 του χρόνια και την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, «We Did OK, Kid» (4 Νοεμβρίου), ο σερ Άντονι Χόπκινς προσφέρει μια σπάνια ματιά στη ζωή και τις σκέψεις του. Σε μια εις βάθος συνέντευξη στους New York Times, ο βραβευμένος με δύο Όσκαρ Ουαλός ηθοποιός μοιράζεται τις εμπειρίες από την παιδική του ηλικία, την πάλη του με τον αλκοολισμό και τη διαταραγμένη σχέση του με την κόρη του, καθώς και τη φιλοσοφία που σήμερα καθορίζει την καθημερινότητά του.

«Το μόνο νόημα που μπορώ να δώσω είναι πως όλα όσα αναζήτησα, με βρήκαν εκείνα. Δεν τα βρήκα εγώ. Εκείνα ήρθαν σε μένα.»

Η νύχτα της 29ης Δεκεμβρίου 1975, όταν οδηγούσε μεθυσμένος στην Καλιφόρνια χωρίς προορισμό, υπήρξε καθοριστική για τον Χόπκινς. Ο ίδιος θυμάται: «Συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να έχω σκοτώσει κάποιον — ή εμένα τον ίδιο. Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα πως ήμουν αλκοολικός». Εν τέλει, η φωνή μέσα του του είπε να σταματήσει: «Τελείωσε. Τώρα μπορείς να αρχίσεις να ζεις». Από εκείνη τη μέρα, η επιθυμία του για ποτό εξαφανίστηκε.

«Από τον φούρνο του πατέρα του στην Ουαλία ως τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, αποδίδει τα πάντα σε μια αόρατη δύναμη τύχης.»

Αναμνήσεις από την εφηβεία του αποκαλύπτουν πώς μια φράση του πατέρα του τον ενέπνευσε να σταματήσει να παίζει τον ρόλο του ανίκανου. «Όταν ήμουν 17, όλοι με θεωρούσαν χαζό. Ήξερα ότι μια μέρα θα του έδειχνα τι μπορώ να κάνω». Ο Χόπκινς αναγνωρίζει την επιρροή που είχε αυτή η στιγμή στη ζωή του.

Η εντύπωση του για τη ζωή είναι ξεκάθαρη: «Όταν σε σκεπάσουν με χώμα, τελείωσε. Δεν σκέφτομαι την υστεροφημία», λέει, προσδιορίζοντας τη ζωή ως ένα θαύμα που δεν χάνεται, παρά τις προκλήσεις.

Η πιο συγκινητική πτυχή της συνέντευξης αφορά την αποξένωση του από την κόρη του, Άμπιγκεϊλ. «Δεν κρατώ κακία. Έκανα ό,τι μπορούσα. Αν θες να ζεις με μνησικακία, καλή τύχη». Παρά την έλλειψη στενών φίλων, αυτοχαρακτηρίζεται ως ευτυχισμένος: «Έχω οικογένεια, ταξιδεύω, δουλεύω. Είμαι ευτυχισμένος έτσι».

Κλείνοντας, αποκαλύπτει την αντίληψή του για το νόημα της ζωής: «Το μόνο νόημα που μπορώ να δώσω είναι πως όλα όσα αναζήτησα, με βρήκαν εκείνα. Δεν τα βρήκα εγώ. Εκείνα ήρθαν σε μένα».

Πηγή περιεχομένου: in.gr

Loading

Play