Η οικεία σωματική επαφή επηρεάζει τις σχέσεις, αλλά δεν βιώνεται το ίδιο από όλους. Αποκαλύπτοντας ψυχολογικές διαδικασίες. Το στοργικό άγγιγμα αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς τρόπους εκδήλωσης αγάπης. Μια απλή κίνηση όπως ένα χέρι στον ώμο ή μια αγκαλιά μετά από μια κουραστική μέρα μπορεί να λειτουργήσει ως κόλλα που ενώνει τις σχέσεις. Ωστόσο, για ορισμένα άτομα, ακόμη και η πιο αθώα επαφή από τον σύντροφό τους μπορεί να προκαλέσει άβολα συναισθήματα.
Μία πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Current Psychology, καλύπτει ότι η αποστροφή προς την οικεία σωματική επαφή δεν οφείλεται μόνο σε προσωπικές προτιμήσεις, αλλά σχετίζεται με στοιχεία της προσωπικότητας και στυλ προσκόλλησης. Οι ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο Binghamton και άλλες ιδρύσεις εξέτασαν 512 φοιτητές με ρομαντικές σχέσεις, αποκαλύπτοντας ότι η εμπειρία της σωματικής επαφής ποικίλλει.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα άτομα που έχουν ανασφαλή στυλ προσκόλλησης φαίνεται να νιώθουν αμηχανία όταν έρχονται σε σωματική επαφή με τους συντρόφους τους. Το στυλ προσκόλλησης αποφυγής έχει τη δυνατότητα να συνδέεται με δυσφορία, παρατηρούμενο τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Αυτά τα πρότυπα προέρχονται από την παιδική ηλικία και επηρεάζουν την ικανότητα των ατόμων να δέχονται ή να προσφέρουν σωματική στοργή.
Η κατανόηση αυτών των προτύπων μπορεί να διευκολύνει τα ζευγάρια στην αντιμετώπιση των διαφορών τους, χωρίς να τις εκλαμβάνουν προσωπικά. Η οικεία επαφή μπορεί να γίνει αντιληπτή ως απειλή για την ανεξαρτησία τους, κάτι που δεν υποδηλώνει αναγκαστικά προβλήματα στη σχέση τους.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
