Η Θεσσαλονίκη, εκτός από το μεγαλύτερο οικονομικό και αστικό κέντρο της βόρειας Ελλάδας, είναι και το κοινό μας σπίτι. Δυστυχώς, όμως, η προσοχή σε αυτό στρέφεται συνήθως μόνο κατά την εβδομάδα της Δ.Ε.Θ, όπου οι διάφορες εξαγγελίες σβήνουν μαζί με τα φώτα της δημοσιότητας.
*Άρθρο του Πέτρου Παππά – Βουλευτής ΠΑΣΟΚ και Τομεάρχης AμεΑ και Ευάλωτων Κοινωνικών Ομάδων της Κ.Ο ΠΑΣΟΚ-Κιν.Αλ., από την έντυπη έκδοση της Politic στο πλαίσιο της 89ης ΔΕΘ
Έτσι οι συμπολίτες μας, μετρούν κάθε χρόνο υποσχέσεις, ενώ η ποιότητα ζωής παραμένει επιεικώς απογοητευτική. Ως εκ τούτου, αν έπρεπε να επιλέξω ένα πράγμα με το οποίο θα αναμετρηθώ προσωπικά τους επόμενους 12 μήνες, επιδιώκοντας βελτίωση, αυτό θα ήταν η ποιότητα της ζωής των Θεσσαλονικέων, η καθημερινότητά μας στο κοινό μας σπίτι. Και το στοίχημα αυτό έχει πολλές διαστάσεις.
Πρώτα απ’ όλα, τα έργα υποδομών που τόσο πολύ μας έχουν πονέσει. Θα ήταν περιττό να αναφερθώ στο κυκλοφοριακό και την κατάσταση στις δημόσιες συγκοινωνίες, αυτή την εικόνα την ξέρουμε όλοι μας. Ουσιαστικά το ένα πρόβλημα τροφοδοτεί το άλλο, σε έναν φαύλο κύκλο ταλαιπωρίας για τους πολίτες. Η απουσία ενός αξιόπιστου και αξιοπρεπούς δικτύου συγκοινωνιών στην πόλη, σε συνδυασμό και με το, υπό κατασκευή, flyover, δημιουργούν μόνιμη κυκλοφοριακή συμφόρηση. Αν και το Μετρό έδωσε μία «μικρή ανάσα» στα ανατολικά του Δήμου Θεσσαλονίκης, εντούτοις επείγουν δύο ζητήματα: αφενός η άμεση ολοκλήρωση της γραμμής 2 προς Καλαμαριά και, αφετέρου, η δημιουργία Προαστιακού Σιδηρόδρομου προς τα δυτικά της πόλης (Μενεμένη, Αμπελόκηποι, Κορδελιό και κατάληξη στο ΔΙΠΑΕ). Και αυτό δεν είναι αδύνατο, οι σιδηροδρομικές γραμμές υπάρχουν ήδη και, σε κάθε περίπτωση, η ιδέα αυτή είναι απολύτως εφικτή. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω και την κοινωνική διάσταση του ζητήματος: η δυτική Θεσσαλονίκη δεν είναι περιοχή Β’ κατηγορίας και οι συμπολίτες μας εκεί δικαιούνται ίσης ποιότητας δημόσιες συγκοινωνίες· τώρα, όχι σε 30 χρόνια!
Παράλληλα, είναι δυστυχώς η Θεσσαλονίκη η πόλη με το λιγότερο πράσινο ανά κάτοικο στην Ελλάδα -και από τις πιο τσιμεντοποιημένες στην Ευρώπη. Και ως άμεση συνέπεια αυτού, η ρύπανση αγγίζει πολλές ημέρες τον χρόνο επίπεδα απειλητικά για τη δημόσια υγεία. Δεν μπορούμε να αναπνέουμε μόλυνση και καυσαέρια. Η ολοκλήρωση των μητροπολιτικών πάρκων (Παύλου Μελά, ΔΕΘ, Νέα Ελβετία κ.ά.), όπως και του Δάσους Ευκαρπίας, πρέπει να συνεχιστεί χωρίς γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, ενώ το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου. Ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο για ενοποίηση και ανάπλαση της παραλίας Θεσσαλονίκης, από τον Δήμο Δέλτα έως το Αγγελοχώρι στο Δήμο Θερμαϊκού. Πρόκειται για σημαντική αύξηση του ελεύθερου δημόσιου χώρου για όλους τους πολίτες, που θα επιτρέπει και την ασφαλή μετακίνηση με πιο «πράσινα» μέσα, όπως λ.χ. τα ηλεκτρικά ποδήλατα. Είμαι στο πλευρό όλων των εμπλεκόμενων Δήμων και θα εργαστώ σε αυτή την κατεύθυνση.
Σε αρμονία με τα παραπάνω, ποιότητα ζωής σημαίνει και ανάπτυξη, προοπτική με όρους καινοτομίας. Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη και την Μακεδονία ευρύτερα, οι σοβαρές επενδύσεις με δημιουργία καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας είναι ζήτημα επιβίωσης, απέναντι σε μία «υδροκέφαλη» Αθήνα. Το μεγάλο project του ThessINTEC, ενός υπερσύγχρονου τεχνολογικού πάρκου, στην Περαία, με υποδομές υψηλής τεχνολογίας, πολιτισμού, πρασίνου κ.λπ. θα αποτελέσει μία κοιτίδα πετυχημένης και ισόρροπης ανάπτυξης. Προσωπικά θα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε αυτό το σπουδαίο έργο να μην βαλτώσει, ξανά, στην γραφειοκρατία και στην συχνή απροθυμία του συγκεντρωτικού κράτους των Αθηνών. Αυτό είναι και το όραμά μου για την πόλη μας: μία Θεσσαλονίκη εξωστρεφής, που θα εξελίσσεται συνεχώς πλησιάζοντας τις ανεπτυγμένες πόλεις της Ευρώπης, κρατώντας όμως αναλλοίωτα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων μας, την κοινή μας ταυτότητα.
Και σε αυτόν τον κοινό μας αγώνα, δηλώνω παρών!
