Διαχρονικά χαμηλές δημόσιες δαπάνες στη μακροχρόνια φροντίδα στην Ελλάδα, με ανησυχητικές προβλέψεις για το μέλλον. Ανυπόληπτη είναι η κρατική φροντίδα για τους ηλικιωμένους και τα άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες, καθώς οι δημόσιες δαπάνες που κατευθύνονται προς αυτή τη κατεύθυνση δεν ξεπερνούν το 0,1% του ΑΕΠ. Αυτό κατατάσσει την Ελλάδα στη δεύτερη χαμηλότερη θέση μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ. Η ανησυχία εντείνεται καθώς, σύμφωνα με την έκθεση του ΙΟΒΕ, δεν αναμένονται βελτιώσεις, με τις δημόσιες δαπάνες να παραμένουν στα ίδια χαμηλά επίπεδα μέχρι το 2070.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι δημόσιες δαπάνες για μακροχρόνια φροντίδα το 2022 διαμορφώνονταν μόλις στο 0,1% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ-27 που είναι 1,7%. Η κοινωνική ζήτηση για την αύξηση αυτών των δαπανών είναι έντονη, με το 92% των Ελλήνων να επιθυμεί τη σημαντική τους ενίσχυση.
Ωστόσο, οι μελλοντικές προβλέψεις είναι ανησυχητικές, καθώς η αύξηση των δαπανών για μακροχρόνια φροντίδα εκτιμάται ότι θα είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη, την ώρα που οι ανάγκες αναμένεται να εκτοξευθούν λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Η μακροχρόνια φροντίδα καλύπτει τις ανάγκες ατόμων που, λόγω χρόνιας ασθένειας ή γήρατος, δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Στις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, ο κύριος πάροχος φροντίδας είναι το κράτος, σε αντίθεση με πολλές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπου οι παραδοσιακοί θεσμοί όπως η οικογένεια και η εκκλησία αναλαμβάνουν το ρόλο αυτό.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
