Αναλύουμε τις προεκτάσεις των πολιτικών αποφάσεων Μητσοτάκη και Δένδια και τις επιπτώσεις τους στο πολιτικό σκηνικό.
Ο βασικός στόχος του Μεγάρου Μαξίμου ήταν να δημιουργήσει μια διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό κλίμα, με αφορμή την τροπολογία που σχετίζεται με τον Άγνωστο Στρατιώτη, προκειμένου να αλλάξει την ατζέντα προς ευνοϊκά για αυτόν ζητήματα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθεί το ρήγμα μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Νίκου Δένδια, το οποίο φαντάζει πλέον αδιαπέραστο και οι διαφωνίες τους παραμένουν εμφανείς, παρόλο που η ψήφος υπέρ της τροπολογίας παρέχει μια πρόσκαιρη ανακωχή.
Η στάση του υπουργού Άμυνας, που ψήφισε την τροπολογία, είναι κατανοητή, δεδομένου ότι η άρνησή του θα σήμαινε de facto παραίτηση. Παρά ταύτα, η διαφοροποίηση που παρουσίασε από τον πρωθυπουργό είναι πλέον καταγεγραμμένη και δεν μπορεί να αγνοηθεί. Κατά τη διάρκεια της ψήφου, ο Δένδιας άφησε να φανεί η διαφωνία του, αποδυναμώνοντας τις θέσεις του Μητσοτάκη, ο οποίος επιχείρησε να διορθώσει την κατάσταση την επόμενη ημέρα με δημόσιες δηλώσεις.
Η συζήτηση γύρω από την τροπολογία αποκαλύπτει τις αντιφάσεις στην πολιτική στρατηγική του Μεγάρου, όπου ο Μητσοτάκης συνδέει την απόφαση να προχωρήσει με την τροπολογία, με την επίκαιρη συζήτηση για την τραγωδία στα Τέμπη, παρά τις διαρκείς δηλώσεις ότι η κυβέρνηση δεν επιτίθεται σε κανέναν γονέα. Η ανάγκη να προστατευθεί το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη εκφράζει την προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβεβαιώσει τη θέση της στην κοινή γνώμη, ενώ παράλληλα καλεί τους αρμόδιους φορείς να αναλάβουν δράση.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η στρατηγική αυτή αποφέρει καρπούς ή αν το μόνο που κάνει είναι να αναδεικνύει τα ρήγματα στο κυβερνητικό σχήμα, που όλο και περισσότερο δημιουργούν ανησυχίες στους υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
