Συνολικά 25 μετάλλια έχει κατακτήσει η Ελλάδα στα 19 Παγκόσμια Πρωταθλήματα στίβου που έχουν διεξαχθεί ως τώρα, με τη «μερίδα του λεόντος» (16) να αφορά τα χρόνια της «άνοιξης» του ελληνικού κλασικού αθλητισμού, πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (1999-2003). Στον αντίποδα, η χώρα μας είχε δύο διαστήματα άνω της δεκαετίας που δεν είχε καταφέρει να εκπροσωπηθεί στο βάθρο των νικητών, αλλά από το 2015 και έπειτα κατακτά σταθερά 1-2 μετάλλια ανά διοργάνωση και το ίδιο προβλέπεται να συμβεί και φέτος στο Τόκιο.
Το παρθενικό ελληνικό μετάλλιο ήρθε στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διοργάνωσε η -τότε- IAAF, το 1983 στο Ελσίνκι, με την Αννα Βερούλη να ανεβαίνει στο τρίτο σκαλί του βάθρου. Χρειάστηκε να περάσουν 14 χρόνια και να φιλοξενηθεί η διοργάνωση στο ΟΑΚΑ (1997), για να έρθουν τα επόμενα μετάλλια, ένα ασημένιο από τη Νίκη Ξάνθου στο μήκος και ένα χάλκινο από τον Κώστα Γκατσιούδη στον ακοντισμό. Στο μεσοδιάστημα, είχαν υπάρξει μία έβδομη θέση από τον Σπύρο Ανδριόπουλο στα 10.000μ. (Ρώμη 1987) και μία έκτη θέση από τον Κώστα Κουκοδήμο στο μήκος (Γκέτεμποργκ 1995).
Η διοργάνωση της Αθήνας, μαζί με την προοπτική των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αποτέλεσε το εφαλτήριο για τον ελληνικό στίβο, που έφτασε στο αποκορύφωμα το 1999 στη Σεβίλη, όταν η Ελλάδα κατέκτησε έξι μετάλλια και βρέθηκε στην τέταρτη θέση του πίνακα μεταλλίων: η Μιρέλα Μανιάνι και η Βούλα Τσιαμήτα αναδείχθηκαν πρωταθλήτριες κόσμου σε ακοντισμό και τριπλούν αντίστοιχα, ενώ η Τασούλα Κελεσίδου στη δισκοβολία και ο Κώστας Γκατσιούδης στον ακοντισμό πήραν το ασημένιο και η Κατερίνα Θάνου στα 100μ. με την Όλγα Βασδέκη στο τριπλούν το χάλκινο. Συνολικά, η χώρα μας εκπροσωπήθηκε στην πόλη της Ανδαλουσίας από 39 αθλητές/τριες (αριθμός-ρεκόρ για διοργάνωση στο εξωτερικό) και είχε εννέα συμμετοχές σε τελικούς.
Το 2001 στο Εντμοντον του Καναδά οι επιτυχίες είχαν συνέχεια με ακόμη πέντε μετάλλια, από τα οποία ξεχωρίζει φυσικά το χρυσό του Κώστα Κεντέρη στα 200μ. (ένα χρόνο μετά τον θρίαμβό του στο Σίδνεϊ). Η Μιρέλα Μανιάνι είχε πάρει το ασημένιο στον ακοντισμό, όπως και η Κατερίνα Θάνου στα 100μ., ενώ χάλκινα μετάλλια εξασφάλισαν οι Κώστας Γκατσιούδης στον ακοντισμό και Τασούλα Κελεσίδου στη δισκοβολία.
Ο κύκλος έκλεισε με ακόμη πέντε μετάλλια το 2003 στο Παρίσι. Η Μιρέλα Μανιάνι πήρε για δεύτερη φορά το χρυσό στον ακοντισμό, η Τασούλα Κελεσίδου το ασημένιο στη δισκοβολία, όπου η Κατερίνα Βόγγολη ήταν τρίτη, ενώ χάλκινα μετάλλια πήραν επίσης ο Περικλής Ιακωβάκης στα 400μ εμπόδια και η Κατερίνα Θάνου στα 100μ. (ετεροχρονισμένα, μετά την τιμωρία της νικήτριας Ζάνα Πιντούσεβιτς για ντόπινγκ).
Το σερί των μεταλλίων διακόπηκε το 2005 στο Ελσίνκι, όπου τα καλύτερα πλασαρίσματα είχαν η Πηγή Δεβετζή στο τριπλούν (5η), η Αθηνά Παπαγιάννη στα 20χλμ. βάδην (6η) και η Αγγελική Τσιολακούδη στον ακοντισμό (8η). Το 2007 στην Οζάκα, η Πηγή Δεβετζή πήρε την τρίτη θέση στο τριπλούν, αλλά στη συνέχεια το μετάλλιο της αφαιρέθηκε για εμπλοκή της σε υπόθεση ντόπινγκ. Το 2009 στο Βερολίνο, τις καλύτερες θέσεις είχαν πάρει ο Ιακωβάκης στα 400μ. εμπόδια (5η) και η Σάββα Λίκα στον ακοντισμό (7η). Στην Νταεγού το 2011, ο Δημήτρης Χονδροκούκης πήρε την 5η θέση στο ύψος, ο Κώστας Φιλιππίδης την 6η στο επί κοντώ και η Νικόλ Κυριακοπούλου την 8η στο αντίστοιχο αγώνισμα των γυναικών. Για να φτάσουμε στο «ναδίρ» του ελληνικού στίβου, το 2013 στη Μόσχα, όπου δεν υπήρξε καν παρουσία στην οκτάδα, με τέσσερις άλτες (Λούης Τσάτουμας στο μήκος, Δημήτρης Τσιάμης στο τριπλούν, Κώστας Μπανιώτης στο ύψος και Κώστας Φιλιππίδης στο επί κοντώ) να φτάνουν ως τη 10η θέση.
Το επί κοντώ των γυναικών ήταν αυτό που ξαναέφερε τον ελληνικό στίβο στον… αφρό. Πρώτα με τη Νικόλ Κυριακοπούλου, η οποία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο το 2015 στο Πεκίνο, και εν συνεχεία με την Κατερίνα Στεφανίδη, η οποία το 2017 στο Λονδίνο αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου (ένα χρόνο μετά το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο του Ρίο) και το 2019 στη Ντόχα ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου. Στο διάστημα αυτό, είχαμε επίσης την έκτη θέση του Γιάννη Κυριαζή (ακοντισμός) το 2017 και τη δέκατη θέση ενός νεαρού άλτη του μήκους το 2019. Ηταν φυσικά απλά το… πρελούδιο για τον Μίλτο Τεντόγλου, ο οποίος από το 2021 και μετά είναι σταθερά ο κορυφαίος του κόσμου σε αυτό το αγώνισμα και έχει πανηγυρίσει -πέραν των δύο Ολυμπιακών τίτλων- ένα ασημένιο και ένα χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, το 2022 στο Ορεγκον και το 2023 στη Βουδαπέστη αντίστοιχα. Η διοργάνωση της ουγγρικής πρωτεύουσας ήταν η πρώτη μετά από 20 χρόνια που η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε δύο φορές στο βάθρο, καθώς, πέραν του Τεντόγλου, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη κατέλαβε την τρίτη θέση στα 35χλμ. βάδην (ήταν 4η το 2022 στο Γιουτζίν).
Ο Κώστας Γκατσιούδης, η Μιρέλα Μανιάνι, η Τασούλα Κελεσίδου και η Κατερίνα Θάνου (μαζί με αυτό του 2003) έχουν από τρία μετάλλια, με τη Μανιάνι να είναι η μόνη που έχει δύο χρυσά (2003, 1999). Ο Τεντόγλου φέτος επιδιώκει να ισοφαρίσει και τα δύο αυτά ρεκόρ, έχοντας την προοπτική -βάσει ηλικίας- να τα ξεπεράσει στο μέλλον.
Τα 25 ελληνικά μετάλλια ανά διοργάνωση:
ΕΤΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ/ΤΡΙΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΜΕΤΑΛΛΙΟ
1983 Άννα Βερούλη Ακοντισμός Χάλκινο
1997 Νίκη Ξάνθου Μήκος Ασημένιο
Κώστας Γκατσιούδης Ακοντισμός Χάλκινο
1999 Βούλα Τσιαμήτα Τριπλούν Χρυσό
Μιρέλα Μανιάνι Ακοντισμός Χρυσό
Κώστας Γκατσιούδης Ακοντισμός Ασημένιο
Τασούλα Κελεσίδου Δισκοβολία Ασημένιο
Κατερίνα Θάνου 100μ. Χάλκινο
Όλγα Βασδέκη Τριπλούν Χάλκινο
2001 Κώστας Κεντέρης 200μ. Χρυσό
Μιρέλα Μανιάνι Ακοντισμός Ασημένιο
Κώστας Γκατσιούδης Ακοντισμός Χάλκινο
Κατερίνα Θάνου 100μ. Ασημένιο
Τασούλα Κελεσίδου Δισκοβολία Χάλκινο
2003 Μιρέλα Μανιάνι Ακοντισμός Χρυσό
Τασούλα Κελεσίδου Δισκοβολία Ασημένιο
Κατερίνα Βόγγολη Δισκοβολία Χάλκινο
Περικλής Ιακωβάκης 400μ. εμπόδια Χάλκινο
Κατερίνα Θάνου 100μ. Χάλκινο
2015 Νικόλ Κυριακοπούλου Επί κοντώ Χάλκινο
2017 Κατερίνα Στεφανίδη Επί κοντώ Χρυσό
2019 Κατερίνα Στεφανίδη Επί κοντώ Χάλκινο
2022 Μίλτος Τεντόγλου Μήκος Ασημένιο
2023 Μίλτος Τεντόγλου Μήκος Χρυσό
Αντιγόνη Ντρισμπιώτη 35χλμ. βάδην Χάλκινο
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
