Η μόνη θεραπεία που οδηγεί στην ίαση είναι η μεταμόχευση μυελού των οστών για τα μυελοδυσπλαστικά νεοπλάσματα, τα οποία αποτελούν μία ετερογενή ομάδα νοσημάτων. Δεν είναι ένα νεόπλασμα, αλλά πολλά διαφορετικά, με πολύ διαφορετικές εκδηλώσεις από πολύ ήπιες, έως πιο επιθετικές, με τις τελευταίες να εξελίσσονται σε οξεία μυελογενή λευχαιμία. Η αιματολόγος Βασιλική Δούκα διευκρινίζει ότι η μεταμόσχευση αφορά μόνο άτομα κάτω των 65 ετών που δεν έχουν σοβαρές συνοσηρότητες, επισημαίνοντας την τοξικότητα της θεραπείας. Οι ειδικοί ταξινομούν τους ασθενείς σε χαμηλού και υψηλού κινδύνου και η θεραπεία καθορίζεται από τον τύπο και τη βαρύτητα του νοσήματος. Για τα χαμηλού κινδύνου νεοπλάσματα, η συνήθης αντιμετώπιση περιλαμβάνει υποστηρικτική θεραπεία, όπως μεταγγίσεις ερυθρών, αιμοπεταλίων και χορήγηση αντιβιοτικών, ενώ για τα υψηλού κινδύνου χρησιμοποιούνται υπομεθυλιωτικοί παράγοντες, που τροποποιούν τη συμπεριφορά των καρκινικών κυττάρων.
Ήπια χημειοθεραπεία χωρίς τις κλασσικές ανεπιθύμητες ενέργειες χορηγείται υποδορίως
«Πρόκειται ουσιαστικά για χημειοθεραπεία, όχι με την έννοια που γνωρίζει ο κόσμος. Είναι μία πολύ ήπια χημειοθεραπεία που χορηγείται υποδορίως, χωρίς να προκαλεί τις σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη συμβατική χημειοθεραπεία».
Σύμφωνα με την κ. Δούκα, τα μυελοδυσπλαστικά νεοπλάσματα έχουν μία ετήσια επίπτωση περίπου 3 έως 5 περιπτώσεις ανά 100.000 άτομα στον γενικό πληθυσμό, με συχνότητα που αυξάνει με την ηλικία. «Απαντάται σχεδόν στην ίδια συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες, με μία ελαφρά υπεροχή στους άνδρες. Ουσιαστικά, στους ηλικιωμένους είναι η πιο συχνή αιματολογική κακοήθεια.»
Η κ. Δούκα αναλύει τους παράγοντες κινδύνου, τα συμπτώματα και τη διαδικασία διάγνωσης, καθώς και την πρόγνωση της νόσου.
Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε η Υπεύθυνη του Εργαστηρίου Κυτταρομετρίας Ροής, στο Αιματολογικό τμήμα Γ. Ν. «Γ. Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη:
Ερ: Τι είναι τα μυελοδυσπλαστικά νεοπλάσματα;
Απ: Τα μυελοδυσπλαστικά νεοπλάσματα είναι μία ετερογενής ομάδα νοσημάτων. Δεν είναι ένα νεόπλασμα, αλλά πολλά διαφορετικά με πολύ διαφορετικές εκδηλώσεις από πολύ ήπιες έως πιο επιθετικές.
Ερ: Ποια είναι η επιδημιολογική εικόνα;
Απ: Τα μυελοδυσπλαστικά νεοπλάσματα έχουν μία ετήσια επίπτωση περίπου 3 έως 5 περιπτώσεις ανά 100.000 άτομα στο γενικό πληθυσμό, ωστόσο αυτή η συχνότητα αυξάνει με την ηλικία.
Ερ: Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
Απ: Η ηλικία, η προηγούμενη έκθεση σε χημειοθεραπευτικές ή ακτινοθεραπευτικές ουσίες, καθώς και η έκθεση σε τοξικές ουσίες όπως το βενζόλιο και η ακτινοβολία.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
