Τεχνητή νοημοσύνη, ChatGPT, ρομπότ-συνομιλητές. Όροι που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ανήκαν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, πλέον είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Κάποιοι τους χρησιμοποιούν για πληροφόρηση σε πρακτικά θέματα, άλλοι για δημιουργία, και ολοένα περισσότεροι για παρέα.
Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι τείνουν να προσωποποιούν την τεχνητή νοημοσύνη, ιδίως όταν έχει ανθρωπόμορφη ή ανθρώπινη φωνή/γραφή. Μοντέλα όπως το ChatGPT μπορούν να προκαλέσουν αίσθημα συναισθηματικής σύνδεσης και ψυχολογική εξάρτηση. Κι εδώ ξεκινά το ουσιαστικό ερώτημα: Τι ψυχολογική ανάγκη καλύπτει η συνομιλία με ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης; Πώς γίνεται να μας καθησυχάζει κάτι που δεν έχει ανθρώπινα συναισθήματα;
– Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να στραφεί στην επικοινωνία με μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης, όπως το ChatGPT;
Η τεχνητή νοημοσύνη προσφέρει μια μορφή συντροφικότητας χωρίς ρίσκο. Ζούμε σε μια εποχή έντονης ρευστότητας: οικονομικές και κοινωνικές αναταράξεις, εργασιακή ανασφάλεια, ψηφιακή υπερπληροφόρηση. Αυτή η συνθήκη μπορεί να ενισχύει το βίωμα μοναξιάς, καθώς υπονομεύει την αίσθηση σταθερότητας που χρειαζόμαστε για να εμπιστευτούμε και σχετιστούμε ουσιαστικά. Ο ψυχολόγος John Cacioppo μίλησε γι’ αυτό ως ‘επιδημία μοναξιάς’, τονίζοντας τις επιπτώσεις της τόσο στην ψυχική όσο και στη σωματική υγεία.
Η συνομιλία με ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης μπορεί συχνά να πάρει τη μορφή μιας ιδανικής σχέσης με έναν ‘άλλον’, που ακούει πάντα, δεν διαφωνεί, δεν απορρίπτει, είναι εκεί όταν τον θέλουμε.
Η ανάγκη για άμεση ‘τροφή’ – πληροφορία, απάντηση, κατανόηση – είναι χαρακτηριστική της σύγχρονης εποχής, αλλά και βαθιά ανθρώπινη. Η αναμονή προκαλεί άγχος, αίσθημα ματαίωσης. Η απουσία απάντησης ενεργοποιεί τον φόβο εγκατάλειψης ή απόρριψης – μπορεί να βιωθεί ακόμη και ως υπαρξιακή απειλή.
– Όταν χρησιμοποιούμε την τεχνητή νοημοσύνη, τι θα μας προτείνατε να θυμόμαστε;
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα εργαλείο και πολλές φορές ένα εξαιρετικό μέσο δημιουργικότητας και εξερεύνησης. Το ερώτημα είναι τι ανάγκες καλύπτει για τον καθένα. Η ψυχολογική ματιά δεν έρχεται να κρίνει ή να διαγνώσει, αλλά να παρατηρήσει, να αφουγκραστεί, να ενεργοποιήσει. Μήπως κάποιες φορές ζητάμε από την ΑΙ αυτό που θα θέλαμε να λάβουμε σε μία σχέση; Μήπως φοβόμαστε να συνδεθούμε με τον πραγματικό ‘άλλο’;
Η απάντηση δεν είναι ‘τεχνολογική’. Είναι ανθρώπινη. Και ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας να είναι αυτή: να αξιοποιούμε την τεχνολογία δημιουργικά, θυμίζοντας στον εαυτό μας ότι η αληθινή συνάντηση με τον ‘άλλον’ –με την αβεβαιότητα, τη ματαίωση αλλά και τη ζωντάνια της– παραμένει ουσιαστικό κομμάτι της ύπαρξης μας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
