Αναλύουμε τις προκλήσεις και τις δυναμικές της ειρηνικής επίλυσης συγκρούσεων, με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή. Για άτομα όπως εγώ, που γεννηθήκαμε πριν την εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είναι αναπάντεχο να παρακολουθούμε έναν ηγέτη της μεγαλύτερης παγκόσμιας δύναμης να ασκεί διπλωματία μέσω του προσωπικού του λογαριασμού σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι και ο Ντόναλντ Τραμπ, εν τέλει, συνειδητοποίησε την ανάγκη να αποτρέψει τη γενίκευση της ανάφλεξης. Επέλεξε να προχωρήσει σε στρατιωτικές ενέργειες κατά του Ιράν, χωρίς να παραβιάσει την κόκκινη γραμμή της απευθείας στρατιωτικής επιχείρησης.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η ιρανική απάντηση περιορίστηκε σε μία προειδοποιημένη επίθεση, η οποία σχεδιάστηκε ώστε να μην υπάρξουν θύματα. Αμφότερες οι πλευρές έδειξαν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν σφοδρές επιθέσεις εάν το επιθυμούσαν. Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ φαίνεται να έχει κηρύξει τον πόλεμο στο Ιράν με την ελπίδα να εντάξει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μία συνολική σύγκρουση.
Είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε ότι, παρότι όλοι οι εμπλεκόμενοι δηλώνουν νικητές, το κρίσιμο ζήτημα παραμένει η απουσία ενός ρεαλιστικού σχεδίου ειρήνης. Η παύση των πολεμικών ενεργειών δεν συνεπάγεται αυτομάτως την ειρηνική λύση. Η ανάγκη για μια δίκαιη λύση στο Παλαιστινιακό είναι επιτακτική, καθώς η διεθνής κοινότητα οφείλει να καταστήσει σαφές ότι η πολιτική του Ισραήλ πρέπει να αλλάξει και να σταματήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις.
Επιπλέον, η διεθνής διπλωματία πρέπει να επιστρέψει σε ανοιχτά ζητήματα, όπως το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, απαιτώντας παράλληλα την άρση των κυρώσεων και εγγυήσεις ασφαλείας για όλα τα κράτη της περιοχής. Η Ευρώπη, η οποία έχασε την ικανότητά της να διαδραματίσει ρόλο ειρηνικής δύναμης, πρέπει να αντιληφθεί ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η επιδίωξη της ειρήνης και να εστιάσει σε αυτήν.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
