Η Ευρώπη αντιμετωπίζει κρίση ηγεσίας και στρατηγικής, με τις πολιτικές δυνάμεις να χρειάζονται επανεκκίνηση. Τελικά, αποφεύχθηκαν τα μεγάλα δράματα στη Γερμανία, με τον Φρίντριχ Μερτς να εκλέγεται καγκελάριος κατά τη δεύτερη ψηφοφορία. Παρά τη δεδομένη πλειοψηφία, η πρώτη ψηφοφορία δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την απαραίτητη στήριξη, γεγονός που καταδεικνύει την ασταθή κατάσταση της πολιτικής σκηνής. Η πολιτική κρίση στην Ευρώπη έχει εξελιχθεί σε κρίση ηγεσίας, καταδεικνύοντας την απουσία πραγματικών ηγετών.
Ο Μερτς αξιοποίησε την ευκαιρία που του δόθηκε μετά την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ, μιας ηγέτιδας που, αν και αρχικά θεωρούνταν άχρωμη, άφησε μια κληρονομιά που προκαλεί νοσταλγία. Ο προκάτοχός του, Όλαφ Σολτς, δεν κατάφερε να αποδείξει την ικανότητά του να καθοδηγήσει τη Γερμανία προς μια νέα κατεύθυνση, οδηγώντας το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σε ιστορικά χαμηλά εκλογικά αποτελέσματα.
Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται στη Γερμανία. Η απουσία ηγετικών προσωπικοτήτων είναι εμφανής και στη Γαλλία, όπου ο Εμανουέλ Μακρόν, παρά την ικανότητά του, είναι από τους πιο αντιδημοφιλείς προέδρους της ιστορίας της χώρας. Αυτή η κατάσταση υποδηλώνει ότι οι πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν μια βαθιά στρατηγική αμηχανία, με τις μετατοπίσεις να μην συνοδεύονται από πραγματικές αλλαγές και την πολιτική να υποκαθίσταται από τη διαχείριση και την επικοινωνία.
Είναι επιτακτική ανάγκη οι πολιτικές ηγεσίες να συνδεθούν εκ νέου με την κοινωνία, να κατανοήσουν τις ανάγκες και τις ανησυχίες της, προκειμένου να διαμορφώσουν ένα νέο, ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο. Η πρόκληση αυτή αφορά κυρίως τον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο, ο οποίος καλείται να επαναστατήσει και να αποδείξει ότι η ηγεσία δεν ισοδυναμεί με ακροδεξιά δημαγωγία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
