Αναλύουμε τη συγκάλυψη πολιτικών ευθυνών μέσω των εξεταστικών επιτροπών στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η δράση των εξεταστικών επιτροπών έχει μακρά πορεία στον πολιτικό στίβο της Ελλάδας, αποδεικνύοντας ότι πολλές φορές λειτουργούν ως μηχανισμός συγκάλυψης παρά ως μέσο διερεύνησης σκανδάλων και απονομής ευθυνών. Το πρόσφατο παράδειγμα με την εξεταστική επιτροπή για τα Τέμπη αναδεικνύει αυτή την τάση, καθώς η κυβέρνηση την χειρίστηκε σαν ένα πλυντήριο, καταλήγοντας σε ένα πόρισμα που περιορίστηκε στο ανθρώπινο λάθος, χωρίς να προχωρήσει σε βαθύτερη ανάλυση.
Η κυβερνητική πλειοψηφία έχει την εξουσία να αποφασίζει για τους μάρτυρες που θα εξεταστούν και να συντάσσει τα πορίσματα, τα οποία συχνά φαίνεται ότι έχουν προαποφασιστεί, με στόχο να επιβεβαιώνουν τις κυβερνητικές επιλογές. Στην περίπτωση του σκandal του ΟΠΕΚΕΠΕ, η συγκάλυψη ξεκίνησε ήδη από την επιλογή για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής αντί της προανακριτικής, εφόσον είχε σταλεί στη Βουλή δικογραφία με ποινικές ευθύνες υπουργών.
Η απόφαση της κυβέρνησης να προστατεύσει δύο υπουργούς, τον Λευτέρη Αυγενάκη και τον Μάκη Βορίδη, δείχνει την ανησυχία της για ενδεχόμενες αποκαλύψεις και την προσπάθεια να διατηρήσει την πολιτική της εικόνα αλώβητη. Εντούτοις, αυτή η στρατηγική ενδέχεται να ενισχύσει την πεποίθηση ότι κυριαρχούν η διαφθορά και η συγκάλυψη στην πολιτική σκηνή.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση φοβάται να έρθουν στο φως οι αληθινές διαστάσεις του σκανδάλου, οι οποίες ξεπερνούν απλά τις ψευδείς δηλώσεις. Αντιθέτως, το ζήτημα αφορά έναν ευρύτερο κομματικό μηχανισμό που διαχειρίστηκε την κατασπατάληση των επιδοτήσεων προς όφελος της κομματικής επιρροής της Νέας Δημοκρατίας.
Αναμφίβολα, η επιλογή της κυβέρνησης να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο προκαλεί ερωτήματα σχετικά με τις προθέσεις της, ενώ οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις δείχνουν ότι οι κοινωνικές εντάσεις μπορούν να διογκωθούν. Η σιωπή ορισμένων κοινωνικών ομάδων μπορεί να μετατραπεί σε μια ηχηρή εκλογική αντεπίθεση όταν προκηρυχθούν οι επόμενες εκλογές.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
