Η Δυτική Θεσσαλονίκη κουβαλά χρόνια το βάρος της παραμέλησης, όμως η Νικόπολη ξεχωρίζει ως μία από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της.
Αυτός ο μικρός οικισμός του Δήμου Παύλου Μελά, μαζί με την Ευξεινούπολη που αποτελεί τη φυσική του προέκταση, δεν παλεύει μόνο με τα εμφανή σημάδια εγκατάλειψης, οι κάτοικοί του δυσκολεύονται να αισθανθούν ότι ζουν στην συμπρωτεύουσα, καθώς οι βασικές υποδομές παραμένουν οδυνηρά απούσες.
Η POLITIC διενέργησε αυτοψία το Σάββατο 29 Νοεμβρίου σε Νικόπολη και Ευξεινούπολη και κατέγραψε όσα συναντούν καθημερινά οι κάτοικοι – από τις ελλείψεις στις υποδομές μέχρι τις εικόνες εγκατάλειψης που διαμορφώνουν τη ζωή στις δύο γειτονιές.
Ξεκινώντας από το κέντρο της Νικόπολης, γύρω από το «Πάρκο Ποντιακής Γενοκτονίας», η περιοχή δίνει την εντύπωση ενός καθαρού, φροντισμένου συνοικισμού με πράσινο και χώρο ανάπαυσης που μαρτυρά φροντίδα. Ωστόσο, προχωρώντας προς τις περιφερειακές περιοχές, η εικόνα αλλάζει και γίνεται εμφανής η παρακμή που τη χαρακτηρίζει.
Κατεστραμμένο οδικό δίκτυο
Οι δρόμοι, πλημμυρισμένοι από την βροχή της προηγούμενης ημέρας, καθιστούν δύσκολη τη διέλευση των πεζών. Η άσφαλτος σε πολλά σημεία έχει υποχωρήσει, ενώ οι λάσπες δυσκολεύουν την καθημερινή μετακίνηση των κατοίκων.
Ένας κάτοικος σημείωσε ότι το βράδυ η κυκλοφορία είναι πρακτικά αδύνατη, καθώς οι δρόμοι είναι χωρίς φωτισμό. «Δεν υπάρχουν φανάρια, τα πεζοδρόμια απουσιάζουν σχεδόν παντού και τα νερά δημιουργούν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα “μπολ που γεμίζει” κάθε φορά που βρέχει», δήλωσε.
Η πεζογέφυρα που συνδέει τη Νικόπολη με την Ομόνοια, όταν διασχίζεται, «μοιάζει ασταθής», σημείωσε μια κάτοικος καθώς περνούσε απέναντι, ενώ η ουρά των αυτοκινήτων που περιμένουν για να βγουν στον περιφερειακό δρόμο φτάνει σχεδόν τα μισό χιλιόμετρο τις ώρες αιχμής.
Κυκλοφορία και πάρκινγκ
Στη Νικόπολη παρατηρείται σοβαρό πρόβλημα βιώσιμης αστικής κινητικότητας. Δεν υπάρχει οργανωμένος χώρος στάθμευσης, γεγονός που συνδέεται και με την έλλειψη προσβασιμότητας για ΑΜΕΑ, αφού απουσιάζουν ράμπες και ειδικές θέσεις στάθμευσης. Οι πολίτες συχνά σταθμεύουν ακόμα και σε διαβάσεις πεζών, ενώ στην Ευξεινούπολη, όπου οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια δεν ξεχωρίζουν, τα αυτοκίνητα σταθμεύουν όπου βρουν.
Αυτό προκαλεί επιπλέον προβλήματα και στις λεωφορειακές συγκοινωνίες, καθώς τα λεωφορεία δυσκολεύονται να διέλθουν από τα στενά και κακοσυντηρημένα δρομάκια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μιας γιαγιάς με την εγγονή της, που αναγκάστηκαν να τραβηχτούν προς τα πίσω για να αποφύγουν το λεωφορείο που περνούσε δίπλα τους.
Προβληματική η αποκομιδή απορριμμάτων και αδέσποτα
Αξιοσημείωτο είναι ότι σε ολόκληρη την Ευξεινούπολη δεν υπήρχε ούτε ένας άδειος κάδος. Τα σκουπίδια ξεχείλιζαν, ενώ είχαν μετατραπεί σε καταφύγιο για αδέσποτες γάτες. Η βροχή, σε συνδυασμό με τα απορρίμματα, δημιουργούσε έντονη δυσοσμία που απλωνόταν σε όλη την περιοχή.
Οι κάτοικοι αναφέρουν ότι στην Ευξεινούπολη η αποκομιδή γίνεται 1-2 φορές την εβδομάδα, ενώ στη Νικόπολη είναι καθημερινή, γεγονός που καθιστά την εικόνα της περιοχής αισθητά πιο καθαρή.
Λόγω της κακοκαιρίας οι δρόμοι και τα στενά να ήταν καλυμμένα από φύλλα, ενώ πολλά φρεάτια είχαν φράξει εξαιτίας τους.
«Μόλις νυχτώσει πολλά αδέσποτα σκυλιά κόβουν βόλτες, με την κυκλοφορία οικογενειών και παιδιών να καθίσταται αδύνατη λόγω επικινδυνότητας και έλλειψης φωτισμού», σημειώνει κάτοικος. Ακόμα και τις πρωινές ώρες σκυλιά κυκλοφορούν στα στενά και γαυγίζουν πεζούς και αυτοκίνητα.
Παιδικές χαρές, αθλητικές υποδομές και δημοτικές υπηρεσίες
Το δημοτικό πάρκο της Νικόπολης, ή «Πάρκο Ποντιακής Γενοκτονίας», που εγκαινιάστηκε πριν από περίπου πέντε χρόνια, παραμένει ο μοναδικός οργανωμένος χώρος πρασίνου στην περιοχή. Οι υπόλοιπες παιδικές χαρές είναι λίγες και σε κακή κατάσταση, με χώμα αντί για ασφαλή τάπητα, γεγονός που περιορίζει τη χρήση τους από τα παιδιά και καθιστά επισφαλή τη διασκέδασή τους.
Όσον αφορά τις αθλητικές υποδομές, η Νικόπολη διαθέτει ομάδα που αγωνίζεται στην κορυφαία ερασιτεχνική κατηγορία της Κεντρικής Μακεδονίας, αλλά δεν υπάρχει γήπεδο προπόνησης στον ίδιο τον συνοικισμό. Η ομάδα αναγκάζεται να αγωνίζεται στο γήπεδο της Ηλιούπολης, περιορίζοντας τόσο την τακτική προπόνηση όσο και τη συμμετοχή των κατοίκων σε τοπικές αθλητικές δραστηριότητες.
Υπάρχει πρόβλημα σχολικής στέγης, όπως συμβαίνει σε ολόκληρη τη δυτική Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, η Νικόπολη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στις δημοτικές υποδομές και την αποκέντρωση υπηρεσιών, καθώς διαθέτει μόνο ένα ΚΕΠ, και οι δημότες δεν εξυπηρετούνται από καμία άλλη υπηρεσία του δήμου, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την πρόσβαση σε βασικές διοικητικές λειτουργίες. Στον οικισμό δεν υπάρχει ούτε Αστυνομικό Τμήμα.
Προβληματικό δίκτυο ύδρευσης και αποπνικτική ατμόσφαιρα
Το σοβαρότερο ζήτημα που αναδεικνύουν οι κάτοικοι αφορά την ύδρευση. «Κάθε φορά που βρέχει, κρατάμε την ανάσα μας», λένε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας τις συχνές θολώσεις και τις αλλοιώσεις του νερού μετά από κάθε κακοκαιρία. Παράλληλα, η ποσότητα του νερού που φτάνει στα σπίτια συχνά δεν επαρκεί, ενώ η ποιότητά του θεωρείται προβληματική: «Κάνουμε μπάνιο και τσούζουν τα μάτια μας», σημειώνει κάτοικος.
Η γειτνίαση της Νικόπολης με τη βιομηχανική ζώνη του Ωραιοκάστρου επιβαρύνει περαιτέρω την καθημερινότητα, καθώς η περιοχή πλήττεται και από ζητήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Σε συνδυασμό με το προβληματικό δίκτυο ύδρευσης, δημιουργείται μια μόνιμη δυσοσμία που απλώνεται σε ολόκληρο τον συνοικισμό.
Συνοικιακά καταστήματα και περιορισμένη κινητικότητα
Τα εμπορικά καταστήματα στη Νικόπολη είναι ελάχιστα, τα café και bar μετρημένα, ενώ τα σούπερ μάρκετ εξυπηρετούν κυρίως τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ντόπιοι να επιλέγουν άλλες περιοχές για την έξοδο ή τα ψώνια τους, ενώ άνθρωποι από άλλους συνοικισμούς δεν σκέφτονται καν να επισκεφθούν τη Νικόπολη, καθώς δεν υπάρχει κάτι ελκυστικό.
«Το ότι δεν υπάρχει ένα νυχτερινό μαγαζί για να καθόμαστε μέχρι πιο αργά προσωπικά με ενοχλεί», ανέφερε φοιτητής που μένει στην περιοχή. Σύμφωνα με τους κατοίκους, οι περισσότεροι ρωσοποντιακής καταγωγής ασχολούνται με αγροτικές ή τεχνικές εργασίες. Τα λίγα καταστήματα και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως χτίστες και μπογιατζίδες, διαμορφώνουν την εικόνα μιας «φτωχογειτονιάς», όπως χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τον συνοικισμό.
Παραβατικότητα και εγκαταλελειμμένος δημόσιος χώρος
Στη Νικόπολη, το αίσθημα ανασφάλειας είναι διάχυτο. Οι κάτοικοι μιλούν για μια περιοχή όπου η καθημερινότητα συχνά διαταράσσεται από μικροπαραβατικές συμπεριφορές, φθορές σε δημόσιους χώρους και θόρυβο σε ώρες κοινής ησυχίας. Η συνολική εικόνα εγκατάλειψης ενισχύει την εντύπωση ότι ο δημόσιος χώρος δεν προστατεύεται ούτε επιτηρείται επαρκώς.
Περπατώντας στον συνοικισμό, είναι δύσκολο να βρει κανείς τοίχο χωρίς γκράφιτι ή σημάδια καταστροφής. Τα περισσότερα κτίρια διαθέτουν πιλοτές αντί για ισόγεια καταστήματα, κάτι που μειώνει τη φυσική επιτήρηση των δρόμων και συμβάλλει σε μια πιο «τυφλή», απροστάτευτη γειτονιά, ιδίως μετά το σκοτάδι.
Οι κάτοικοι θεωρούν ότι ο συνδυασμός της υποβαθμισμένης εικόνας, της έλλειψης φωτισμού και της συγκέντρωσης πολλών μεταναστών χωρίς επαρκή κοινωνική υποστήριξη εντείνει τα προβλήματα. Συχνά γίνεται λόγος για ανάρμοστες συμπεριφορές, όπως κατανάλωση αλκοόλ και ναρκωτικών σε δημόσιους χώρους, οδήγηση με υπερβολικές ταχύτητες στους στενούς δρόμους, φασαρία σε ώρες κοινής ησυχίας και άλλες πρακτικές που εντείνουν το αίσθημα ανασφάλειας των κατοίκων ακόμη και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
Η αυτοψία διενεργήθηκε τις πρωινές ώρες του Σαββάτου 29 Νοεμβρίου
