Αναλύουμε τις διαφορές στους φόρους μεταβίβασης στην ευρωπαϊκή αγορά κατοικίας. Η αγορά κατοικίας αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη οικονομική συναλλαγή που θα αναλάβει ένα άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η απόφαση αυτή επηρεάζεται κυρίως από την οικογενειακή κατάσταση και τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός. Μια έρευνα των Financial Times αποκαλύπτει ότι οι φόροι που σχετίζονται με την αγορά κατοικίας ποικίλλουν δραματικά ανάλογα με πολλούς παράγοντες και γεωγραφικές τοποθεσίες. Σε μια περίοδο που οι χώρες της Ευρώπης αναζητούν λύσεις για την στεγαστική κρίση, οι παραδοξότητες στη φορολογία της κατοικίας αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος.
Συγκεκριμένα, οι φόροι μεταβίβασης στην Ισπανία ποικίλλουν σημαντικά. Για παράδειγμα, σε περιοχές όπως η Βαλένθια και η Καταλονία, οι αγοραστές ενδέχεται να επιβαρυνθούν με φόρους που φτάνουν ή και ξεπερνούν τα 30.000 ευρώ για αγορές αξίας 300.000 ευρώ. Αντιθέτως, στη Ζυρίχη, όπου οι τιμές των ακινήτων είναι εξαιρετικά υψηλές, δεν επιβάλλεται καθόλου φόρος μεταβίβασης, χάρη σε νομοθεσία που ενθαρρύνει την αγορά.
Η κατάσταση στην αγορά κατοικίας έχει αναγκάσει πολλές κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε φορολογικές ελαφρύνσεις για να στηρίξουν νέους αγοραστές. Ωστόσο, οι τοπικές κυβερνήσεις διατηρούν τον έλεγχο στους συντελεστές των φόρων, γεγονός που οδηγεί σε σοβαρές διαφορές. Επιπλέον, οι φόροι μεταβίβασης μπορεί να φαίνονται υπερβολικοί σε πολλούς αγοραστές, με κάποιους να επιλέγουν να μειώσουν την αξία του ακινήτου για να περιορίσουν την επιβάρυνση.
Οι πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις σχετικά με τη φορολογία της κατοικίας, όπως σημειώνουν οι αναλυτές, ενδέχεται να υποκινούν είτε την άντληση χρημάτων είτε τη δημιουργία μιας πιο λειτουργικής αγοράς κατοικίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
