Η ανάλυση του Economist αποκαλύπτει την πολιτική δυναμική πίσω από την αποδοχή του Τραμπ παρά την αντιδημοφιλία του. Παρ’ ότι η αμερικανική πολιτική παράδοση καταδικάζει τη μονοπρόσωπη εξουσία και πολλοί θεωρούν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση αργή και αναποτελεσματική, ο Ντόναλντ Τραμπ διαχειρίζεται την προεδρία του με εντολές. Ο Economist υποστηρίζει ότι ο Τραμπ προχωρά σε ενέργειες όπως η αποστολή στρατευμάτων και η επιβολή δασμών. Παρά την αρνητική γνώμη για εκείνον, η αποδοχή του είναι μόλις -14 μονάδες, η οποία, αν και χαμηλή, δεν τον αποτρέπει από το να προχωράει τις πολιτικές του.
Ένα βασικό στοιχείο που προάγει την κατάσταση αυτή είναι η ταχύτητα με την οποία ο Τραμπ λειτουργεί, καθώς προσπερνά τους θεσμικούς περιορισμούς και αφήνει τις νομικές διαδικασίες να ακολουθούν εκ των υστέρων. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εμφανίζεται ενωμένο πίσω από τον πρόεδρο, και η πολιτική του αφήγηση έχει μετατραπεί σε θεολογική ερμηνεία, όπου κάθε δήλωση του Τραμπ αναλύεται για το σωστό της νόημα.
Ωστόσο, ο Economist αναφέρει ότι οι θεσμοί που θα μπορούσαν να παρέμβουν, όπως οι επιχειρήσεις και τα πανεπιστήμια, δυσκολεύονται να συντονιστούν και να δράσουν συλλογικά. Η εσωτερική διαφωνία εντείνει τη σύγχυση και επιτρέπει την εξάπλωση της εκφοβιστικής πολιτικής του Τραμπ. Παρά τις αδυναμίες των Δημοκρατικών, οι οποίοι φαίνεται να είναι σε αμηχανία όσον αφορά την πολιτική στρατηγική τους, η εικόνα τους παραμένει τραυματισμένη.
Καθώς πλησιάζουν οι ενδιάμεσες εκλογές, το πολιτικό τοπίο προμηνύει αλλαγές, αλλά οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Δημοκρατικοί παραμένουν σοβαρές. Το άρθρο υπογραμμίζει ότι οι ψηφοφόροι τους εμπιστεύονται σε συγκεκριμένα ζητήματα, ενώ σε άλλα προτιμούν τους Ρεπουμπλικανούς. Ο Τραμπ φαίνεται να εκμεταλλεύεται τις παγίδες που δημιουργούνται και οι Δημοκρατικοί καλούνται να αναλογιστούν τον λόγο που οι ψηφοφόροι τους τον θεωρούν ακραίο.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
