Η επιρροή του Ισοκράτη στη παιδεία και τη ρητορική τέχνη αναδεικνύει τη σπουδαιότητά του στην αρχαία Αθήνα. Ο Ισοκράτης, μια εξέχουσα προσωπικότητα της αρχαίας Αθήνας, πιθανολογείται ότι στράφηκε στην επαγγελματική λογογραφία λόγω της οικονομικής κρίσης της οικογένειάς του, που προκλήθηκε από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Αυτή η στροφή στην αναζήτηση πόρων οδήγησε τον Ισοκράτη στη σύνταξη δικανικών λόγων για τρίτους, μία δραστηριότητα που προκάλεσε έντονη συζήτηση κατά την εποχή του και στη συνέχεια. Αν και ο ίδιος απέρριψε αργότερα την ιδιότητα του λογογράφου, το έργο του ήταν αντικείμενο αμφισβήτησης και από τον θετό του γιο, Αφαρεύ, καθώς και από τον Αριστοτέλη, ο οποίος διαβεβαίωνε ότι πολλά δικανικά έργα του Ισοκράτη κυκλοφορούσαν ευρέως. Ο Αριστοτέλης και ο Ισοκράτης αντιπροσώπευαν δύο διαφορετικές σχολές σκέψης, με την αλήθεια πιθανότατα να βρίσκεται κάπου στη μέση.
Επιπλέον, ο Ισοκράτης δεν επιθυμούσε να ακολουθήσει καριέρα ως πολιτικός ρήτορας, αναγνωρίζοντας ότι δεν διέθετε τα απαραίτητα προσόντα, όπως η επιβλητική φωνή και το σθένος. Επέλεξε να αναπτύξει την τέχνη του γραπτού λόγου, με σκοπό να επηρεάσει τους συγχρόνους του, ενισχύοντας τις αρετές τους και προσφέροντάς τους εκπαίδευση. Έτσι, ίδρυσε τη δική του σχολή γύρω στο 390 π.Χ., η οποία σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη και άνθηση, διδάσκοντας και αναδεικνύοντας τη σπουδαιότητά του στη ρητορική τέχνη για σχεδόν μισό αιώνα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
