Ανάλυση των ΜΚΟ και της επίδρασής τους στη κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) αναδεικνύονται ως κεντρικό θέμα συζήτησης, καλύπτοντας ένα εύρος ζητημάτων από τις ρυθμιστικές τους παραμέτρους μέχρι τις προκλήσεις που προκύπτουν από τη διαχείριση του προσφυγικού. Η σημασία των ΜΚΟ για την κοινωνική πολιτική είναι επιτακτική, ειδικά σε περιοχές του κόσμου όπου οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες. Στο νέο βιβλίο του επίκουρου καθηγητή Νίκου Κουραχάνη, Η βιομηχανία του ανθρωπισμού. ΜΚΟ και κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα, εξετάζεται πώς οι οργανώσεις αυτές συμβάλλουν στη διαμόρφωση του πολιτικού τοπίου, ιδίως σε περιόδους κρίσης.
Ο Κουραχάνης αναλύει την ανάπτυξη των ΜΚΟ εν μέσω της υποχώρησης του προηγούμενου μοντέλου κοινωνικής πολιτικής, το οποίο εστιάζει στην κρατική παρέμβαση και στη συλλογική ευθύνη. Από τη δεκαετία του 1970, οι νεοφιλελεύθερες στρατηγικές μετέθεσαν το βάρος από τη συλλογική ευθύνη στην ατομική, προκαλώντας ανατροπές στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Αυτό οδήγησε σε μια πιο προνομιακή θέση των ΜΚΟ στην άσκηση κοινωνικών πολιτικών, που συχνά συνδυάζεται με την πολιτική εργαλειοποίηση και την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών.
Ο Κουραχάνης εστιάζει επίσης στη μελέτη των ΜΚΟ στην Ελλάδα και τη σύνδεσή τους με το κοινωνικό κράτος, το οποίο χαρακτηρίζεται από ελλείμματα. Παρά τις αυξανόμενες ανάγκες, οι οργανώσεις δεν κατάφεραν να διευρύνουν τη δράση τους, με αποτέλεσμα την αποτυχία τους να προσφέρουν επαρκή προστασία στις ευάλωτες ομάδες. Ο απολογισμός του βιβλίου αποκαλύπτει ότι οι ΜΚΟ υπηρέτησαν συχνά ως μηχανισμοί απορρόφησης κοινωνικών κραδασμών, χωρίς να επηρεάσουν ουσιαστικά την κοινωνική αλληλεγγύη και την ποιότητα της κοινωνικής πολιτικής.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
