Ανακαλύψτε πώς ο Άι Γουέι Γουέι συνδυάζει τέχνη και πολιτική στην καινοτόμα σκηνοθεσία του στην Όπερα της Ρώμης. Στην αρχή του νέου ντοκιμαντέρ Ai Weiwei’s Turandot, ο διακεκριμένος Κινέζος καλλιτέχνης συστήνεται στους τραγουδιστές και τους τεχνικούς της Όπερας της Ρώμης με μια λιτή αλλά υποβλητική φράση. Πριν από τριάντα τρία χρόνια, ήμουν κομπάρσος στην Turandot του Τζεφιρέλι στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, αναφέρει. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Άι Γουέι Γουέι ήταν ένας φτωχός νέος καλλιτέχνης που αγωνιζόταν για τα προς το ζην στη Νέα Υόρκη, υποδυόμενος έναν μικρό ρόλο χάρη στη χορογράφο Τσιάνγκ Τσινγκ.
Σήμερα, επιστρέφει στη σκηνή όχι ως κομπάρσος, αλλά ως σκηνοθέτης μιας από τις πιο εμβληματικές όπερες του 20ού αιώνα. Το 2018, η Όπερα της Ρώμης του ανέθεσε τη σκηνοθεσία της Turandot του Τζάκομο Πουτσίνι, εντάσσοντας τον στις ιστορικές συνεργασίες με εικαστικούς όπως οι Πικάσο, Κάλντερ και Κέντριτζ. Αυτό που ήθελα να αναδείξω ήταν το γιατί χρειαζόμαστε την τέχνη σήμερα — και ποια είναι η θέση της σε έναν κόσμο που αλλάζει. Η προσπάθεια του Άι Γουέι Γουέι ήταν να μεταμορφώσει ένα δυτικό φαντασιακό για την Ανατολή σε ένα έργο που να αναφέρεται στη σύγχρονη πραγματικότητα, αγγίζοντας θέματα όπως η εξουσία, ο φόβος και η ελευθερία — στοιχεία που διαπερνούν όλη τη δουλειά του.
Ο ίδιος αποκαλύπτει ότι δεν είναι άνθρωπος της όπερας, λέγοντας: Δεν ακούω μουσική όταν δουλεύω. Μου αρέσει να κάνω ό,τι δεν ξέρω να κάνω – μου αρέσουν τα προβλήματα. Είναι προφανές ότι η επιλογή του από τον τότε διευθυντή της Όπερας, Κάρλο Φουόρτες, δεν ήταν τυχαία: η Turandot αποτελεί το όραμα ενός Ιταλού διανοούμενου για μια μακρινή χώρα και η αναγνώριση της αναγκαίας νέας σχέσης Ανατολής και Δύσης ήταν καθοριστική.
Η παραγωγή ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2020, υπό την καθοδήγηση του κινηματογραφιστή Μαξίμ Ντερεβιάνκο, ο οποίος καταγράφει τις πρόβες και τις συνεντεύξεις. Όμως, η πανδημία ανέκοψε τα σχέδια: το θέατρο έκλεισε, οι πρόβες σταμάτησαν και η δημιουργική ορμή μετατράπηκε σε σιωπή. Δύο χρόνια αργότερα, η ομάδα ξανασυναντήθηκε, με τον Ντερεβιάνκο να κινηματογραφεί τον Άι Γουέι Γουέι, την Τσιάνγκ, τη μαέστρο Οξάνα Λίνιβ και τη σχεδιάστρια κοστουμιών Άννα Μπιατζιότι, σε νέες πρόβες και συνεντεύξεις. Το αποτέλεσμα είναι ένα ντοκιμαντέρ που συνδυάζει στιγμές παρασκηνίου με ονειρικά πλάνα της τελικής παράστασης, δημιουργώντας μια μοναδική οπτική εμπειρία.
Το Ai Weiwei’s Turandot λειτουργεί σε πολλά επίπεδα: αφηγείται την περιπετειώδη διαδρομή μιας παράστασης που παραλίγο να μη γίνει ποτέ, αλλά και την προσωπική ιστορία ενός καλλιτέχνη που χτίζει γέφυρες ανάμεσα στην τέχνη και την πολιτική.
Η σκηνογραφία αντλεί έμπνευση από το έργο Map of China (2006), που εδώ μεταμορφώνεται σε έναν παγκόσμιο χάρτη με τις ηπείρους σε διαφορετικά ύψη — μια ισχυρή μεταφορά για πρόσφυγες και μετανάστες. Τα καπέλα των ευγενών αναπαριστούν ζώα του κινεζικού ζωδιακού κύκλου, παραπέμποντας στη σειρά Circle of Animals/Zodiac Heads (2010).
Για τον Άι Γουέι Γουέι, η τέχνη και η πολιτική είναι αχώριστες έννοιες. Όλα είναι τέχνη. Όλα είναι πολιτική, δηλώνει στην κάμερα. Η ελευθερία του λόγου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το όνομά του. Αυτό που ήθελα να αναδείξω ήταν το γιατί χρειαζόμαστε την τέχνη σήμερα — και ποια είναι η θέση της σε έναν κόσμο που αλλάζει, σημειώνει ο Ντερεβιάνκο. Η Turandot του Άι Γουέι Γουέι δεν αποτελεί απλώς μια νέα ανάγνωση ενός κλασικού έργου. Είναι μια προσωπική πράξη αντίστασης — ένα σχόλιο για το βλέμμα της Δύσης προς την Ανατολή, αλλά και μια υπενθύμιση πως, τελικά, η όπερα και η τέχνη μπορούν να μιλούν για ελευθερία.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
