Ανακαλύψτε πώς η κλιματική κρίση και οι ηφαιστειακές εκρήξεις συνέβαλαν στη μαύρη πανώλη του 1347. Ήταν το έτος 1347 μ.Χ. όταν η βουβωνική πανώλη εισέβαλε στα λιμάνια της Ιταλίας, απλώνοντας τον τρόμο στην Ευρώπη και προκαλώντας τον θάνατο περισσότερων από το ήμισυ του πληθυσμού. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η φονικότερη πανδημία στην ιστορία της ανθρωπότητας ενδέχεται να οφείλεται σε μια ξαφνική κλιματική κρίση που προκλήθηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις.
Η έκρηξη ενός ή περισσότερων ηφαιστείων απελευθέρωσε τεράστιες ποσότητες θειαφιού στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας σκοτεινιά και πτώση της θερμοκρασίας. Οι σοδειές σιτηρών στη Μεσόγειο κατέρρευσαν, οδηγώντας την Ιταλία σε κοινωνική αναταραχή και σε απόφαση εισαγωγής σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα. Εκτός από τα σιτηρά, τα πλοία που κατέφθαναν σε πόλεις όπως η Βενετία και η Γένοβα, μετέφεραν επίσης ψύλλους, φορείς του βακτηρίου της πανώλης, Yersinia pestis.
Από τη στιγμή που οι τιμές των σιτηρών εκτοξεύθηκαν στα ύψη λόγω της έλλειψης τροφίμων, οι κοινωνικές εντάσεις αυξάνονταν. Η πανδημία μαύρης πανώλης, που διήρκεσε από το 1347 έως το 1353, εκτιμάται ότι οδήγησε σε φρικτό θάνατο 50 εκατομμυρίων ανθρώπων, καθορίζοντας βαθιά κοινωνικές, οικονομικές και θρησκευτικές αλλαγές στην Ευρώπη για πολλές δεκαετίες.
Η μελέτη αυτή, που δημοσιεύεται στο Communications Earth & Environment, αποκαλύπτει πώς οι δακτύλιοι ανάπτυξης δέντρων στα Πυρηναία αποκαλύπτουν τις ακραίες κλιματικές συνθήκες της περιόδου, υποδεικνύοντας ότι η Ευρώπη βιώνει μια ασυνήθιστα ψυχρή διετία λίγο πριν την πανδημία. Οι αναφορές από ιστορικές πηγές καταδεικνύουν ότι οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικά νεφελώδεις, επιβεβαιώνοντας τη σύνδεση των κλιματικών αλλαγών με την εξάπλωση της πανώλης.
Η έρευνα αυτή προσφέρει νέα δεδομένα για την κατανόηση της επιδημίας και της αλληλεπίδρασής της με το παγκόσμιο εμπόριο, τονίζοντας ότι οι ηφαιστειακές εκρήξεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική αναστάτωση και στην εξάπλωση της ασθένειας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
