Ανακαλύψεις σχετικά με το σκουλήκι Paralvinella hessleri και την παραγωγή τοξικών χρωστικών σε θερμοπηγές. Ένα καναρινί σκουλήκι που κατοικεί κοντά σε θερμοπηγές στο βυθό του Ειρηνικού είναι το πρώτο γνωστό είδος που παράγει σανδαράχη, μια έντονα χρωματισμένη αλλά τοξική ουσία που χρησιμοποιούσαν ζωγράφοι όπως ο Σεζάν και ο Ρέμπραντ μέχρι τον 19ο αιώνα. Το παραπάνω αναδεικνύει τη μοναδικότητα του παρατηρούμενου αυτού οργανισμού, καθώς ο πολύχαιτος σκώληκας Paralvinella hessleri επιβιώνει σε ακραίες συνθήκες.
Αυτό το πλάσμα, μήκους μερικών χιλιοστών, διαθέτει βράγχια σε σχήμα φτερών και στόμα γεμάτο πλοκάμια. Είναι το μοναδικό ζώο που ζει στα καυτά νερά των υδροθερμικών οπών της Τάφρου της Οκινάουα, κοντά στην Ιαπωνία. Το νερό που αναβλύζει από αυτές τις οπές είναι πλούσιο σε τοξικά σουλφίδια και αρσενικό. Μια μελέτη που δημοσιεύεται στο PLoS Biology αναφέρει ότι η κίτρινη χρωστική πιθανόν λειτουργεί ως μηχανισμός προστασίας, καλύπτοντας το σκουλήκι με μια λιγότερο τοξική ουσία.
Η χρωστική αυτή σχηματίζεται μέσω της αντίδρασης του αρσενικού με τα σουλφίδια, παρέχοντας μια προστατευτική «πανοπλία» που εξασφαλίζει την επιβίωση του οργανισμού σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον. Παρά την εξαιρετική χρωματική του απόχρωση, η παραγωγή χρωστικών στο σκοτεινό περιβάλλον των υδροθερμικών οπών προκαλεί απορία στους ερευνητές. Σύμφωνα με τον Χάο Ουάνγκ από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, η παραγωγή χρωστικών σε ζώα που ζουν στο απόλυτο σκοτάδι μπορεί να φαίνεται παράλογη.
Επιπλέον, παρόλο που το P.hessleri είναι το μόνο γνωστό ζώο που ενσωματώνει σουλφίδια του αρσενικού στα κύτταρά του, υπάρχουν και άλλα είδη που χρησιμοποιούν παρόμοιους μηχανισμούς για να εξουδετερώνουν τις τοξίνες του περιβάλλοντός τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το θαλάσσιο σαλιγκάρι Chrysomallon squamiferum, το οποίο συμβιώνει με βακτήρια που μετατρέπουν τα τοξικά σουλφίδια σε θειούχο σίδηρο, δημιουργώντας μια προστατευτική πανοπλία γύρω από το κέλυφος του.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
