Στο όρος Βόιο και σε υψόμετρο 1300 μέτρων, υλοτόμοι της περιοχής ξυλεύουν μια συστάδα δάσους αγριοβελανιδιάς, σε δύσκολες μετεωρολογικές συνθήκες και σε τόπους με περιορισμένη πρόσβαση για μηχανοκίνητα μέσα. Οι κομμένοι κορμοί δένδρων, αφού τεμαχιστούν, μεταφέρονται από τις κακοτράχαλες πλαγιές του δάσους με μουλάρια, σε ειδικά ξέφωτα, που έχουν διαμορφωθεί σε διάφορα σημεία προκειμένου να μεταφερθούν στις πόλεις.
Παρ’ όλη την εξέλιξη των μηχανοκίνητων μέσων, οι γεωμορφολογικές συνθήκες των δασών της περιοχής συχνά δεν επιτρέπουν τη χρήση τους, καθώς απαιτούν τη διάνοιξη πρόσθετων δασικών δρόμων, κάτι που θα επηρεάσει την άγρια ζωή και τη σπάνια χλωρίδα. Έτσι, η χρήση των μουλαριών, που προηγουμένως μετέφεραν εμπορεύματα στα χωριά της ορεινής Ελλάδας, σήμερα κρίνεται απολύτως αναγκαία για τη μεταφορά ξυλείας από τις δύσβατες πλαγιές των βουνών. Κάθε ζώο μεταφέρει φορτίο τουλάχιστον 250 κιλών και το μεταφορικό έργο μπορεί να διαρκέσει έως και μία εβδομάδα, ανάλογα με το μέγεθος της ξύλευσης του δάσους.
Οι ποσότητες ξύλων προορίζονται για τους μόνιμους κατοίκους των ορεινών χωριών του Άνω Βοΐου. Κάθε μόνιμος κάτοικος, σύμφωνα με τη νομοθεσία, δικαιούται να προμηθευθεί έως τέσσερα χωρικά κυβικά ξυλείας σε κάθε χειμερινή περίοδο.
Την υλοτόμηση του δάσους, κατόπιν σχετικής άδειας από το δασαρχείο, πραγματοποιούν συνεργεία υλοτόμων, που σε συνεργασία με τον τοπικό δήμο προσφέρουν δωρεάν τα ξύλα στους δικαιούχους.
Η χρήση του ξύλου είναι το βασικό μέσο θέρμανσης των κατοίκων στις ορεινές περιοχές της δυτικής Μακεδονίας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
