Απόγευμα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Βόλτα με ένα παγωτό στο χέρι, με τον ήλιο που δύει να «χτυπάει» κατάματα. Περπατώντας προς τα σκαλιά του Ηρωδείου, ξεπροβάλει σταδιακά, ανάμεσα στα δέντρα, ο νότιος τοίχος του με τις χαρακτηριστικές καμάρες. Ανεβαίνοντας, αρχίζει να φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο ανάμεσα στις ελιές που στοιχίζονται στο πλάι, με το υψηλότερο σημείο του, ύψους σχεδόν 30 μέτρων. Από πάνω, επιβλητικός και φωτεινός, ο Παρθενώνας.
Ο προαύλιος χώρος έξω από το αρχαίο θέατρο, όπου θα πραγματοποιηθεί η πρεμιέρα της όπερας του Τζουζέπε Βέρντι «Ριγολέττος» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, είναι γεμάτος από κόσμο. Πρόκειται για την τελευταία παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου πριν από το κλείσιμο του χώρου για εργασίες ανάδειξης, προστασίας και αποκατάστασης του μνημείου. Αν και θα παραμείνει ανοικτό μέχρι και τα τέλη Οκτωβρίου για προγραμματισμένες συναυλίες, φαίνεται ότι αυτό εδώ είναι ένα οπερατικό «αντίο» στο καλοκαιρινό Ηρώδειο από τη Λυρική και το Φεστιβάλ.
Η λειτουργία του μνημείου θα ανασταλεί τουλάχιστον για 3 χρόνια για τη φιλοξενία τόσο καλλιτεχνικών δρώμενων όσο και των επισκεπτών, σύμφωνα με την Έλενα Κουντούρη, προϊσταμένη Διεύθυνσης Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και αναπληρώτρια προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, η οποία μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Όπως ανέφερε, σκοπός των εργασιών που θα γίνουν, είναι «αφ’ ενός η διατήρηση και αφ’ ετέρου η βελτίωση της αναγνωσιμότητας του μνημείου από το ευρύ κοινό». Επιπλέον, όπως σημείωσε, θα πραγματοποιηθεί αναβάθμιση και βελτίωση των υποδομών του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Διάφορες μορφές φθορών
Το θέατρο είναι γεμάτο, με καλοκαιρινά ρούχα και το αεράκι λιγοστό. Μία κοπέλα σε κάποια διπλανή θέση κρατά τα ψηλοτάκουνα πέδιλά της και έχει φορέσει τις σαγιονάρες που της έδωσε το προσωπικό του Φεστιβάλ. Λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, ακούγεται η παραίνεση για σεβασμό στον χώρο και η παρότρυνση για να παραμείνει καθαρός.
Αναπόφευκτα, έρχονται στο μυαλό οι διάφορες μορφές φθορών που έχει πιθανόν υποστεί το μνημείο τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα με την κ. Κουντούρη, οι μορφές φθορών που παρατηρούνται περιλαμβάνουν βιοδιάβρωση, ανάπτυξη ριζικού συστήματος, ρηγματώσεις, ετοιμορροπίες θραυσμάτων και αστοχίες παλαιότερων επεμβάσεων.
Έως και σήμερα οι εργασίες συντήρησης που έχουν εφαρμοσθεί είχαν σωστικό χαρακτήρα και επικεντρώθηκαν στα αρχαία μέλη του Ωδείου. Αν και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών μεριμνά συστηματικά για τη συντήρηση του Ηρωδείου, οι νέες εργασίες θα είναι σαφώς μεγαλύτερης κλίμακας.
Αυτή τη στιγμή, έχει αρχίσει η εκπόνηση διεπιστημονικού ερευνητικού προγράμματος από το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε, θα πραγματοποιηθούν εργασίες για τη στερέωση και αποκατάσταση του νότιου τοίχου της σκηνής, του λογείου και του περιμετρικού τοίχου.
Επιπλέον, θα υλοποιηθεί αρχιτεκτονικός και στατικός σχεδιασμός νέων εγκαταστάσεων για την ανακαίνιση του εσωτερικού χώρου των καμαρινιών και των WC του Φεστιβάλ καθώς και σχεδίαση νέου εξοπλισμού.
Ο σχεδιασμός της απορροής ομβρίων, η αναβάθμιση του συστήματος αποχέτευσης και η πυροπροστασία του μνημείου θα περιληφθούν στις εργασίες. Η κ. Κουντούρη εκτίμησε ότι η αναλυτική παρουσίαση των μελετών θα πραγματοποιηθεί τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο του 2026.
Ένα θέατρο με «βαριά» ιστορία
Έχει πια βραδιάσει. Τα φώτα σβήνουν και ο μοναδικός προβολέας που ανάβει «ακολουθεί» τον μαέστρο Ντέρικ Ινόεϊ στη διαδρομή του προς το πόντιουμ, για να διευθύνει την ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Μία σκηνή που έχει επαναληφθεί πολλάκις εδώ και δεκαετίες, από τότε που το Ηρώδειο αποτέλεσε επίκεντρο του καλοκαιρινού καλλιτεχνικού γίγνεσθαι από την ίδρυση του Φεστιβάλ Αθηνών, το 1955.
Καλλιτέχνες μεγάλου βεληνεκούς, Έλληνες και ξένοι, έχουν εμφανιστεί στον εμβληματικό αυτό χώρο. Το κοινό χειροκροτεί θερμά και παρατεταμένα τους συντελεστές κατά την υπόκλιση. Αυτό ήταν ένα από τα τελευταία χειροκροτήματα στο αρχαίο θέατρο. Όχι ως «αντίο», αλλά ως «εις το επανιδείν».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
