Για την επέτειο των 50 χρόνων του θεσμού των Αισχυλείων, παρουσιάζεται στις 31 Αυγούστου στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, στις 9 το βράδυ, το έργο του Άγγελου Σικελιανού «Ο Τελευταίος Ορφικός Διθύραμβος», το οποίο είναι γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον ποιητή. Το έργο βασίζεται στο χαμένο έργο του Αισχύλου «Βασσάρες» και περιλαμβάνει τον τενόρο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Νικόλα Μαραζιώτη, καθώς και τους ηθοποιούς Δημήτρη Μαζιώτη, Γρηγόρη Φρέσκο και Άρη Μακρή. Η παράσταση εμπλουτίζεται από αυθεντικούς Ορφικούς ύμνους σε μετάφραση Ανδρέα Ζούλα και την αρχαία λύρα του Άκη Τσάγκου σε σύνθεση του Νίκου Ξανθούλη. Στο δεύτερο μέρος της παράστασης, θα γίνει αναφορά στο Προμηθεϊκό πνεύμα μέσα από το Πνευματικό Εμβατήριο του ποιητή, ερμηνευμένο από τον Μάριο Φραγκούλη, και τη σχέση του με την Ελευσίνα μέσω της Ιεράς Οδού, που θα ερμηνεύσει η Φιλαρέτη Κομνηνού.
Συμπράττει το Μουσικό Σύνολο Πολιτιστικού Κέντρου «Ο Καύκασος» υπό τη διεύθυνση του Mamuka Inadze.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αποσπασματικών Κειμένων, υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟ, θα παρουσιαστεί το έργο, το οποίο για πρώτη φορά στην ιστορία επιχειρεί μια ανασύνθεση αρχαίου έργου που διασώθηκε αποσπασματικά από τον σπουδαίο ποιητή. Το έργο, γραμμένο το 1932, αποτελεί την κατάθεση του Σικελιανού στον αισχύλειο λόγο, ως μια μυστική συνομιλία σε συνδυασμό με Ορφικούς ύμνους.
Στο πρώτο μέρος: Ο Τελευταίος Ορφικός Διθύραμβος
Υμνωδός: ο τενόρος της ΕΛΣ Νικόλας Μαραζιώτης
Ορφέας: Γρηγόρης Φρέσκος
Μύστης: Δημήτρης Μαζιώτης
Κορυφαίος: Άρης Μακρής
Χορός: (αντρικός πολυφωνικός Χορός) Σύλλογος Γεωργιανών υμνωδών Καύκασος
Σολιστ: Μικαέλα Παναγιωτοπούλου (Φλάουτο), Νίκος Ξανθούλης (Αρχαία Λύρα)
Στο δεύτερο μέρος: Πνευματικό Εμβατήριο (απόσπασμα)
Τραγουδιστής: Μάριος Φραγκούλης
Αφήγηση: Φιλαρέτη Κομνηνού
Κοντραμπάσσο: Τεό Λαζάρου
Βιολί: Γιώργος Παναγιωτόπουλος
Φλάουτο: Μικαέλα Παναγιωτοπούλου
Πιάνο σολιστ: Στάθης Σούλης
Ήχος: Δημήτρης Μπουρμπούλης
Σκηνοθεσία: Ηλίας Μαλανδρής
Τα αποσπάσματα του έργου «Βασσάρες» ανακαλύφθηκαν το 1890 από τους Βρετανούς αρχαιολόγους Γκρένφελ και Χαντ σε ένα μεγάλο νεκροταφείο της Αλεξάνδρειας στην νεκρόπολη Οξύρυγχο. Ο μεγάλος ποιητής επιχειρεί, για πρώτη φορά παγκόσμια, την ανασύνθεση του χαμένου έργου, το οποίο ζωντανεύει με ιδιαίτερο τρόπο στο κείμενο του Αισχύλου, ενσωματώνοντας τον μεγαλειώδη ποιητικό λόγο του Σικελιανού, τις τελευταίες συγκινητικές ώρες του Ορφέα, λίγο πριν τον κατακρεουργήσουν οι Μαινάδες στο όρος Παγγαίο. Χρησιμοποιώντας θρακικά έθιμα που αναβιώνουν ως τις μέρες μας, ο ποιητής συντάσσει μια αναγωγή του αρχαίου μύθου, ταυτίζοντάς το με την ορθόδοξη θρησκεία και τη σύναξη του μυστικού δείπνου, στην οποία ο Χριστός αποχαιρετά τους μαθητές του παραδίδοντάς τους την κληρονομιά της αγάπης και της πίστης στον ένα δημιουργό. Στο έργο, όπως σημειώνει ο Γιώργος Χατζιδάκις, «κυριαρχεί το μεσσιανικό στοιχείο και η προσδοκία ενός καλύτερου κόσμου με τον ευαγγελισμό μιας μεταβολής προς το δικαιότερο και μια οικουμενική συναδέλφωση».
Το έργο γράφτηκε το 1932 και ανέβηκε από τον ίδιο τον Σικελιανό το 1940 κατά μια εκδοχή, ενώ κατά μία άλλη το 1938, με συμμετοχή του Θόδωρου Κρίτα στο ρόλο του Κορυφαίου του Χορού. Το έργο ξαναανέβηκε σε εκδηλώσεις του Εθνικού Θεάτρου με τον Νίκο Τζόγια στο ρόλο του Ορφέα και στο αρχαίο στάδιο των Δελφών το 1997, σε επετειακή παράσταση για τα 70 χρόνια από τις πρώτες Δελφικές εορτές, σε σκηνοθεσία του Ηλία Μαλανδρή με τον Μάριο Φραγκούλη κορυφαίο του χορού. Οι χορογραφίες ήταν της Μαρίας Τσουβαλά, σκηνικά και κουστούμια της Ντένης Βαχλιώτη, με μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου σε παραγωγή του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. Το έργο ανέβηκε σε ενιαία παράσταση με το έργο «Ο Δαίδαλος Στην Κρήτη», με τους Χρίστο Τσάγκα και Όλγα Τουρνάκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
