Κορυφαία εκλογική μάχη χαρακτήρισε τις επικείμενες εκλογές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης μιλώντας νωρίτερα στο 14ο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ και κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι «Παίζουν τα ρέστα τους για να αποτύχει όχι αυτή η κυβέρνηση, να αποτύχει η χώρα. Εμείς θέλουμε τρίτη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θέλουμε Πρωθυπουργό τον πρόεδρό μας. Αυτοί δεν θέλουν έναν άλλον πρωθυπουργό. Θέλουν να πέσει ο Μητσοτάκης». Ο κ. Μαρινάκης ζήτησε συστράτευση προκειμένου οι επόμενες εκλογές να είναι νικηφόρες για τη Νέα Δημοκρατία και για να μη χαθούν όλα όσα έχουμε κατακτήσει όπως είπε χαρακτηριστικά. Αναφορικά με την προσέλκυση στελεχών από άλλους πολιτικούς χώρους ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έκανε λόγο για δικαίωση των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας.
Π. Μαρινάκης: Η μείωση των φόρων προτεραιότητα της κυβέρνησης
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στο 14ο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ.
«Κύριε Γενικέ Διευθυντά, Κύριε Γραμματέα, αγαπητοί φίλοι, κύριε Κονταδάκη, Αγαπητέ μου Γραμματέα, κύριε Πρόεδρε, αγαπητά μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου της ΟΝΝΕΔ, πρώην Πρόεδροι ΟΝΝΕΔ.
Βλέπω εδώ τους Προέδρους τους οποίους είχα την τιμή κι εγώ να υπηρετήσω, αλλά και εκείνους που όταν μπήκα στην ΟΝΝΕΔ άκουγα ως παράδειγμα για το τι προσέφεραν στην οργάνωση. Συνηθίζω κάθε φορά που έρχομαι να μιλήσω σε ένα συνέδριο εδώ, σε μία εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ, από τότε που μας πήραν κι εμάς λίγο τα χρόνια και είμαστε εκτός ηλικίας, να ακολουθώ δύο κανόνες. Ο πρώτος να μη μιλάω με την όποια, πολιτική, ιδιότητα μπορεί να έχω τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ούτως ή άλλως ξέρουμε όλοι εμείς πάρα πολύ καλά πόσο προσωρινές είναι όλες αυτές οι ιδιότητες, όσο κι αν είναι πολύ τιμητικές, αλλά με την ιδιότητα του ανθρώπου που ανδρώθηκε σε αυτή την οργάνωση πέρασε πολλά, εύκολα και δύσκολα και ό, τι είναι σήμερα το οφείλει πριν από όλα στην ΟΝΝΕΔ και στους ανθρώπους της και βέβαια προσωπικά και στις ευκαιρίες και την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού και Προέδρου μας Κυριάκου Μητσοτάκη. Το δεύτερο, το οποίο έχω μάθει να κάνω, είναι να μην διαβάζω τις πολύ ωραίες ομιλίες που μαζί με τους συνεργάτες μου προετοιμάζουμε, προς μεγάλη τους απογοήτευση. Δεν θα παραβώ λοιπόν αυτούς τους δύο κανόνες ούτε σήμερα. Και το κάνω, κυρίως το δεύτερο, γιατί μόλις μπήκα εδώ κατάλαβα ποια είναι η μεγάλη πολιτική οικογένεια στην οποία και εγώ ανήκω, από μικρό παιδί.
Ήρθα λοιπόν να σας πω κάποιες σκέψεις όπως γεννήθηκαν από χθες το απόγευμα που ήμασταν όλοι εδώ, σε μια εντυπωσιακή υποδοχή του Πρωθυπουργού και προέδρου μας μέχρι και σήμερα, λίγο πριν ανέβω στο βήμα. Η ΟΝΝΕΔ στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα όλου αυτού που έχουμε ζήσει, όσα χρόνια έχει ζήσει ο καθένας, της πολιτικής ζωής της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Έχει πολλές πτυχές που μπορεί να πιαστεί κανείς για να εξηγήσει «περίεργα» φαινόμενα και πως σε αυτά δίνονται πειστικές απαντήσεις.
Το πρώτο: η ΟΝΝΕΔ έχει καταφέρει και έχει εκφράσει τη μεγαλύτερη μερίδα των νέων ανθρώπων: τις σιωπηρές πλειοψηφίες. Αυτούς που έχουν μάθει να μην φωνάζουν αλλά να υπομένουν και να πετυχαίνουν. Είναι παιδιά μέσα στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας. Παιδιά τα οποία επιλέγουν να δώσουν μάχη για τη ζωή τους, για την πατρίδα τους, για την οικογένειά τους, για τα όνειρά τους. Είναι άνθρωποι που έφυγαν στο εξωτερικό για να πετύχουν, αλλά και εκείνοι που μείναμε στην Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης. Και προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο για εμάς και τις οικογένειές μας. Για μένα λοιπόν, το πρώτο μεγάλο στοίχημα, απευθυνόμενος στους νεότερους και τις νεότερες, είναι να βρείτε τους ανθρώπους αυτούς και να τους φέρετε μέσα στην οργάνωση και μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία των πάνω από 90 χιλιάδων μελών, αυτοί οι άνθρωποι να βάλουν ο καθένας τα δικά του όνειρα μέσα σε όλο το ευρύτερο όραμα της ΟΝΝΕΔ.
Το δεύτερο είναι ότι η ΟΝΝΕΔ πάντα κατάφερνε τους προβληματισμούς του σήμερα, της νέας γενιάς, γιατί είναι μία ενεργή νεολαία, να τους κάνει πολιτικές του αύριο. Απ’ την ΟΝΝΕΔ ξεκίνησαν τα μη κρατικά πανεπιστήμια, η ΟΝΝΕΔ πρώτη είπε ότι τα πανεπιστήμια δεν μπορεί να είναι καταφύγια του κάθε παραβατικού και του κάθε μπαχαλάκια. Η ΟΝΝΕΔ μίλησε για μεταπτυχιακά προγράμματα και σήμερα αρχίζουμε όλα αυτά να τα βλέπουμε μέχρι και από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου που συμπράττουν με τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια. Για να μιλήσουμε λοιπόν πάλι για το σήμερα. Αυτός είναι και ο στόχος της ΟΝΝΕΔ. Ποιες είναι οι ανησυχίες του σήμερα που σε 5- 10 χρόνια θα είναι τα κεντρικά πολιτικά μηνύματα; Είναι πάρα πολύ απλό. Είναι μία νέα μητέρα που θέλει να κάνει ένα ή περισσότερα παιδιά, αλλά θέλει να συνεχίσει να δουλεύει. Είναι ένας νέος επιστήμονας που θέλει να κάνει τη δική του επιχείρηση. Είναι ένας νέος αγρότης, ο οποίος θέλει να μείνει στον τόπο του. Είναι ένας φοιτητής ο οποίος θέλει να σπουδάσει από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα, χωρίς να κλείσει ούτε μία μέρα η σχολή του, όπως πλέον μετά από πολλά χρόνια συμβαίνει. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ απλά, αλλά είναι και πάρα πολύ σημαντικά. Στις ανησυχίες αυτών των ανθρώπων κρύβονται οι μεγάλες προτάσεις τις οποίες εσείς θα παλέψετε να γίνουν σε 5, σε 10, σε 15 χρόνια πολιτικές του κράτους, όπως σήμερα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έκανε πράξη όνειρα ανθρώπων που ξεκίνησαν να τα εκφράζουν ακόμα και τη δεκαετία του ‘80.
Το τρίτο. ΟΝΝΕΔίτης δεν είναι επάγγελμα, είναι τίτλος τιμής. Και γιατί το λέω αυτό; Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί βλέπω μπροστά μου από τους πολύ μικρούς μέχρι τους λίγο πιο μεγάλους και κάποιους πιο μεγάλους από μένα, ανθρώπους με ένσημα, με παραστάσεις, με σπουδές, με δυσκολίες στη ζωή τους, με φορτίο που έχουν σηκώσει, ανθρώπους πετυχημένους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα πολύ υψηλά κλιμάκια της Βουλής, του Υπουργικού Συμβουλίου. Δεν αναφέρομαι μόνο στο γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ο Πρωθυπουργός έχει στο πλευρό του ανθρώπους, οι οποίοι έχουν περάσει από αυτή την οργάνωση. Το ελληνικό κοινοβούλιο, η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας έχει ανθρώπους ΟΝΝΕΔίτες της πρώτης γραμμής. Δεν μας ενώνει μόνο αυτό, γιατί υπάρχουν και πολλοί που μπορεί να επέλεξαν να μην συνεχίσουν να είναι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής. Η ΟΝΝΕΔ δημιουργεί χαρακτήρες οι οποίοι μπορούν να πετύχουν στη ζωή τους. Οικογενειάρχες και οικογενιάρχισσες, πετυχημένους επαγγελματίες, αγωνιστές της παράταξης. Ο ΟΝΝΕΔίτης δεν έχει μάθει να περιμένει από το κόμμα για να ζήσει. Όμως, μεταφέρει στο κόμμα τις εμπειρίες της ζωής του, είτε βρίσκεται σε μία πολιτική θέση είτε όχι. Και όλα αυτά στο τέλος της ημέρας, γίνονται πολιτικές με θετικό αντίκρισμα για όλους, είτε είναι στο κόμμα είτε όχι.
Τέταρτη πολύ μεγάλη διαφορά της ΟΝΝΕΔ από όλες τις υπόλοιπες νεολαίες και βέβαια της Νέας Δημοκρατίας από τα υπόλοιπα κόμματα. Υπάρχουν περίοδοι που υπάρχει οργή, αγανάκτηση, στενοχώρια, απογοήτευση και σήμερα που μιλάμε έχουν γίνει πολλά βήματα στη χώρα, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορούμε να κάνουμε. Οι ΟΝΝΕΔίτες την απογοήτευσή τους, τη στενοχώρια τους, τις ανησυχίες τους ποτέ όλα αυτά δεν τα μετέτρεψαν σε εντάσεις, σε διχασμό, σε ρητορική μίσους, αλλά σε δράση. Μας χωρίζει άβυσσος, μας χωρίζει άβυσσος. Και μας χωρίζει άβυσσος και σε κάτι άλλο. ‘Ακουσα πριν τον πρόεδρο της αδελφής μας νεολαίας στην Κύπρο. Για τους ΟΝΝΕΔίτες, για τους Νεοδημοκράτες, όπως και για την συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας, δεν υπάρχουν «καλοί και κακοί» νεκροί. Δεν υπάρχουν «περισσότερο ή λιγότερο» σημαντικοί όμηροι. Δεν υπάρχει «καλή εισβολή» και «κακή εισβολή». Όσο πονάμε για κάθε παιδί το οποίο αυτή τη στιγμή μπορεί να κινδυνεύει στην Παλαιστίνη, τόσο πονέσαμε για κάθε παιδί στην Ουκρανία. Όσο οργιστήκαμε για την εισβολή στην Ουκρανία από τη Ρωσία, τόσο μας πληγώνει το γεγονός ότι 51 χρόνια η Κύπρος μας είναι υπό μια παράνομη κατοχή. Εμείς δεν έχουμε μάθει να λέμε μόνο «λευτεριά στην Παλαιστίνη», αλλά σε κάθε σε κάθε μέρος στο οποίο βρίσκεται κάποιος που δεν πρέπει να βρίσκεται.
Υποδεχτήκαμε όταν ήμασταν στην ΟΝΝΕΔ και στη συνέχεια μαζί με την ΟΝΝΕΔ, όταν ήμουνα και εγώ γραμματέας στη Νέα Δημοκρατία, μαζί με τον Στέλιο Κονταδάκη και τον Γιάννη τον Σμυρλή, είχαμε πάει να δούμε προσφυγόπουλα από την Ουκρανία. Δεν βγήκαμε να καυχηθούμε γι’ αυτό. Δεν πήγαμε να κάνουμε μια «δεύτερη πολιτική καριέρα» εκμεταλλευόμενοι αυτά τα παιδιά. Σκύψαμε το κεφάλι στους ανθρώπους, οι οποίοι στάθηκαν στο πλευρό τους.
Ένα άλλο το οποίο θέλω να πω πριν κλείσω, είναι κάτι το οποίο ξεχωρίζει τους ΟΝΝΕΔίτες: Ξέρουν να δίνουν μάχες. Εκλογικές μάχες και στα επιμελητήρια και στα πανεπιστήμια, με τη ΔΑΠ ΝΔΦΚ, στους χώρους εργασίας, παντού. Αλλά η μητέρα των μαχών, η μάχη που θα κρίνει το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας είναι οι βουλευτικές εκλογές. Έχουμε δώσει πολλές μάχες. Βλέπω όσο κοιτάω την αίθουσα όλο και περισσότερα γνώριμα πρόσωπα από όλη την Ελλάδα. Σε ενάμιση χρόνο έρχεται μια κορυφαία εκλογική μάχη. Η κορυφαία. Γιατί; Γιατί, όπως έχετε παρατηρήσει, πολλοί από πολλούς διαφορετικούς χώρους ενώνονται μόνο σε ένα σημείο. Παίζουν τα ρέστα τους για να αποτύχει όχι αυτή η κυβέρνηση, να αποτύχει η χώρα. Εμείς θέλουμε τρίτη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θέλουμε Πρωθυπουργό τον πρόεδρό μας. Αυτοί δεν θέλουν έναν άλλον πρωθυπουργό. Θέλουν να πέσει ο Μητσοτάκης. Όλοι. Όλοι. Από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά. Εμείς έχουμε ένα πρόγραμμα. Εμείς μιλάμε για τη χαμηλότερη ανεργία των τελευταίων 17 ετών, για 85 μειώσεις φόρων, για μη κρατικά πανεπιστήμια, για δημόσια πανεπιστήμια που συμπράττουν με τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, για ανακαινισμένα σχολεία. Εμείς μιλάμε για επενδύσεις. Εμείς μιλάμε για τους νέους που έρχονται από το εξωτερικό. Μιλάμε για το στεγαστικό. Για την αύξηση του στεγαστικού επιδόματος για τους φοιτητές. Μιλάμε και για τα λάθη μας. Πάμε να τα διορθώσουμε. Το δικό τους πρόγραμμα ποιο είναι; Να καταστραφούν όλα όσα έχουμε πετύχει. Σε αυτή τη μάχη λοιπόν, δεν πάμε να καταφέρουμε μια τρίτη τετραετία επειδή είναι ένα καπρίτσιο, ένας στόχος, ένα ρεκόρ. Τι τη νοιάζει την κοινωνία όλο αυτό; Καμία σχέση δεν έχει αυτό με τις ανησυχίες των πολιτών.
Αυτόν τον ενάμιση χρόνο όλες και όλοι εμείς μαζί, όπου και να βρισκόμαστε, θα πρέπει να βγούμε μπροστά για να μην χαθούν όλα όσα πετύχαμε αυτά τα έξι χρόνια και όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπου υπομείναμε με τεράστιες θυσίες. Θα είναι μια δύσκολη μάχη, ίσως η πιο δύσκολη. Όχι γιατί υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, απτό όπως σας είπα, αλλά γιατί θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τους πάντες και τα πάντα, ούτως ώστε να πετύχουν τον στόχο τους που είναι απλά και μόνο να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Δεν θα τα καταφέρουν. Δεν θα τα καταφέρουν γιατί όταν εκείνοι έχουν ως «όπλο» ακόμα και τον πόνο ενός πατέρα, την οργή ενός πατέρα, το «δικό» μας όπλο είναι οι ανάγκες της κοινωνίας. Όταν εκείνοι έχουν ως επιχείρημα να «καεί η Αθήνα», να δημιουργηθεί ένταση και διχασμός, εμείς έχουμε ως στόχο να ενώσουμε τους Έλληνες. Ο δικός τους δρόμος μπορεί να είναι γρήγορος, μπορεί στην αρχή να είναι δημοφιλής, αλλά πέφτει στον γκρεμό. Ο δικός μας ο δρόμος «ψηλώνει» την Ελλάδα και στο τέλος της ημέρας αυτός ο δρόμος μπορεί να είναι ανηφορικός, αλλά είναι νικηφόρος.
Επιτρέψτε μου, φίλες και φίλοι, να κλείσω χρησιμοποιώντας την σημερινή επέτειο, τα 51 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Θεωρώ ότι η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε η μόνη μεγάλη παράταξη καθ’όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, χωρίς να πηγαίνει από τα μονοψήφια στα διψήφια ποσοστά, από τον ένα χρόνο στον άλλο, όπως άλλα κόμματα, για τρεις λόγους. Πολλές φορές έχουν ειπωθεί.
Ο πρώτος είναι γιατί σε όλα τα μεγάλα ήταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Έβαλε, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον εθνάρχη, την Ελλάδα στην ΕΟΚ. Κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη, όταν κάποιοι μας έλεγαν «προδότες και γερμανοτσολιάδες», με τις ψήφους των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Η Ελλάδα τότε έμεινε στην Ευρώπη και τα τελευταία έξι χρόνια κατάφερε επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη να μετατρέψει την Ελλάδα από το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης σε μια υπερήφανη και σύγχρονη χώρα. Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 -βλέπω εδώ και τον αντιπρόεδρο, τον Κωστή Χατζηδάκη που έδινε τότε τις αντίστοιχες μάχες ως πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ- η ΟΝΝΕΔ, η Νέα Δημοκρατία, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγαν πράγματα αρκετά έως πολύ αντιδημοφιλή, που λίγα χρόνια μετά ήταν το ζητούμενο για να μείνει η χώρα στην Ευρώπη.
Ο δεύτερος λόγος που κατάφερε η ΟΝΝΕΔ να κρατηθεί και η Νέα Δημοκρατία να παραμείνει μεγάλη είναι γιατί είχε το πολιτικό θάρρος να παραδεχτεί τα λάθη της.
Και ο τρίτος λόγος είναι οι άνθρωποί της. Όλες και όλοι εμείς. Γιατί σας τα λέω όλα αυτά;
Γίνεται πολύ μεγάλη κουβέντα το τελευταίο χρονικό διάστημα για τη διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας. Κάποιοι μιλάνε και για αλλοίωση του DNA. Έχω το θάρρος, έχω το πολιτικό θάρρος και από τον ρόλο μου να μην κρύβω τα λόγια μου. Αλλά όπως σας είπα, εγώ δεν θα σας μιλήσω ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, εδώ. Θα σας μιλήσω ως ένας από σας, ως ένας παλιός ΟΝΝΕΔίτες που χρωστάει πολλά σε αυτή την Οργάνωση.
Εκεί που κάποιοι βλέπουν διεύρυνση ή αλλοίωση, εγώ βλέπω δικαίωση. Δικαίωση των ιδεών μας. Γιατί όλοι όσοι ήρθαν, ήρθαν εκείνοι σε εμάς, πλησίασαν εκείνοι στις ιδέες μας. Δεν πήγαμε εμείς σε εκείνους. Σκεφτείτε, όσοι είμαστε κάπου λίγο πριν τα 40, τότε που δίναμε τις μάχες για ανοικτά πανεπιστήμια, επί των ημερών της αείμνηστης Μαριέττας Γιαννάκου, δίναμε τις μάχες για την αναθεώρηση του άρθρου 16 για την κατάργηση του ασύλου. Κάποιοι που τότε «πολεμούσαν» αυτές τις πολιτικές, σήμερα μαζί μας χειροκροτούν τα μη κρατικά πανεπιστήμια και τις εκκενώσεις των καταλήψεων. Πόσο μεγάλη δικαίωση για τις ιδέες μας. Όταν κάποιοι καίγανε την Αθήνα και μόνο εμείς ήμασταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, τώρα χειροκροτούν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη που επιβάλλει το νόμο στα γήπεδα, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και να πω εγώ και οπουδήποτε, κάθε παραβατικός να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη. Όταν κάποιοι έλεγαν «λεφτά υπάρχουν» και κάποιοι άλλοι τους χειροκροτούσαν στα συνέδρια εκείνων των κομμάτων κι εμείς μιλούσαμε για μια συνεπή πολιτική, πέρασαν τα χρόνια και ήρθαν εκείνοι σε εμάς για να δικαιώσουν την οικονομική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη που μειώνει φόρους και δημιουργεί δουλειές. Να είστε πολύ περήφανοι για αυτές τις ιδέες και γιατί έμειναν στο χρόνο ανθεκτικές και δημιούργησαν πολιτικές οι οποίες άλλαξαν την πατρίδα, αλλά και γιατί έφεραν ανθρώπους σε μια παράταξη που «άνοιξε» και γενναιόδωρα τους υποδέχτηκε. Είναι μεγάλη λοιπόν δικαίωση να γιορτάζουμε τα 51 χρόνια με ανθρώπους οι οποίοι κάποτε δεν πίστευαν σε όλα όσα εμείς πιστεύαμε και τώρα είναι μαζί μας.
Φίλες και φίλοι, κλείνω με μια προσωπική αναφορά στον Ορφέα Γεωργίου.
Για μένα ο Ορφέας δεν είναι ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, αν και είμαι βέβαιος ότι μαζί με την ομάδα με την οποία έτρεξε αυτά τα χρόνια, θα καταφέρει με την επανεκλογή του να κάνει ακόμα πιο σημαντικά πράγματα για τη νέα γενιά, την παράταξη και τον τόπο. Τον Ορφέα τον γνώρισα ως φοιτητή, συμφοιτητή μου στη Νομική Κομοτηνής, όπως και πολλούς άλλους. Στη συνέχεια δέθηκα μαζί του γιατί είδα στο πρόσωπό του, όπως και σε πολλούς άλλους με τους οποίους είμαι μέχρι και σήμερα συνεργάτης, μια δεύτερη οικογένεια και είδα και ένα παιδί το οποίο βάζει πριν και πάνω απ’ όλα τους δικούς του ανθρώπους και την οικογένειά του, την πρώτη του οικογένεια, που ξέρω πόσο υπερήφανοι είναι -όλα τα μέλη της οικογένειάς του, όπου κι αν είναι- αλλά και τα παιδιά που είναι σήμερα εδώ. Θέλω να ξέρετε ότι τα χρόνια μπορεί να περνάνε, μπορεί να βρισκόμαστε από συνέδριο σε συνέδριο, από εκεί που ήμασταν μόνοι, στη συνέχεια να κάνουμε οικογένεια, να έχουμε παιδιά, να έρχονται εύκολα, να έρχονται δύσκολα, η παράταξη να προοδεύει, κάποιες φορές να περνάει δύσκολα. Όμως, έχουμε κάτι το οποίο δεν θα αλλάξει ποτέ.
Έχουμε δώσει μάχες για τις οποίες δεν θα μετανιώσουμε ποτέ στη ζωή μας και έχουμε κάνει φίλους μέσα από αυτές τις μάχες. Αυτό είναι η πιο σπουδαία παρακαταθήκη για όλες και όλους εμάς. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα. Προχωράμε, όπως σας είπα. Όλοι μαζί δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί οι επόμενες εκλογές δεν θα κρίνουν τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Οι επόμενες εκλογές θα κρίνουν αν η Ελλάδα θα πάει άλλα 10 χρόνια μπροστά ή αν θα γυρίσει στην καλύτερη περίπτωση τουλάχιστον 10 χρόνια πίσω. Σας ευχαριστώ πολύ.»
ΦΩΤΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
