Η χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον ΑΝΤ1 αποτελεί τον οδικό χάρτη του Πρωθυπουργού μέχρι το… 2030.
Το μήνυμα του εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας ήταν σαφές: «Πρωθυπουργό εκλέγει ο λαός, όχι οι παράγοντες», βάζοντας τέλος – για ακόμη μια φορά– σε κάθε συζήτηση περί διαδοχής ή… αντικατάστασής του που εκπορεύονται, όπως είπε, από μια «πολιτική κουζίνα πέριξ του Κολωνακίου».
Η ρητορική του ήταν στοχευμένη και η πολιτική στάση του ξεκάθαρη. Αυτοπαρουσιάστηκε ως ηγέτης που αντλεί νομιμοποίηση απευθείας από τον λαό, αλλά παράλληλα υποβάθμισε όσους επιχειρούν να εμφανιστούν ως ρυθμιστές των εξελίξεων. Το ρητορικό ερώτημα που απηύθυνε «να φύγει ο Μητσοτάκης. Και να έρθει ποιος;» ήταν σαν να πετούσε το γάντι τόσο στους εσωκομματικούς δελφίνους όσο και στην αντιπολίτευση. Παράλληλα διαβεβαίωσε για ακόμη μία φορά ότι δεν προτίθεται να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, ούτε να προσφύγει πρόωρα στις εθνικές κάλπες. Και αυτό, γιατί όπως εξήγησε, η αλλαγή των «πολιτικών κανόνων εν κινήσει» υπονομεύει τους θεσμούς και φθείρει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτούς.
Σχετικά με την φθορά που αντιμετωπίζει η κυβέρνησή του, στον έβδομο χρόνο της στην εξουσία, ο Μητσοτάκης εξέφρασε την πεποίθηση ότι η Νέα Δημοκρατία παραμένει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Η αναφορά στα προεκλογικά ποσοστά του 2023 λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι το πολιτικό κλίμα μπορεί να αναστραφεί μέσα σε λίγους μήνες, ειδικά αν διατηρηθεί ο στρατηγικός έλεγχος της πολιτικής ατζέντας.
Επιχειρηματολογία με αιχμή τη σταθερότητα και την υπευθυνότητα
Στο επίκεντρο της επιχειρηματολογίας του Πρωθυπουργού βρέθηκε η σύγκριση της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δίστασε να κατηγορήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι «πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες», υπονοώντας ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα που κατέθεσαν στους πολίτες δεν έχει ρεαλιστική βάση. Ταυτόχρονα, έστειλε σήμα στους κεντρώους και μετριοπαθείς ψηφοφόρους, υποστηρίζοντας πως η Νέα Δημοκρατία τους εκφράζει περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ, ενώ σχολίασε ότι το κόμμα Τσίπρα μπορεί να «καεί στο ζέσταμα». Με αυτό τον τρόπο, οριοθέτησε σαφώς το πλαίσιο του πολιτικού ανταγωνισμού: από τη μία η σταθερότητα και η κυβερνητική επάρκεια της ΝΔ, και από την άλλη η αβεβαιότητα, η ασυνέπεια και η «ανευθυνότητα» της αντιπολίτευσης.
Οι «ρίζες» της ΝΔ
Όσον αφορά στην προσχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου στην Νέα Δημοκρατία ήταν μια πολιτική κίνηση που θέλει να δείξει ότι το κυβερνών κόμμα είναι ένας ανοιχτός πολιτικός φορέας, που μπορεί να ενσωματώνει στελέχη από άλλους χώρους, χωρίς να χάνει την ιδεολογική του ταυτότητα. Μάλιστα, μιλώντας για «οικονομική ελευθερία, υπεύθυνο πατριωτισμό και κοινωνική ευαισθησία», επικαλέστηκε τις βασικές αξίες του ιδρυτή της ΝΔ, Κωνσταντίνου Καραμανλή, προσπαθώντας να ενώσει το παλιό με το νέο, το παραδοσιακό με το σύγχρονο, την ιστορική μνήμη με τη μεταρρυθμιστική προοπτική.
