Διερεύνηση της κινητοποίησης για τη Γάζα και των υπεκφυγών γύρω από τη γενοκτονία στην περιοχή. Η ζέση με την οποία άτομα που δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ σε συλλογικές δράσεις επικρίνουν εκείνους που συμμετέχουν σε αυτές, είναι τουλάχιστον εκπληκτική. Ένα πρόσφατο παράδειγμα αυτής της στάσης είναι η γενοκτονία που εκτυλίσσεται στη Γάζα. Στη μετανεωτερική Ελλάδα, η συζήτηση χαρακτηρίζεται από κατακερματισμένα επιχειρήματα που θυμίζουν more of whataboutism, με ερωτήσεις όπως «ναι, αλλά για το τάδε δεν λέτε;» Οι επικριτές, αποφεύγοντας την ουσία του θέματος, χρησιμοποιούν το παράδειγμα του τάδε για να παρακάμψουν τη συζήτηση.
Οι βολεμένοι επικριτές ουδέποτε ανέλαβαν σχετική πρωτοβουλία, όπως κινητοποιήσεις ή ακτιβιστικές δράσεις. Η ευαισθησία και η ανιδιοτέλεια των κινητοποιούμενων χρησιμοποιούνται στρεψόδικα από αυτούς που τις απορρίπτουν. Αντί να επικεντρώνονται στα σημαντικά ζητήματα, όπως το παράνομο ρεσάλτο των ισραηλινών δυνάμεων, συζητούν αν οι ακτιβιστές μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια, παραλείποντας τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Στην πρόσφατη περίπτωση της Madleen και των δώδεκα ακτιβιστών που προσπάθησαν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας, οι αντιδράσεις αντέτειναν περισσότερα επιχειρήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση της δράσης παρά για την ίδια την ανάγκη για βοήθεια. Όταν, σε αντίστοιχες αποστολές στο παρελθόν, το ρεσάλτο ισραηλινών δυνάμεων είχε οδηγήσει σε θανάτους και τραυματισμούς, οι δημόσιες αναφορές φαίνεται να επικεντρώνονται στη διαστρέβλωση του λόγου των ακτιβιστών, καλύπτοντας την πραγματικότητα με υπεκφυγές και κατηγορίες.
Οι κυβερνήσεις φαίνεται να αποτυγχάνουν να παρέμβουν, ενώ οι κινητοποιήσεις όπως το March to Gaza αγωνίζονται να περάσουν το μήνυμα κατά της γενοκτονίας. Η ανθρωπιά του πλανήτη δοκιμάζεται στη Γάζα, και όσοι αγωνίζονται κατά των φρικαλεοτήτων δεν μπορούν να ενταχθούν στο βολικό ναι, αλλά για το τάδε δεν λέτε.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
