Η απώλεια και η αντοχή μέσα από τη ζωή του Λουίς Ενρίκε. Είναι δυνατόν να αποδώσουμε με ακρίβεια την ουσία της ποίησης; Οι Διάφανοι Κρίνα, στο κομμάτι τους Έγινε η απώλεια συνήθειά μας, έχουν δημιουργήσει έναν πλούσιο κόσμο από σύμβολα και λέξεις, καθένα εκ των οποίων έχει τη δική του σημασία. Η προσπάθεια να διακρίνει κανείς πού τελειώνει η κυριολεξία και πού αρχίζει η μεταφορά μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη, καθώς μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια του βαθύτερου νοήματος. Στο ομότιτλο τραγούδι τους, που κυκλοφόρησε το 1996, η φράση:
Η απουσία σου με εξουθενώνει και δεν μπορώ να συνηθίσω. Νιώθω να προχωράω μπροστά, μα πάντα φτάνω πίσω.
εκφράζει την ένταση της απώλειας. Καθώς προσπαθούμε να προχωρήσουμε στη ζωή, η αποτυχία να το πετύχουμε μπορεί να φαντάζει ως δυο βήματα πίσω για κάθε ένα βήμα μπροστά.
Αναμφίβολα, η Έλεν Κέλερ, μια γυναίκα που ζούσε τυφλή και κωφή στον Αμερικανικό Νότο στις αρχές του 20ού αιώνα, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Αν και η απώλεια των αισθήσεών της θα μπορούσε να είχε τη δυνατότητα να την καταβάλλει, εκείνη αντίθετα κατάφερε να θριαμβεύσει, επιλέγοντας να προχωρήσει προς τον κόσμο του πνεύματος και της γνώσης. Μεγάλη φιλόσοφος και συγγραφέας, επενδύθηκε σε πολλές επιστήμες, συμπεριλαμβανομένων των αρχαίων ελληνικών, τα οποία αγάπησε βαθιά.
Η έννοια της απώλειας ήταν πάντα στο επίκεντρο της δημιουργίας τους, όχι ως αντικείμενο θλίψης, αλλά ως αφορμή για μια πιο βαθιά κατανόηση.
Με τη σειρά του, ο Λουίς Ενρίκε, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός Στωικός της εποχής μας, γνώρισε από πρώτο χέρι την απώλεια. Η απώλεια της κόρης του, Τσάνα, σε ηλικία μόλις 9 ετών από καρκίνο, ήταν μια καθοριστική στιγμή στη ζωή του. Ωστόσο, η αντίδρασή του σε αυτή την απώλεια αναδεικνύει τη δύναμη και την αντοχή του: «Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή. Υπάρχει ακόμα κάτι που δεν έχει χαθεί».
Η ανακοίνωση του θανάτου της Τσάνα στις 29 Αυγούστου 2019, με τα λόγια του Λουίς Ενρίκε να είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη και αναμνήσεις, εκφράζει μια άποψη για την απώλεια που σπάνια συναντάμε. Ίσως το πιο συγκλονιστικό είναι ότι, παρά τη θλίψη, ο ίδιος έχει βρει τρόπο να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της κόρης του και να μετατρέπει την απώλεια σε γιορτή.
Δεν ξεπερνιέται, αλλά η ζωή συνεχίζεται με την ανάμνηση της αγάπης.
Ο Λουίς Ενρίκε, έχοντας βιώσει τις μεγαλύτερες θυσίες, σήμερα είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς προπονητές, φέρνοντας τη φιλοσοφία του Στωικισμού στο προσκήνιο του ποδοσφαίρου. Η ζωή του διδάσκει ότι η αληθινή νίκη δεν κρίνεται από ποδοσφαιρικά αποτελέσματα, αλλά από την ικανότητα να ζούμε με ουσία και νόημα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
