Η Ειρήνη Μιχαηλίδη είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό, όμως στον χώρο του αθλητισμού και ειδικότερα στους αθλητές που είναι είτε αιμοκαθαιρόμενοι είτε μεταμοσχευμένοι, αγγίζει τα όρια του θρύλου. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, η οποία ειδικεύεται στους δρόμους ταχύτητας, φέρνει στο μυαλό ονόματα όπως Γιουσέιν Μπολτ και Μίλτος Τεντόγλου, καθώς σε κάθε κορυφαία διοργάνωση ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών.
Μάλιστα, στους παγκόσμιους αγώνες που διεξήχθησαν την περασμένη εβδομάδα στη Δρέσδη, η Μιχαηλίδη κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια (σ.σ. στα 100μ και στα 200μ), καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ στην «κούρσα της μίας ανάσας». Το προηγούμενο ρεκόρ ηλικίας 60-69 ετών στα 100μ. ήταν 17.22 και η Μιχαηλίδη το συνέτριψε, τερματίζοντας σε 16,08!
Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, το ΑΠΕ-ΜΠΕ επικοινώνησε με την Ελληνίδα σπρίντερ, η οποία περιγράφει τις μοναδικές στιγμές που έζησε στην γερμανική πόλη: «Οι παγκόσμιοι αγώνες μεταμοσχευμένων γίνονται κάθε δύο χρόνια. Αυτή τη χρονιά έγιναν στη Δρέσδη. Είναι μια αθλητική γιορτή όπου περίπου 3.000 αθλητές από 50 χώρες συναντιόμαστε σε πολλά και διαφορετικά αθλήματα, γίνονται βαθιές φιλίες και αγωνιζόμαστε σε πραγματικά πολύ υψηλό επίπεδο, μα πάνω από όλα μιλάμε για τους δότες μας και για τη δωρεά οργάνων. Νιώθω λοιπόν ευγνωμοσύνη που μου δόθηκε δεύτερη ευκαιρία, χαρά που μπορώ να τρέχω και να αγωνίζομαι, αλλά και υπερηφάνεια γιατί με τη συμμετοχή μου δείχνω ότι η ζωή συνεχίζεται πιο δυνατή. Κάθε στιγμή στους αγώνες αυτούς είναι συγκίνηση και γιορτή».
Αναφερόμενη στην κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ στα 100 μέτρα, η Μιχαηλίδη δεν θα μπορούσε παρά να είναι υπερήφανη: «Από την πρώτη στιγμή που αρχίσαμε το 2019 με τον προπονητή μου, Μιχάλη Χατζαντωνά, προπονούμαι συστηματικά με συνέπεια και πειθαρχία. Σε αυτούς τους αγώνες διεκδικήσαμε το παγκόσμιο ρεκόρ. Μπήκα να απολαύσω τους αγώνες, να δώσω όλο αυτό για το οποίο έχουμε δουλέψει σκληρά και τελικά το αποτέλεσμα ήλθε! Είμαι χαρούμενη και βαθιά συγκινημένη όχι μόνο γιατί επιτεύχθηκε ο στόχος, αλλά γιατί δίνεται μια ευκαιρία να βγει προς τα έξω η ύπαρξη της αθλητικής ομοσπονδίας μας και η σπουδαιότητα της δωρεάς οργάνων στη συνέχιση της ίδιας της ζωής.»
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, έκανε ειδική μνεία στον συνοδοιπόρο της στη ζωή, Δημήτρη Τσουκάρη, ο οποίος της χάρισε μία δεύτερη ζωή! Σήμερα, τρία χρόνια μετά και αφού έχουν προηγηθεί κορυφαίες επιτυχίες σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, η Ειρήνη στέκεται στην καταλυτική σημασία της δωρεάς οργάνων: «Ο μέσος όρος αναμονής για μεταμόσχευση είναι περίπου 10 χρόνια. Ο Δημήτρης με τη γενναία απόφαση να μου δώσει τον νεφρό του, μού έδωσε ζωή και με έβγαλε από τη ζωή εν αναμονή»…
Λίγο μετά τον τερματισμό στα 100 μέτρα, η Μιχαηλίδη σχημάτισε με τα δάκτυλα της το γράμμα Δ… «Ακριβώς πριν δοθεί η εκκίνηση των 100μ. σχημάτισα το γράμμα Δ με τα χέρια μου και μια καρδιά. Ήταν το δικό μου λάβετε θέσεις προς τον Δημήτρη γιατί τρέχουμε μαζί. Το ίδιο έκανα και στον τερματισμό για να του πω τερματίσαμε, τα καταφέραμε! Τρέχω χάρη στον Δημήτρη με ένα κομμάτι του να μου δίνει την ενέργεια και την πίστη να το κάνω! Όλοι οι μεταμοσχευμένοι έχουμε μια αόρατη, αλλά ισχυρή σύνδεση με τους δότες μας, είτε η μεταμόσχευση έγινε από δότη εν ζωή, όπως η δική μου, είτε χρειάστηκε να πάρει την απόφαση η οικογένεια του».
Πριν αναχωρήσει για τη Δρέσδη, η Ελληνίδα δρομέας δέχθηκε μία ιδιαίτερη στήριξη με ξεχωριστή σημασία, αφού της ευχήθηκε με ιδιόχειρο σημείωμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με τον οποίο διατηρούν ισχυρούς δεσμούς φιλίας.
«Ο Παναγιώτατος έχει ιδιαίτερους δεσμούς με τον Δημήτρη. Παρά το υψηλό αξίωμα που φέρει, είναι γνωστός για τη ζεστασιά και το γνήσιο ενδιαφέρον που δείχνει στους ανθρώπους γύρω του. Στήριξε τη διαδικασία της μεταμόσχευσης και η επιστολή για καλή επιτυχία από τον παππούλη, όπως τον αποκαλούμε μεταξύ μας, πραγματικά έχει ιδιαίτερο βάρος!»
Η Μιχαηλίδη επισημαίνει: «Η αποστολή μας ως μεταμοσχευμένοι αθλητές είναι διπλή: Να δείξουμε μέσα από τον αγώνα και την προσπάθειά μας ότι η ζωή μετά τη μεταμόσχευση μπορεί να είναι γεμάτη δύναμη, στόχους και επιτυχίες. Με κάθε προπόνηση και κάθε αγώνα αποδεικνύουμε ότι τίποτα δεν σταματά το όνειρο. Από την άλλη, στόχος είναι να στέλνουμε το μήνυμα της δωρεάς οργάνων. Αγωνιζόμαστε όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για να τιμήσουμε τους δότες που μας χάρισαν ζωή και να εμπνεύσουμε την κοινωνία να πιστέψει στη δύναμη της προσφοράς.
Η τροπαιοθήκη της έχει γεμίσει από μετάλλια και διακρίσεις. Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι της; «Οι στόχοι μου… Σε έναν χρόνο έρχονται οι Πανευρωπαϊκοί αγώνες. Πρώτος στόχος να είμαι παρούσα. Να είμαι μέλος αυτής της απίθανης και διαφορετικής εθνικής ομάδας. Έχουμε με τον προπονητή μου πολλές σκέψεις που δεν είναι ώρα να τις πούμε ακόμα. Όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι οι αθλητές πραγματικά χρειαζόμαστε ένα δίκτυο στήριξης από προπονητές και άλλους ειδικούς. Είναι εξαιρετικά δαπανηρό να είσαι μέλος της εθνικής ομάδας και όλα αυτά τα καλύπτουμε από δικούς μας πόρους.»
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η Μιχαηλίδη δεν είναι… απλά μία πρωταθλήτρια και μία κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ. Είναι μία μαχήτρια της ζωής, μία νικήτρια της ζωής. Και δεδομένης της βιωματικής εμπειρίας της, είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να στείλει ένα πανίσχυρο μήνυμα στην κοινωνία: «Η δωρεά οργάνων δίνει ζωή και ο αθλητισμός τη στηρίζει!»
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
