H Chalkos Gallery- Costas Parcharidis παρουσιάζει την ατομική έκθεση του ζωγράφου Κώστα Ντιού, με τίτλο «Κώστας Ντιός- Κάποιες ιστορίες με παράξενο τέλος », από τις 10 Οκτωβρίου μέχρι και τις 31 Οκτωβρίου 2025.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου από τις 18:00 στην Chalkos Gallery – Costas Parcharidis
Επιμέλεια έκθεσης: Μάνος Στεφανίδης
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη- Παρασκευή: 18:00 -22:00.
Ακολουθεί το κείμενο που συνέταξε ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης Μάνος Στεφανίδης:
” Επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος, επειδή η αισθητική
δεν είναι η ηθική του παρόντος,
επειδή η ηθική του ελληνικού παρόντος
είναι η απάτη, επειδή η αισθητική
δεν έχει παρόν εδώ στην Ελλάδα…
…η ενασχόληση
με την τέχνη στην Ελλάδα
καθίσταται πρόβλημα επείγον”.
Βασίλης Ραφαηλίδης
Το ότι η ζωγραφική αφηγείται ιστορίες χωρίς να χρησιμοποιεί λόγια, το ξέραμε. Όπως επίσης ξέραμε ότι οι εικόνες της – ακόμη και οι πιο ενστικτώδεις ή αφηρημένες – προϋποθέτουν δυναμικά τον λόγο και την σκέψη ή παραπέμπουν, έμμεσα ή άμεσα, σε κείμενα. Είτε κείμενα γραμμένα ήδη, είτε μελλοντικά. Δηλαδή παραπέμπουν είτε σε βιωμένες αναμνήσεις, είτε σε όνειρα που τα βλέπει κανείς και με κλειστά και με ανοιχτά τα μάτια. Αφού η ζωγραφική διαθέτει τον τρόπο να δείχνει με τους τρόπους του παρελθόντος εικόνες του μέλλοντος.
Ούτως ή άλλως όμως η ζωγραφική κι ο λόγος, δηλαδή το κείμενο διατηρούν σχέση ανάλογη εκείνης που συνδέει την ποίηση με τη μουσική. Ολοκληρώνει το ένα την άλλη. Δεν γίνεται αλλιώς. Επειδή αυτό που ονομάζουμε έμπνευση, εκπηγάζει από την ίδια, σκοτεινή κι άδηλη πηγή του υποσυνείδητου. Από εκείνη την σκιά που κυοφορεί το φως. Από τον πιο βαθύ πυρήνα της ύπαρξης. Από την πηγή για τα χρώματα και τις λέξεις και τους ήχους και τις εικόνες και τις μουσικές. Δεν γίνεται αλλιώς. Επίσης αξίζει εδώ να πούμε ότι οι τέχνες όσο πιο αυτόνομες και αυτάρκεις παρουσιάζονται, τόσο πιο άμεσα κι αβίαστα επικοινωνούν μεταξύ τους. Τόσο πιο ουσιαστικά, θα έλεγα , αλληλοσυμπληρώνονται. Ή, καλύτερα, “αλληλοερμηνεύονται”.
Στο μυαλό μου έρχεται αυτή την στιγμή ο απροσδόκητος (;) διάλογος ανάμεσα στον Ραμώ και τον Τιέπολο. Ή, του Ντεμπισί με τον Μονέ. Παραδείγματα ύψιστα αυτών των “επισυνάψεων” είναι ασφαλώς η τραγωδία για τον αρχαίο κόσμο και η όπερα για τον πολιτισμό που άνθισε στη Δύση με την Αναγέννηση. Το Gesamtkunstwerk του Βάγκνερ, το συνολικό έργο τέχνης.
Η ζωγραφική του Κώστα Ντιού, ενός σπουδαίου πραγματικά, κατά τη γνώμη μου, δημιουργού αλλά ελάχιστα γνωστού εκτός των τειχών της εικαστικής μας Ιερουσαλήμ, εμπεριέχει με δαψίλεια όλα τα ανωτέρω στοιχεία: Δηλαδή τη βαθιά γνώση της δυτικοευρωπαϊκής τέχνης – έχει σπουδάσει στο Παρίσι – πλάι στην έντονη εξισορρόπηση του προσωπικού του ιδιώματος ανάμεσα στο συναίσθημα και τον ορθολογισμό, την εμπειρία και το ένστικτο, τον σεβασμό αλλά και ταυτόχρονα την τολμηρή αμφισβήτηση της, όποιας παράδοσης. Ιθαγενούς ή εισαγόμενης. Αλλά και πάλι όλες αυτές οι ιδιότητες θα ήταν στεγνός, επιδερμικός τύπος, αν δεν προσθέταμε στα παραπάνω την έξοχή του ικανότητα να λέει μαγικές ιστορίες με τις αινιγματικές εικόνες του, ν’ ανασταίνει το παρελθόν δίνοντας ζωή στους πεθαμένους φίλους του και να καθιστά τη γενέθλια πόλη του, την Κοζάνη, το κέντρο ενός ιδιότυπου σύμπαντος που για έναν περίεργο λόγο – προσωπικά δεν διαθέτω εύκολη απάντηση – μάς αφορά όλους.
Όπως εξίσου μας ενδιαφέρουν οι περιπέτειες αλλά και το τέλος των ηρώων που διασταυρώνονται με μαεστρία στις συνθέσεις του. Όπου το αφηγηματικό – ρεαλιστικό γίνεται εικαστικό – αισθητικό. Και πάντα με το γλυκόπικρο αίσθημα του απραγματοποίητου που διαθέτουν για παράδειγμα κάποιες από τις σονάτες για πιάνο του Μότσαρτ (ιδίως η ένατη που έγραψε νεότατος στο Μάνχαϊμ μετά από έναν διαψευσμένο έρωτα). Αλλά και το χιούμορ εμπρός στην ματαιότητα των ανθρωπίνων. Η φόρμα του Ντιού, συχνά επική με τους τρόπους των παλιών δασκάλων, μπορεί να υπηρετεί με επάρκεια τόσο την συνολική ιδέα του πίνακα όσο και τις μικρές του λεπτομέρειες. Άλλοτε μινιατουρίστας κι άλλοτε μουραλίστας ( όπως λέμε κιθαρίστας ή ντράμερ)!
Ούτως ή άλλως οι παράξενες ιστορίες του διασταυρώνονται, επικαλύπτονται σαν μικρά δράματα τσέπης, οι ήρωές του συνεχίζουν να ζουν από το ένα έργο στο άλλο σαν φαντάσματα που αρνούνται να κατέβουν στον κάτω κόσμο αλλά επιμένουν να ταράζουν τον ύπνο των ζωντανών. Υπέροχο μάθημα για τους νεότερους δημιουργούς. Αφού ό τι κι αν λέμε, όλη η ιστορία της ζωγραφικής έχει να κάνει με την περιπέτεια μιας ανάμνησης. Και ο καλός ζωγράφος, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον Ντιό, διακρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την ανάμνηση αυτή ώστε να αφορά σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Επειδή το κάθε έργο τέχνης αρχίζει από τα χέρια του καλλιτέχνη αλλά ολοκληρώνεται στην ψυχή και το μυαλό όποιου μπορεί να το αγαπήσει…
11/9/2025
Μάνος Στεφανίδης
Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ, Ιστορικός Τέχνης.
Βιογραφικό του καλλιτέχνη:
O Κώστας Ντιός γεννήθηκε στη Σιάτιστα Κοζάνης το 1959. Σπούδασε στην Ecole Nationale Supérieure des Beaux – Arts στο Παρίσι (1978 -1984), γλυπτική στο εργαστήριο του César και ζωγραφική στο εργαστήρι του Οlivier Debré. Από το 1996 μέχρι το 2002 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στο Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Κοζάνης. Με την ιδιότητα αυτή επιμελήθηκε δύο εκθέσεις με έργα ενηλίκων του εργαστηρίου στη Λάρισα και στα Ιωάννινα. Από το 1991 μέχρι το 2021 εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση ως καθηγητής καλλιτεχνικών μαθημάτων. Το 2001 εξέδωσε το βιβλίο με τίτλο «Ζωγραφικές ενότητες περιόδου 1987-2001».Τη δεκαετία του 2010 εργάστηκε στο θέμα της Αποκάλυψης του Ιωάννη και κυκλοφόρησε βιβλίο με τίτλο «Εικόνες Αποκάλυψης» (2010). Για την παρουσία του στο νεοελληνικό εικαστικό γίγνεσθαι ο ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Νίκος Ψημμένος εξέδωσε τη μελέτη «Προσεγγίσεις στο έργο του Κώστα Ντιό» (εκδ. Δωδώνη, 2010). Το 2018 τιμήθηκε από τον Δήμο Κοζάνης για το έργο του και το 2019 από τον Δήμο Σιάτιστας για τη διακόσμηση με έργα του, του Γυμνασίου «Παπαγεωργίου». Από το 1991 υπήρξε συνεργάτης του λογοτεχνικού περιοδικού «Παρέμβαση», συγγράφοντας κείμενα και φιλοτεχνώντας πορτρέτα ποιητών για τα λογοτεχνικά του συνέδρια. Το 2025 ο λογοτέχνης Βασίλης Π. Καραγιάννης εξεδωσε το βιβλίο «Πορτρέτα του Κώστα Ντιό -Λογοτέχνες και άλλοι επί δαπέδου κείμενοι». Έργα του έχουν δημοσιευθεί ως εξώφυλλα σε βιβλία Ελλήνων λογοτεχνών και σε ημερολόγια. Από το 1991 μέχρι το 2010,συνεργάστηκε με τη γκαλερί «Ειρμός» στη Θεσσαλονίκη. Εξέθεσε έργα του στην Ερμούπολη Σύρου ,στην Καβάλα, στη Φλώρινα και στην Αθήνα.
Πρόσφατες εκθέσεις- συμμετοχές:
2022,“Art your pet”, ομαδική, γκαλερί «Siantis gallery». Επιμέλεια Μάνος Στεφανίδης.
2023, «Οι ζωγράφοι της Σταφυλής-οχτώ ζωγράφοι, οχτώ διαφορετικά βλέμματα». Βέροια, Βυζαντινό μουσείο Βέροιας. Οργάνωση, περιοδικό λόγου και τέχνης «Σταφυλή».
2023,«Ατελέσφοροι διάλογοι», Γρεβενά, ατομική, «Χώρος τέχνης Νικολάου και Ελένης Καρναβά».Παρουσίαση έκθεσης Μάνος Στεφανίδης.
2023,«Απάνθισμα, η Νεοελληνική ζωγραφική από τον Γύζη και τον Παρθένη στο Μόραλη, τον Διαμαντόπουλο και τους νεότερους». Ομαδική. Τρίκαλα, Στέγη τέχνης και πολιτισμού του ιδρύματος Λ.Κ. Μακρή-ιατρού. Οργάνωση έκθεσης Μάνος Στεφανίδης.
2024, «Επίμονη τέχνη». Ομαδική, Φλώρινα Μουσείο σύγχρονης τέχνης. Παρουσίαση έκθεσης, Μάνος Στεφανίδης.
2024,«Pictor classicus sum». Ομαδική, πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Αλίμου. Επιμέλεια Μάνος Στεφανίδης.
2024, «Άγνωστο αριστούργημα; Η δωρεά». Ομαδική, Δημοτική πινακοθήκη Λάρισας, μουσείο Γεωργίου Κατσίγρα. Επιμέλεια Μάνος Στεφανίδης.
2024, «Αναδρομή», ατομική. Γκαλερί «Τεχνοχώρος» Ιωάννινα. Κείμενο παρουσίασης ,Βένια Παστάκα.
2025,Art Thessaloniki 2025. Συμμετοχή Chalkos Gallery,Θεσσαλονίκη.
Chalkos Gallery – Costas Parcharidis: Ιουστινιανού 21, Θεσσαλονίκη.
Fb: chalkos gallery
T: 2310230763
