Εύλογα κάποιος θα αναρωτιόταν αν η ρακέτα του σκουός ή στα ελληνικά τοιχοσφαίρισης, θα μπορούσε να αποτελέσει σύμβολο ένταξης, εξέλιξης και προσφοράς. Ο πιο κατάλληλος για να απαντήσει σε αυτό, είναι ο Αμάνατ Χαν, ο Πακιστανός αθλητής και προπονητής σκουός, ο άνθρωπος που διέδωσε στη χώρα μας το συγκεκριμένο άγνωστο για εκείνα τα χρόνια, άθλημα και συνέχισε να το υπηρετεί με ζήλο και την ίδια αγάπη, τρεις δεκαετίες στην Ελλάδα.
«Ζω στην Ελλάδα 32 χρόνια, ήρθα στην χώρα το 1992 όταν μου ζήτησαν κάποιοι γνωστοί επιχειρηματίες να αφήσω το Λονδίνο, όπου ζούσα και να έρθω στην Ελλάδα να διδάξω σκουός», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αμάνατ Χαν και εξηγεί πως, «όλη η οικογένεια μου έχει παράδοση στο σκουός. Συγκεκριμένα, μου ζήτησαν να κάνουν κάποια μαθήματα σκουός στο Λονδίνο και στη συνέχεια να έρθω για δύο μήνες στην Ελλάδα και τελικά, οι δύο μήνες έγιναν τρεις δεκαετίες και συνεχίζω».
Το σκουός είναι οικογενειακή υπόθεση, όπως ο ίδιος τονίζει και υπογραμμίζει πως, «εδώ αποφάσισα να ζήσω και να δημιουργήσω την οικογένειά μου. Η σύζυγος μου είναι και αυτή από το Πακιστάν, παντρευτήκαμε στην Ελλάδα, έχω και δύο παιδιά. Η Ελλάδα σημαίνει πάρα πολλά για μένα. Το σκουός είναι όλη μου η ζωή. Για την οικογένεια μου είναι σαν οικογενειακή επιχείρηση. Μεγάλωσα μέσα στο άθλημα, ο παππούς μου ήταν πρωταθλητής, ο πατέρας μου από τους καλύτερους αθλητές στον κόσμο και ο θείος μου παγκόσμιος πρωταθλητής, πολλοί θείοι μου, αθλητές και προπονητές».
«Όταν ήταν πρωταθλητής ο παππούς μου, ο πρόεδρος Τζον Κένεντυ τον κάλεσε για να παίξουν σκουός και ενθουσιασμένος του είπε, σου δίνω τα πάντα για να έρθεις εδώ να μείνεις μαζί μας. Ο παππούς μου ήταν όμως πολύ πατριώτης και αρνήθηκε, επέστρεψε στο Πακιστάν. Ο θείος μου επίσης, ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο και έχει κερδίσει 10 χρόνια το British open, είχε 555 νίκες σε αγώνες στη σειρά, δεν είχε χάσει ούτε έναν αγώνα για πέντε ολόκληρα χρόνια και μάλιστα, μπήκε για αυτό στο βιβλίο Γκίνες. Θεώρησαν ότι είναι ο καλύτερος αθλητής για 1.000 χρόνια. Ο πατέρας μου λάτρευε το σκουός κι ενώ είχε πρόβλημα με την καρδιά του, δεν σταμάτησε να παίζει και τελικά πέθανε μέσα στο γήπεδο. Είμαι πολύ περήφανος για την οικογένειά μου και όλα όσα έχει καταφέρει στο σκουός», τονίζει.
«Ουσιαστικά, εγώ έχω φέρει το σκουός στην Ελλάδα», σημειώνει ο Αμάνατ Χαν και εξηγεί πως, «το σκουός είναι αντιστρές, όταν παίζεις φεύγει όλο το άγχος, είναι πολύ καλό για την καρδιά σου, βοηθάει πολύ τη φυσική κατάσταση. Είναι ένα άθλημα που χρειάζεται να έχεις όμως και καλή φυσική κατάσταση αλλιώς δεν μπορείς να παίξεις. Ενώ οι Έλληνες αγαπούν πολύ το άθλημα δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις και αυτό είναι πολύ κρίμα. Υπάρχουν πολλά παιδιά που θα ήθελαν να ασχοληθούν αλλά δεν υπάρχουν οι υποδομές».
Αναφερόμενος στη σχέση του με την Ελλάδα, εκμυστηρεύτηκε πως, «θεωρώ ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου, ήρθα για λίγο και δεν ήθελα να φύγω με τίποτα. Είναι υπέροχη χώρα και πλέον εδώ ζει η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, εδώ έχω ζήσει τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Σε αυτό το γήπεδο έχω περάσει όλη μου τη ζωή. Έχω περάσει στην Ελλάδα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου και είναι λογικό να την θεωρώ πατρίδα μου».
Όσο για τη συνέχεια της οικογενειακής ενασχόλησης με το άθλημα, μάλλον δεν είναι αισιόδοξα όπως εξηγεί τα σημάδια, καθώς «τα παιδιά μου, δεν θέλουν να ασχοληθούν καθόλου με το άθλημα, δεν θέλουν ούτε να ακούνε για το σκουός. Δεν τρελαίνονται και εγώ δεν θέλω να τους πιέσω καθόλου, μόνο εάν τους ενδιαφέρει πραγματικά, θέλω να ασχοληθούν».
«Το σκουός στο Πακιστάν ξεκίνησε όταν ήταν εκεί οι Άγγλοι και χωρίστηκε το Πακιστάν με την Ινδία, δημιουργήθηκαν τότε τα πρώτα γήπεδα σκουός, τα οποία μάλιστα ήταν δίπλα στο χωριό μου το Ναβακιλί, ήταν το Πισάουερ κλαμπ, όλοι οι συγγενείς μου άρχισαν να παίζουν και έτσι πολύ γρήγορα άρχισαν να έχουν σημαντικές διακρίσεις. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να συνεχίζω αυτή την οικογενειακή παράδοση. Χαίρομαι πολύ που όλα αυτά τα χρόνια έχω βοηθήσει εκατοντάδες Έλληνες να γνωρίσουν το σκουός και μάλιστα να το αγαπήσουν», σημειώνει ο Αμάνατ Χαν.
*Τις φωτογραφίες παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αμάνατ Χαν
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
