Αναλύουμε την έννοια της ευθύνης και την ανάγκη για δράση στην ελληνική κοινωνία. Η ιστορική συνέχεια του ελληνικού λαού αποδεικνύεται όχι μόνο μέσα από τα επιτεύγματά του αλλά και μέσω της γλώσσας του, η οποία διατηρεί λέξεις όπως η ευθύνη. Η ευθύνη, όπως την αντιλαμβάνονταν οι αρχαίοι Έλληνες, συνδύαζε τη λογοδοσία και την ανάγκη για πράξεις που προάγουν το δημόσιο συμφέρον. Σε μια εποχή που οι πολίτες καλούνται να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία, η έννοια αυτή αποκτά ξανά σημασία.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι γνώριζαν καλά ότι η πολιτική ευθύνη τους συνδέει άρρηκτα με την κοινότητα, ενώ η σημερινή κοινωνία φαίνεται να έχει ξεχάσει αυτό το αξίωμα. Ενώ διακηρύσσουμε την ευθύνη μας, στην πράξη φαίνεται να την προσπερνάμε, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους άλλους. Αυτή η νοοτροπία έχει μετατραπεί σε εθνικό αθλητισμό, αποφεύγοντας την ατομική ευθύνη και ενοχοποιώντας τρίτους για την κατάσταση της κοινωνίας.
Αυτή η έλλειψη αυτογνωσίας έχει σοβαρές συνέπειες. Όπως παρατήρησε ο Μάριος Πλωρίτης το 1991, η ακατάσχετη ευθυνολογία μπορεί να εμποδίσει τη βελτίωση της κατάστασης και να μας οδηγήσει σε μεγαλύτερες κρίσεις. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίσουμε τον ρόλο μας στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.
Επιπλέον, είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι η ευθύνη δεν είναι μόνο θέμα πολιτικής, αλλά και προσωπικής επιλογής. Όσο συνεχίζουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας ως θύματα των καταστάσεων, τόσο θα εμβαθύνει η κρίση που βιώνουμε. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να διατηρήσουμε τη δημοκρατία ως εργαλείο συλλογικής δράσης, αντί να την περιορίσουμε σε μια ψευδαίσθηση εκλογικών διαδικασιών που εξυπηρετούν τα ατομικά μας συμφέροντα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
