Αναλύσεις για τη δημοκρατία και τις προκλήσεις της ελληνικής κοινωνίας. Η πολιτική κουλτούρα της χώρας απαιτεί ένα νέο επίπεδο πολιτικού πολιτισμού. Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε έναν μίζερο και επιθετικό πολιτικό πολιτισμό που ασχολείται μόνο με επιφανειακά ζητήματα, αγνοώντας τα μεγάλα προβλήματα. Η δημοκρατία, σύμφωνα με όσα επισημαίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, χαρακτηρίζεται από τη διαρκή της διαχείριση ανάμεσα στη συγκυρία και την Ιστορία. Αν οι πολιτικές αποφάσεις περιορίζονται στις ανάγκες του εκλογικού κύκλου, τότε η πραγματική επικοινωνία με την Ιστορία χάνεται.
Η Ελλάδα διαμόρφωσε την πορεία της με την ένωση των Νέων Χωρών και την ανταλλαγή πληθυσμών μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, γεγονός που προσφέρει μια ιστορική προοπτική. Ωστόσο, σήμερα, η ελληνική κοινωνία φέρει ένα αδιέξοδο: δεν εκφράζεται πολιτικά και αποσπασματοποιείται, επηρεαζόμενη από την τεχνητή νοημοσύνη και τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αυτό δημιουργεί τη διάθεση μιας μη διακυβερνήσιμης χώρας, με τη δημοκρατία της συγκυρίας να υπερισχύει της δημοκρατίας της Ιστορίας. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Βενιζέλου κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του Κύκλου Ιδεών αναδεικνύουν την ανάγκη για μια πιο διαφανή και ουσιαστική πολιτική διαδικασία που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Ο Βενιζέλος, αν και δεν επιδιώκει ενεργό ρόλο στην πολιτική, παραμένει μια σημαντική φωνή για το σκεπτόμενο τμήμα της κοινωνίας. Η διάκριση μεταξύ δημοκρατίας της συγκυρίας και δημοκρατίας της Ιστορίας καταδεικνύει τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Η αποστολή αυτή, αν και δύσκολη, απαιτεί τη συνομιλία με την Ιστορία και την κατανόηση των μακροχρόνιων προκλήσεων.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο αιώνων, η ελληνική πολιτική ιστορία γνωρίζει μόλις τρεις κυβερνήτες που πραγματικά τόλμησαν να αντιμετωπίσουν το επιφανειακό και να αναδείξουν τα μεγάλα ζητήματα της χώρας: τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, οι οποίοι κατάφεραν να γράψουν Ιστορία με τις πράξεις τους.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
