Ο Πρόεδρος Τραμπ ήθελε μια πυρηνική συμφωνία με την Τεχεράνη και είχε ζητήσει τόσο δημοσίως όσο και κατ’ ιδίαν από το Ισραήλ να μην επιτεθεί. Όμως ο Μπενιαμίν Νετανιάχου απάντησε ότι το Ισραήλ έπρεπε να δράσει και ο Τραμπ το δέχθηκε.
Υπάρχει ένας διχασμός στους κόλπους του τραμπισμού. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η έννοια της ισχύος και της κυριαρχίας στον πλανήτη που κανείς δεν μπορεί να σταματήσει. Από την άλλη, υπάρχει η ιδέα ότι πρέπει να αποτρέπονται οι πόλεμοι και να προωθείται το «America first». Ας πάρουμε το Ιράν. Μπορεί κανείς να αντιτάσσεται σε κάθε μορφή εμπλουτισμού του ουρανίου με την απειλή της στρατιωτικής δράσης: πρόκειται για μια κλασική νεοσυντηρητική γραμμή. Ή μπορεί να υποστηρίζει ότι οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή είναι αντιπαραγωγικοί.
Η επιδίωξη της ειρήνης είναι μια 100% δίκαιη υπόθεση. Όμως οι τέσσερις τελευταίοι μήνες έδειξαν πόσο λάθος ήταν η προσέγγιση του Τραμπ για την Ουκρανία. Ο Τραμπ υποτίμησε τον μαξιμαλιστικό χαρακτήρα των απαιτήσεων του Πούτιν, όπως και την αποφασιστικότητα των Ουκρανών να πολεμήσουν, ακόμη και χωρίς την αμερικανική στήριξη. Η μετάβαση από το «θα τελειώσω τον πόλεμο σε 24 ώρες» στο «αν είναι έτσι, αποσύρομαι» αποτελεί το αντίθετο της τέχνης της διαπραγμάτευσης. Ο Τραμπ θα μπορούσε να ενισχύσει τη στήριξή του προς το Κίεβο, αυξάνοντας έτσι το κόστος που θα πλήρωνε το Κρεμλίνο.
Στην πρώτη προεδρία Τραμπ, οι Ευρωπαίοι ήθελαν να πιστέψουν ότι η ζημιά ήταν περιορισμένη, ότι επρόκειτο για μια παροδική φάση. Αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς οι Ευρωπαίοι καταλαβαίνουν ότι ο Τραμπ ή ο τραμπισμός μπορεί να κρατήσουν και ότι η πολιτική απέναντι στη Ρωσία είναι διαφορετική. Δεν μπορεί, λοιπόν, να συνεχίσουν να τρέφουν ψευδαισθήσεις για τις κοινές δημοκρατικές αξίες.
Ο πόλεμος στη Γάζα αποτελεί μια μνημειώδη τραγωδία σε όλα τα επίπεδα. Ως πρώην μέλος της κυβέρνησης Μπάιντεν, πρέπει να αναγνωρίσω ότι αποτύχαμε να προστατεύσουμε τους αμάχους και να εξασφαλίσουμε μια ροή ανθρωπιστικής βοήθειας. Προσπαθήσαμε να υποστηρίξουμε το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει, ελαχιστοποιώντας τα άμαχα θύματα και μεγιστοποιώντας τους ανθρωπιστικούς στόχους. Αλλά δεν τα καταφέραμε, γιατί αυτές οι αρχές συγκρούονταν.
Θα πρέπει όμως να κάνουμε την αυτοκριτική μας και για τη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν. Η απέχθεια προς την πολιτική που ακολούθησε ο Τραμπ στην πρώτη του θητεία οδήγησε το Δημοκρατικό Κόμμα στην αντίθετη κατεύθυνση.
(Πηγή: συνέντευξη στη Monde)
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ-ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Πρακτορείου.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
