Η ελληνική αγροτική πολιτική και οι επιπτώσεις της στη ζωή της υπαίθρου. Η αγροτική κοινότητα αποτέλεσε κάποτε τον πυρήνα της πολιτικής ζωή της χώρας, αλλά σήμερα βρίσκεται περιθωριοποιημένη. Η συμβολή της στην ελληνική οικονομία ήταν καθοριστική, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό βουλευτών εκλεγόταν από αγροτικές περιοχές, και παρά την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, οι ρίζες στην ύπαιθρο παρέμειναν ισχυρές. Στην πορεία, η κατάσταση φαίνεται να βελτιώθηκε με την εισαγωγή νέων καλλιεργειών και τη χρηματοδότηση μέσω ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Κατά την περίοδο της κρίσης, οι αγρότες άντεξαν καλύτερα από τους αστικούς πληθυσμούς που πλήγηκαν σοβαρά από την πτώση των μισθών και την ανεργία.
Ωστόσο, η επιστροφή στην κανονικότητα έφερε νέες προκλήσεις. Η ΕΕ άρχισε να μειώνει τη στήριξή της στην αγροτική παραγωγή και η κυβέρνηση ακολούθησε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που περιθωριοποίησε τον τομέα αυτό. Τα σοβαρά ζητήματα που επηρεάζουν την αγροτική παραγωγή δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα, με φυσικές καταστροφές, όπως ο κυκλώνας Ντάνιελ, να προσθέτουν περαιτέρω πίεση.
Η πολιτική διαχείριση των αγροτικών επιδοτήσεων από την κυβέρνηση ενίσχυσε παραβατικές συμπεριφορές, θέτοντας την Ελλάδα στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών αρχών. Οι αγροτικές περιοχές, πλέον, δείχνουν να ανήκουν σε μια «ξεχασμένη Ελλάδα» όπου η προτεραιότητα δίνεται σε άλλους τομείς. Αλλά, η ερημοποίηση της υπαίθρου δεν σημαίνει ανάπτυξη και η διατροφική επάρκεια πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα για την Ελλάδα.
Στο τέλος, κανείς δεν περισσεύει σε αυτή τη χώρα. Η πρόοδος απαιτεί τη συμμετοχή όλων των κοινωνικών ομάδων και ειδικά της αγροτιάς, η οποία χρειάζεται άμεση προσοχή και στήριξη. Ο πρωθυπουργός πρέπει να ακούσει τις φωνές των αγροτών και να αναγνωρίσει την ανάγκη για μια συνολική αναπτυξιακή προσέγγιση.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
