Αναλύουμε τους κρυφούς στόχους πίσω από τη συζήτηση για την καθαριότητα του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη. Το ζήτημα της καθαριότητας του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη έχει μονοπωλήσει τη δημόσια συζήτηση για τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες, αλλά το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει είναι ποιοι είναι οι πραγματικοί αποδέκτες της ενέργειας αυτής. Η διαχείριση του συγκεκριμένου μνημείου από την κυβέρνηση έχει αναδειχθεί σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα, ιδίως μετά την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, πατέρα του αδικοχαμένου Ντένις, στην τραγωδία των Τεμπών. Το Μαξίμου φαίνεται να χρησιμοποιεί την περίπτωση αυτή ως πρόσχημα, προκειμένου να απομακρύνει τις κοινωνικές διαμαρτυρίες που συνδέονται με την πρόσφατη τραγωδία.
Από την αρχή της συζήτησης, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του έχουν επισημάνει την ανάγκη προστασίας του μνημείου, ενώ παράλληλα επιχειρούν να περιορίσουν τις πολιτικές συνέπειες της δημοσιοποίησης των 57 ονομάτων των θυμάτων που είναι γραμμένα στο μνημείο. Η στήριξη αυτής της κίνησης από την κυβέρνηση έχει προκαλέσει αντιδράσεις, καθώς οι πολίτες δείχνουν να συμπαραστέκονται στις διαμαρτυρίες και την αναγνώριση των θυμάτων της τραγωδίας.
Ένας άλλος προφανής στόχος είναι ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, ο οποίος στοχοποιείται ως αριστεριστής που αποφεύγει τις πραγματικές ευθύνες της διοίκησης. Η πρόσφατη τροπολογία που απαγορεύει οποιαδήποτε συνάθροιση στο χώρο γύρω από το μνημείο δείχνει την πρόθεση της κυβέρνησης να περιορίσει τη δημόσια συμμετοχή και τη διαμαρτυρία.
Η περίπτωση του Νίκου Δένδια προσθέτει μία ακόμα διάσταση στην πολιτική αυτή. Μετά την διαφοροποίησή του σχετικά με την υπόθεση Ρούτσι, ο υπουργός φέρει την πίεση της κυβέρνησης, η οποία επιθυμεί να επηρεάσει τη στάση του για το μνημείο, προκαλώντας έτσι αβεβαιότητα για τις μελλοντικές του κινήσεις. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και οι ανώτατοι αξιωματούχοι επιχειρούν να ανασυντάξουν την πολιτική τους ώστε να κρατήσουν την εικόνα τους ακέραια και ενωμένη μπροστά σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
