Η ζωή και ο θάνατος της Εύας Σικελιανού, μιας εμβληματικής μορφής της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Στις 4 Ιουνίου 1952, η αμερικανίδα Εύα Πάλμερ, σύζυγος του ποιητή Άγγελου Σικελιανού, απεβίωσε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός της Αθήνας, αφήνοντας πίσω της μια ισχυρή κληρονομιά. Η Εύα, η οποία γεννήθηκε το 1874 στη Νέα Υόρκη, κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη και ενταφιάστηκε στους Δελφούς, σχεδόν ένα χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της, Άγγελου Σικελιανού.
Την επόμενη ημέρα του θανάτου της, η εφημερίδα Το Βήμα την αποχαιρέτησε με λόγια που ανέδειξαν τη σημασία της: Ένας θλιβερός αλλά και ωραίος ταυτοχρόνως θάνατος. Ο θάνατός της υπήρξε ο θάνατος ενός κόσμου που αγάπησε με πάθος την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, εκφράζοντας την πλούσια ελληνική ψυχή της με τους ενθουσιασμούς της και τις δημιουργικές της εκδηλώσεις.
Η Εύα υπήρξε κεντρική μορφή στην αναβίωση του Δελφικού πνεύματος, συνεργαζόμενη στενά με τον Άγγελο Σικελιανό για την αναδιοργάνωση των Δελφικών εορτών το 1927. Η βαθειά αισθητική μόρφωσις και αρχαιολογική της κατάρτισις την εβοήθησαν να σχεδιάσει τις αμφιέσεις του χορού. Ακόμη και μετά την εγκατάστασή της στην Αμερική, διατήρησε ζωντανό το ενδιαφέρον της για την Ελλάδα, αναζητώντας και νοσταλγώντας τη. Ο θάνατός της ήταν σύμφωνα με την επιθυμία της, καθώς της προσέφερε την τελευταία της πνοή υπό τον Αττικόν ουρανόν.
Η ζωή και η κληρονομιά της Εύας Σικελιανού είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον ελληνικό πολιτισμό και τη διάρκεια του στον χρόνο. Αφήνει πίσω της μια δικαία αθανασία στην ελληνική ιστορία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
